Alle inzendingen over OR krullen OR ijdel

Niets laat de gang los in de voorzijde het onbekende wacht neemt leven de aarde de zee het kind danste zijn lach krullend tintelend eeuwigheid…

uit als de laatste krullen zijn geschikt gaan wij naar de hoek waar wind onze opschik verschrikt wil melker 08//08/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

de krullen laten dansen tot je weer uit de gekrulde waarheid ijlings verdwijnt…

Er moest gezongen! De vlotte krullenjongen Vulde zijn longen.…

ik heb nog een oude foto van mezelf als baby een zwaar gehavend exemplaar maar ook een luciferdoosje met de krullen van mijn allereerste haar... beide bewaar ik als herinnering aan het kind in mij dat zich bij vlagen nog wel eens ontheemd voelt…

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit? in opperste verwarring…

Ze droeg haar kleren als een brief met kaarsvet verzegeld wachtend op de lezer het oog dat haar maten raadt Ze pruilt in dure stoffen naadloos sluitend om de leest met opgeheven pink Zij toont wat getuite lippen niet lossen willen Ze waant zich heel wat het bont van de hermelijn als een cobra rond haar hals In haar hoed zit de…

Sinep is zijn goddelijke naam. Vergeleken met zijn grote baas, is hij maar een heel klein godje. Wanneer ik moe naar bed wil gaan, staat Sinep helemaal uitgerust op. Gaat soms exhibitionistisch staan! Ik wil echt van hem gaan scheiden. De maat is nu eindelijk vol! Wie denkt Sinep dat hij is? Een overgewaardeerd lulletje, wanneer ik mij…

Ik wil een grote bos krullen en een wipneus grote, bruine ogen en een ondeugend lachje Ik wil een grote bos krullen die zwiepen als ze naar me omdraaien wanneer ze naar mijn hand rijkt Ik wil een lach met sterren en billen als de maan rode lippenstift alsof de zonsondergang me zoent Ik wil gegiechel in een rookwolk ik wil muziek improviseren…

grienen het jonge kind met blonde krullen……

zacht fluistert de wind over veranderingen het stormt niet altijd in een mensenhart het wil ook wel eens liefdevol door haren strijken streelt wapperende krullen glad soms is liefde genoeg om weer eens met andere ogen om je heen te kijken zie hoe vederlicht de vleugels van een vogel wiegen op de golven van het vrij zijn in de…

En hoe bij het zien van die hand alles onmiddellijk voor hem voorbij is zijn heimwee steeds terugkomt. Hoe met duizend dingen het ene benoemen zijn rouwrandjes onder zijn nagels zijn nachten zonder maan en sterren. Hij zocht een woord woorden en vond een beeld eigen angst een oog en veel naaktheid. Zoop , rookte als een ketter…

ik schrijf met bloed nog krullen letters mijn laatste levensmoed niet op geschept papier maar een simpele a vier de verhalen uit mijn leven op de lijn bibbert de pijn eist in felle uitschieters steeds alert te zijn nog is het te lezen al vlekt het rood op de plaats waar ik voor even ben gebleven zal de ondertekening niet halen…

woordjes in je oor als een intiem gebaar ik streel je teder en je opent blozend ogen dicht genietend minnekozend wimpers krullen als je ogen zich met tranen vullen kwetsbaarheid zal ik met kracht verhullen jij bent voor mij de liefste vrouw we wiegen samen op de hoogste golven wetend dat de stranding snel zal volgen beloof ik jou mijn diepste…

mijn letters bleven hangen in maagdelijk verlangen naar papier wel inkt en kroontjespen altijd een handvol krullen voor de sier zinnen zweven binnen ondanks de tocht die in razendsnel verdwijnen de gordijnen zocht maar tegen het behang projecteerde zon met ochtendlicht mijn strofen in hun intieme samenhang…

mijn haren zijn weer kort naar oud-sallands model de kapper was verbaasd, dat artistieke vond hij, stond me wel hij schoor de krullen bij mijn oor in een haal weg, ik schrok zag zonder bril een kale plek ik ben nu weer gewoon mijn kunstkop bleek een droom die illusie is geweest en wordt nu langzaam bij elkaar geveegd ik sier weer…

ik droom mijn woorden in je geest ben geweest, geworden tot gelukkige herinnering ik spreek geen lucht in letters zonder krullen ongeopend oog je leesbaarder dan ooit ik kus niet op papier tussen regels kou bevriest ik houd van jou altijd op jouw manier we naderen omzichtig paraderen met de witte vlag doorzichtig vloeit de inkt…

Oma is het woord toen ik deze foto zag niet van mij, maar toch Een bos vol grijze krullen geen weet van mijn bestaan Geen weet van mij zo lief is zij…

toen hij op de drempel stond zag hij hoe zij vergeefs haar weerbarstige krullen in het gareel probeerde te krijgen bewogen bleef hij staan…

Liefde van de man gaat niet door de maag maar door een nauw kanaaltje Woord liefde ijdel gebruikt voor de band in 't huwelijk…

De rode draad van mijn leven, gesponnen maar nog niet geweven, raakte diep in de knoop, door de ijdele hoop ooit aan je lingerie te kleven.…

IJdelheid der ijdelheden: alles is ijdelheid. Vergankelijk de vergankelijkheid: alles vergaat vroeg of laat.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Die `t onuitspreeklijke niet leert verzwijgen, Verslingert tussen ijdel woordgekraam.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Want wie kaal is heeft boven hersens zitten; en voor een behendig speler behoren daar niet altijd de krullen bij.…

Ongewillige ribben vouwen, krullen zich onder herfstelijk gesnotter. Ik lig, nee huiver mezelf uit de kom.…

Van papieren propjes in je kleren kan je heel veel leren Over hoe je honderd keren bleef proberen Om met wat krabbels en krullen ik hou van jou te fantaseren…

de dood is ijdel, ijdel in begrip maar ook in het laten lijden, de dood is als klevend rijp in een vroege lente of als de herfst die verlaten de stilte verkend in de weemoed van elk wezen dood zijn is roerloos trachten te blijven liggen, zelfs wanneer het licht zich placht te voortplanten door ogen die zich eeuwig hebben gesloten dood…

het windhooskapsel is kortgewiekt ingeleverd de wilde haren ik zal mijn beschaving bij elkaar vergaren totdat de ongetemde krullen mijn ware karakter weer onthullen…