Alle inzendingen over OR Mysterie

Vraag mij af waarheen mijn wegen leiden in een wereld door woorden gebouwd in luchtledig gehoor van universum zijn het stenen of meteorieten die woorden verstommen tot klankloze echo’s als waardeloze golven de kosmos vullen zijn het misschien gevoelens die vasthoudend in waarde van liefde de dampkring ver overschrijden.…

zijn vretend vuur De zieke ademt zwaarder De ziel strijdt om de hemelpoort Het lichaam wordt een nijpend oord dat men graag wil verlaten En koortsig stroomt het leven weg heeft geest en tempel opgezegd Men gaat over de drempel Wat daar een mens te wachten staat nadat hij ‘t leven achterlaat blijft immer een mysterie…

hadden elixenmengers leven en dood in de hand gebeurde koken van kruiden met magie en mysterie alleen in het oeroude land of zijn de zoekers naar cel en de genen de ontdekkers van heden waar alchemie ooit de weg voor bereidde lijkt het einde van lijden in zicht…

Alles is voor haar een mysterie voor nu en voor later.…

Het koper opgepoetst en dan het adembenemende geluid van een blaasinstrument dat zijn weerga niet kent. Mysterieuze klanken, iedere toon van een saxofoon maakte iets los bij mij en daarbij kwamen mijn diepste zielenroerselen vrij.…

Mysterie en Mysterie worden Een. In Haar armen wil ik sterven, pas dan ben ik Compleet.…

De gids wijst met een “on-ne-sait-pas...” naar inscripties van het volk der Cro-Magnon, mysterie dat men nimmer duiden kon, en toch zijn de symbolen zonneklaar. De eeuwenoude boodschap die men leest onthult dat Killroy hier óók is geweest.…

vredig langzaam lopen we de dagen uit zwijgzaam zonder gedachten tot een minimaal verleden morgen zullen we onze handen weer nodig hebben om te grijpen wat gaat komen het mysterie van de dag…

Toen ik het had gelezen, dacht ik even: Was het mysterie maar in stand gebleven.…

Uitziend naar een ontmoeting, fluisterend en gevolgd door een schaduw van herkenning. Lichtend in het schemer, onbekend en toch zo vertrouwd, een vertwijfeling. Een aanraking van het eigen zijn!…

Carnac, Stonehenge geheugen van de wereld magneet voor de in maanlicht gedompelde dichterlijke ziel baken voor sterren stabilisator voor de polen zodat de maan niet als een marionet langs het zenit zal dolen een door zonnewind bevruchte cel oertempel levenswel toegang tot een andere tijd vertragingssleutel tot de eeuwigheid…

ons evenbeeld in kwartskristal ontvangen een gave, ongeschonden schedelsoort gestolde goden staren onverstoord op ware grootte van ons hartsverlangen hun licht verandert, danst op dunne koorden verheven boven temporeel belang die zijn verweven met de oude hang naar de oorspronkelijke sleutelwoorden ze barsten uit in prachtige gezangen…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

’s nachts dwaal ik eenzaam door duistere nauwe stegen verlaten, vergeten, verzwegen zo kom ik jou daar tegen en vraag je naar je naam beduusd, bevreesd, bang zoek ik naar jouw hand raak deze langzaam aan ik sidder, huiver, doch verlang naar de donkere, zwarte kant van jouw onverlicht bestaan…

als ze na jaren weer de kamer inloopt ziet ze hoe de scherven stille getuigen zijn vergeelde gordijnen hangen roerloos vergeten door de tijd die naar binnen schijnt 'n spin heeft zich strategisch in de hoek genesteld ziet hoe zij de stofzuiger pakt en wacht op wat er komen gaat…

- Eér heeft de stilte een taal Dan aller zomervooglen lied in 't woud Dat onverstaanbaar van de takken glijdt - O, ik geloof óns wordt in eenzaamheid Somwijlen een mysterie toevertrouwd... Dat wij vergeten moeten - telkenmaal.…

- Eér heeft de stilte een taal Dan aller zomervooglen lied in 't woud Dat onverstaanbaar van de takken glijdt - O, ik geloof óns wordt in eenzaamheid Somwijlen een mysterie toevertrouwd... Dat wij vergeten moeten - telkenmaal. ------------------------------------- - Geniën - beschermgeesten…

Volkeren des kruins, de komende, De straks geboren wordende, hoort hij. Ik wil, zegt hij, en bij de adem van Zijn mond, verschuift de atmosfeer, En maakt een jaagpad open voor zijn woord. Ik wil ontvangen van de nacht en schemer, En van de gouden ochtend het geheim, Ik wil het nog niet zichtbare doorzien, Ik wil doordringen dit oneindige…

(Zie voor deel I, mijn beschouwing 'Echt reizen is een kunst' van 20 december 2014) Echt reizen is een kunst die je moet beheersen maar wat in Gods naam zeg je tegen de tijd die na crash heeft besloten dat niemand naar huis keert? terwijl op ieder iemand wacht die niets meer mag hopen...…

de goden verzoeken je brengt het verbloemde hart naar de zomer van de antieke boom bij het bloemengraf in doodse stilte deze warme lentedag in maagdelijke warmte omhelst jouw natuur als een gedicht in een heldere brief het zonnelicht op de kerkhof bodem in het antwoord van jouw droom is het buiten in de wereld eindeloos als een mysterie…

in de krant stond een bericht de overledenen zullen schrijven ze hebben een nieuw bericht dat elk individu moet lezen wat het is weet ik niet omdat de ogen zijn gesloten ik aarde ruik en pieren zie die door het bloemperk kruipen maar ga het maar lezen misschien gaat het over vrede of pistolen die dagen en nachten korten het is vast…

God is geen werkelijkheid. God is een idee, een woord. Door mensen zelf bedacht. Bloed is echt. Ademhalen is werkelijk waar. Bloed voel ik kloppen in mijn hart. Adem voel ik door mijn longen stromen. God is een idee, betwijfel ik nu. Goddelijk is het hart van ons bestaan, dat als bloed door onze aderen vloeit. Wanneer we lucht opzuigen…

Kennen zonder Kennis. Onbegrip begrijpen. Branden zonder vuur. Uurwerken zonder uur. Eén is gelijk aan alles. Méér zijn dan wat of wie? Twee is méér dan drie. Spontaniteit leeft zonder tijd. Is denken zonder gedachten. Is zin zien in onzinnigheid. Mensen worden geboren. Kokend water kookt. Sneeuwvlokken vallen.…

Ons mysterie Van Eeuwen Onze bouwstenen Onze historie Maken ons Tot wie we zijn Generaties zijn muren Waar De samenleving Zich door vormt Je zwemt in het water dat je gegeven is Zoekend naar kennis Om in de verdeeldheid In de democratie Je eigen stem Te vormen Naar de steeds nieuwere Normen de identiteitsbeweging Die onderwerpen…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

We staan voor de afgrond van het licht, we ademen de muziek der eeuwen; grenzenloos is de verwondering, peilloos diep het mysterie. We staan voor de afgrond van het licht, horen de toon van het heelal en kunnen enkel nog aanbidden.…

vanuit ieder perspectief kijken ze dwars door je heen houden zij je in de gaten eindeloos turend observeren zij iedere stap elke beweging die je maakt ongekend verlangen wakkert de nieuwsgierigheid aan om dit mysterie te ontrafelen…

In gedachten zie ik een gebogen figuur die zich tussen een menigte joelende mensen voortsleept Op weg naar de heuvel van waaraf hij nog één keer de mens zal zien Niemand doet iets Zelfs zijn vrienden niet Een mysterie voltrekt zich…

Lang heeft ze gedraald Gehaakt scheen zij in verlangen De verleidende macht Die faalt betaalt en vertaalt Niemand die haar hier bedacht Iedereen kan haar ontvangen De horizon gespiegeld Het mysterie gegiecheld Ze verschijnt altijd ongeacht Paradoxje nooitgedacht.…

In stilte is tijd geboren vanuit grenzeloos niets uit lichteloos bekoren gebroken duisternis uit hartstocht is de dag geboren na zoele donkerheid gaat niet in duister verloren in stilte van ongeboren tijd tijd rijgt dagen tot eenheid een snoer van pracht en licht vanuit donkere nachten tot zonnegloren en gedicht.…