Alle inzendingen over OR gekomen OR afscheid

Twaalf jaar lang was je mijn schoonmama zelfs na mijn scheiding bleef je dat voor mij nu moeten we afscheid van je nemen met zijn allen voor je in de rij rust zacht en geniet van de rust die nu voor je is gekomen ik weet dat ik je weer zal zien in het hiernamaals of in mijn dromen Rust zacht lieve schoonmama eindelijk voorbij het lange strijden…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Ik ben in Holland met de hoge dijken hondenbelastingen en allochtonenwijken Verplichting te solliciteren Gedwongen om de taal te leren Dat had ik helemaal niet in mijn land! Daar had ik een piepklein keukentje Met een grote pan, daar zaten we, met ze allen, urenlang. Dan vraagt U mij: "wat doe je hier, ben je dan verdwaald?" Ikke…

Pas later, als we tot rust gekomen zijn, doet het komende afscheid alweer pijn. Hoopvol kijk ik uit naar de volgende keer, want ik zie je zeker weer.....…

De luie dag is weer gekomen, mijn blik op de tijd is weids, ik peddel fietsend huiswaarts om verder uit te dromen, neem afscheid van het korzelig zand, het duin en horizon zijn beknopt, de lucht gefopt door wolken bijeen gedreven schapen.…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

De nacht van afscheid is nu aangebroken een nacht waarin jij mij moet laten gaan vlieg met mij mee, mijn allerliefste tot aan de poort van het andere bestaan.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer…. stil kijk ik uit over het meer het is of ik de echo hoor van kinderen die hier lachten zwemmend in het koele water op de klapstoelen…

Mijn lichaam nu verzonken in het aardse, de ogen gesloten de mond gesnoerd. En Ik ben in stilte verheven.In afwachting op een nieuw leven. Mijn ziel verlaat weldra het stoffelijk lichaam, dit door de tijd geschreven, mijn dood is geen dood maar het is overgegaan naar een nieuw leven, laat mij gaan in vreugde en blijdschap, met een lach en een traan.…

het kleine afscheid dromen iedereen is weer gekomen om te zeggen wat er speelt de zon het strand de zee ik neem hun woorden mee als dadelijk de golven brullen dan kijk ik terug zal me met bruin omhullen ja, ja mijn brede mooie rug weeg woorden die gesproken zijn in het kabbelen van de vloed hun warmte deed me goed in koude onderstromen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Afscheid dat bestaat niet…

zijn voor altijd was het vaarwel nu echt gekomen?…

We zijn in het leven gekomen, Zonder zicht, Toch zijn de kleuren fel, Als je naast me ligt. We zijn in het leven gekomen, Zonder stem, Toch hoor ik je praten, Als je niet bij me bent. We zijn in het leven gekomen, Zonder kou, Toch voel ik geen warmte. In een ruimte zonder jou.…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

De nacht verdween en de zon liet zich zien Na die plechtige dag er voor. Waar je treurde om hen, die leefden met ons En die je zo maar opeens verloor. Maar weet, dat degene die je mist niet voor goed er niet meer is, Want eens zal je weer bij elkaar zijn. Je bent in Gods hand, je verdriet is voorbij Om eeuwig gelukkig te zijn.…

het afscheid is nabij we staan nu met z'n allen in een hele lange rij We lopen langzaam verder daar lig je in een kist het is zo duidelijk te zien dat iedereen je nu al mist…

met ons erbij deel je talenten schenk anderen waarin zij ooit tekort gekomen zijn ga voor de lach en maak hen blij onbekend en naamloos is ontmoeten hier eenmaligheid staat garant voor dit uniek contact met de overkant…

Ik heb in de put gezeten en in een heel diep dal Ik heb ervan geweten maar ik wist het al In putten en in dalen heb je weinig licht Er valt ook niets te halen ze ontnemen je het zicht Zo zoek ik iets hogerop je het kan het beter overzien Kijk gewoon vanaf de top daar schijnt meer licht misschien Ga je hoog aan die top staan dan kun…

te bloeien staan Als de lente is gekomen…

een afscheid met een vriendschapszoen !…

Lief, weet je wel hoe vreemd ik ben zou je weten wat ik doe met elke man ik beloof van niet, maar doe het toch gewoon omdat ik er zoveel krijgen kan Ik lach even vriendelijk, 't is weer raak zo hangt er weer iemand aan mijn lippen - en welke gaat je nu even niks aan - maar het voelt zo goed, dat ego-trippen Elke keer als ik je zie, ben jij…

Als november is gekomen En de regentijd breekt aan, Als de bomen in de laan, - Ach, de bladerloze bomen!…

daglicht doet pijn, zij wil het niet meer zien en schuift de gordijnen toe schuilend in de slaapkamer krijg ze kopjes van poezenkind en ze voelt zich veilig, want dit is wat ze verwacht de gordijnen blijven dicht slechts een peertje dat de hal verlicht strohalm naar de straat waar ooit iemand langs moet komen…

Reeds duisteren de bomen - De avond is gekomen. En 't was nog klare dag! De zon had hare stralen De rijpe zomernoen Rechtstandig neer doen dalen, Met oogsten en binnenhalen Had ik nog veel te doen. Toen is mijn zon gezonken Voor goed en onverwacht, De bleke sterren dronken Het hemellicht en blonken En bloeiden in de nacht.…

Ben je alleen gekomen? je kijkt steeds achterom moeten er nog volgen? voor ons ben jij genoeg…

wat spreekt Binnen wacht een kamer met verloren momenten waar zijn vrouw heel rustig op hem wacht een gesprek volgt met vervelende accenten duidelijke taal ontnemen hem plots alle kracht De buidel van gevoelens is na jaren kwijt maar ze kan hem daar onmogelijk om haten een lang moment van stilte spreekt de waarheid hij is hier naartoe gekomen…