Alle inzendingen over 't vuur woedt voort

Hoewel de duivel zijn dagen afsluit, hevig vuur De wind, aangewakkerd, de loef van liefde afsnijdt Boort de machine voort, als verblijd mensen geen gat zien in die muur zonder licht Die oneindige, behalve de spurt van liefde Zeer gehaast, versneld bedreven die glijdende schaal van het apparaat gewoon kinky gezien haar stoer zijn werkelijk…

Tussen hen woedt eeuwige strijd. De machtigen strijden om het bezit der aarde en offeren de massa, de arbeiders, de miljoenen, op in de strijd voor het niet hunne. Vreselijk is het lot der mensen.…

Napoleon ging de Alpen op En hij zag de boer aan 't werk, Hij ging voor Sint-Helena aan boord En de boer hij ploegde voort. En wie is er beter dan een boer, Die van de wereld hoort, En hij ploegt niet, wat er al geschiedt Op deze akker voort.…

Dan woedt de krijg op 't leeg gevluchte land.…

De zee is heilig vuur. Zij woedt, verteert, zegent. Golven wiegen en stillen nood. Dwaze wensen verwaait de wind. Zand en zout verstuiven. Niets strooit zij blind. De zee is mijn horizon Zij kust, raakt, bereikt. In haar sferen veer ik op. In haar schoot word ik man. Ontembaar bruist de branding.…

Er is mist 't Is zo vaag het is weggegrist regent gestaag er is sneeuw 't is als een deken je bent er als de kippen bij dat is wel gebleken 't Is koud geen hout op het vuur Kille, koude vrouw Wat kijk je zuur!…

Gebeiteld de spreuken dat wie gelooft voor eeuwig leeft en niet meer hoeft te wenen als je van ’t aardse leven wordt beroofd. Geloof ik graag dat Jezus is verschenen om aan ons absolutie te verlenen, in mij woedt de twijfel onuitgedoofd.…

Duizelig wendt de walze, wervelend woedt de drom, en de slaper zag ze dringend winken: kom! Maar daar kraait een hane: 't dwerlend heir verdwijnt, en ter Oosterkimme 't morgenrood verschijnt.…

Woedt in uw hoofd ook de strijd Voor of tegen partijdigheid. Heeft de tegenpartij een streepje voor, Voeren wij daar oorlog door. Heeft onze partij dat streepje gekregen, Zijn wij daar volstrekt niet tegen. Kwestie van rechtvaardigheid. Maar het grote kunnen Is elkaar het licht in de ogen gunnen.…

Vervlamd in zachte vuren drijft menig kaarsvet rond, dat lontenlang kon duren en op is, waar 't stond.…

Als een stoomlocomotief zonder vuur Geen kracht om voort te gaan Zonder power zul je blijven staan Elke meter vooruit is extra duur Geen stoker die je haard kan vullen De laatste energie in je gang naar de remise Het onvermogen is niet meer te verhullen Neem nog wat water in, als dialyse Iedere techneut denkt het probleem te fiksen Niet…

verlicht Mijn gezicht opgeheven richting hemel In de verte nog een laatste bliksemschicht Toch nog… mijn terugkomst uit het vuur…

Jouw levenslied kent geen melodie Een toonloos gehuil over kale vlakten Rollende kille mist voortgestuwd door de wind Gruwelijke afspiegeling van jouw minzaamheid Rottend gaapt je versteende mond in de verte Wellustig kronkel jij voort aanziend mijn leed En verlicht door het vuur van palmtakken Gloort aan de horizon de eeuwige hoop Rust…

dromen zelfs niet kunnen verklaren Hoe deze simpele zin zoveel voort kan trekken En met slechts 4 woorden zeg ik alles wat nodig is Ik zal onverslaanbaar zijn…

kleurend danst licht op haren die vallen het gezicht ontbloten zij zijn gezwicht voor het ontbreken van evenwicht in levenstijd de strijd woedt nu op alle fronten tegen een vergiftigende groei hoop alleen dat ik mijn wilde haren voorlopig nog kan sparen…

Ik ben dit jaar de griepprik wél gaan halen Al woedt in mij de drang tot rebellie Ik boog toch voor de pharma-industrie En weet op voorhand dat ik echt ga balen Als ik - met ander virus dan voorspeld - Ook nu weer door zo’n rotgriep wordt geveld…

er woedt 'n gevecht in mijn hoofd nu mijn hart in duizend stukken aan mijn voeten ligt hoe kan ik de onrust in mezelf blussen, begrijp je dan niet dat deze papieren vrede voor mij geen vrede is jullie gewoontes zijn mij vreemd ook al ben ik nu veilig brandt de strijd nog altijd binnenin…

In jouw ogen woedt een storm, waarop ik stuurloos drijf. Niets liever laat ik mij verzwelgen, verdrink ik in jouw vloed, bungel ik aan jouw lippen, die mij in verzoeking leiden, trotseer ik jouw zilte nat, tot het einde als het moet.…

; de boer ploegt voort mooie herinnering, een leven lang maar die maakt hem niet blij was het berekening of zag ze een gelukkig leven samen dat knaagt, een leven lang maar Gijs ploegt voort…

Even klaart de lucht weer op, de wolken drijven voort met gouden rand. Ineens voel ik me zonder druk met iedereen verwant. Ik draag de sporen van 't verleden heel hevig in mijn ziel maar weet weer dat ik zonder schroom opnieuw voor 't leven kniel.…

Nu zonder water ga je voort tot waar je stemmen hoort. Je eerste les is dan voorbij: 't zijn papa, mam, allebei.…

de dood is bang voor 't einde verstomd in 'n stenen woord zoekt ze haar weg de hoop niet vergeten te worden daarom zeg het voort gedenk te sterven gewoon zoals het hoort.…

Hete klonters stromen in mijn bloed Ik ben gevaarlijker dan jij vermoedt Was 't niet dat 't zou wegen op 't gemoed, Ik zou dat vuur smoren met jouw bloed.…

Van 't pijnhout vlug ter zeil van alle kanten regenen, En met hun zilvren glans de zwarte dennen zegenen.…

Vandaag wordt het Olympisch vuur ontstoken Wat dan op reis gaat door nogal wat landen En daarbij heel de tijd moet blijven branden Of wordt er nog een stokje voor gestoken? Want als de storm in Tibet zo blijft razen Zou dat de vlam wel eens kunnen uitblazen…

Met de hand over zijn hart werden de dagen glad gestreken een lang gekoesterde wens rimpelt mee met zijn oude lijf zijn vuist milder geworden ondersteunt in mindere tijden de levendige beelden in het hoofd alle droombeloftes ten spijt doen zijn verstilde hart tot levenslust aanwakkeren als wapen tegen eenzaamheid.…

het kloppend verlangen neemt bezit van zijn lid... de smid in hem weet dat het ijzer heet is…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

ik las vannacht een man als een rijstevloei van rizla frappant transparant stak ik hem aan tot muiterij en hij verging bij de vierde regel.…

raak me niet aan zelfs je schaduw heeft mijn huis verteerd mijn eiland brandt erbarmingsloos op dit uur raak me niet aan ik schoffel al eeuwen as uit het vuur.…