Alle inzendingen over OR roos OR bloemen

Donkere wolken, zonsverduistering dagen die geen licht verdragen in de stilte van de nacht ruik je zijn adem proeven lippen zilte zee fluistering in de wind liefde is wijsheid het geduld van een moeder een bloem in de knop een roos die steeds opnieuw weer openbloeit…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

Alle bloemen bloeien in een rode roos. In jouw ogen, stralen alle lieve ogen. Zonder druppel stroomt geen oceaan. Wanneer God bestaat, is Hij dichtbij te vinden. Wanneer Hij illusie is, ook.…

Ooit een zwarte roos gezien ?…

Rimpelloos water weerspiegelt de witte maan licht in duisternis Ongeziene wind laat bladeren bewegen bewijst haar bestaan Roos, bloem van liefde alom word je bezongen je doorns doen mij pijn De rododendron laat na een fikse regen de aarde blozen…

Er klonk een lied Vreemd maar mooi Gezongen alleen voor jou Arabesken van een verloren wereld Bloemen in de nacht Engel in aquamarijn, bloeiende roos vergeet het licht niet warmer zoeter dan duizend honingbronnen Vergeet het water niet, helderder verdroomder dan de meren van je ziel…

Glimlachend kijk ik op je neer terwijl je slaperig in je ogen wrijft wijs je op het mooie weer vertel je dat je bent als een roos dat je ruikt naar viooltjes narcis en lavendel als ik je zie dat ik steeds bloos met een glimlach sta je op en zegt dat je de tuin ingaat bloemen plukken voor op tafel.…

Fladderend tussen bloemen en struiken ga ik op zoek naar de zomer. Maar ik sterf voor de dag om is en zijg neer in de haren van een kind. Ik ben als een roos. Geurend naar de zon en de aarde ga ik op zoek naar een beetje warmte. Maar ik breek door de striemende regen en verwelk in de handen van een kind.…

't Is de laatste roos van de zomer die de ochtend begroet, alleen. Bloemen die haar eens vergezelden, zij verschrompelden één voor één. En geen knop zal openbloeien tot opnieuw de lente weer ontwaakt. 't Is de laatste roos van de zomer die mij altijd weemoedig maakt.…

door jouw charmes kan er een roos in mijn hart groeien een rode bloem die tot prachtige kleuren in mijn lichaam kan bloeien de kracht dat jij geeft zorgt dat een zaadje tot een mooie verschijning kan ontpoppen en jij; jij bent het sprankelende water dat mijn wortels vol passie met liefde kan toestoppen…

De kamer en het bed missen me niet, maar het boeket houdt het daar zonder mij misschien nog één dag uit, dan moet de engel die is aangeduid en mij heeft weggebracht de pijn verzachten en ook de bloemen onderspitten of, als iemand dat nog wil, ze tussen dikke boeken drogen met iets liefs erbij, ik denk aan: 'roos', of wat nog beter is:…

Liefde is wijsheid het geduld van een moeder hooglied van man en vrouw schone poëzie luister ik wat niet gezongen kijk wat niet geschilderd als in een mooi mysterieus schilderij zijn strelende vingers op de plaats van haar hart O heerlijke liefde tere roos in knop bloem die langzaam openbloeit!"…

Mooi is zij zacht als satijn Prachtig van kleur in de bloei van haar leven Zij buigt door de wind één voor één Vallen haar blaadjes door de zware regendruppels neer Komt er een nieuwe roos of een lelie, een margriet Wie het weet, mag het zeggen want ik weet 't even niet (en dan gaat het niet over bloemen)…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

die ene bloem die vol de aandacht trekt die ik boven een gekunsteld boeket verkoos haar eenvoudige eerlijke zeggenschap is die jouw waarlijk echt tot eer strekt echte schoonheid is vaak niet te bevatten maar om haar te kunnen zien mogen we de eenvoud nooit geringschatten…

De roos, als symboliek De roos, als lach en traan De roos, symbool voor de tragiek De roos, waart je in een vrolijke waan Een roos, staat synoniem voor hartstocht Een roos, die jouw liefde symboliseert Een roos, voor de jongen om wiens gunsten je zo vocht Een roos, voor de jongen die jij zo adoreert Een roos staat ook synoniem voor verdriet…

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

de tulp werd onze nationale bloem rechtop altijd in één klare kleur ongeveer d'enige fleur zonder geur vaak genoemd naar heren in de roem een en al apollonische helderheid zo uitdrukkelijk met zes bladen zo logisch ook op zes helmdraden heerlijk heldere vormelijkheid vergelijk dan eens dyonische bloemen zoals de zinnelijke roos en de pioen…

'n Roos voor elk woord van liefde 'n roos voor elk mooi gebaar 'n roos voor aandacht voor een ander 'n roos voor klaarstaan voor elkaar 'n roos voor elke heftige discussie 'n roos voor elke lach in een verhaal 'n roos voor soms een pittige ruzie 'n roos voor het spreken van dezelfde taal 'n roos voor alle mooie momenten Een heel boeket…

diep in gedachten verzonken denken aan aan de fel witte vonken eens gewapend met kracht weggevaagd dode pracht toch zal een bloem uitkomen en klinkt gefluit niets weggenomen de roos heeft gebloeid rood een takje met doorns dood zonnestraal weerkaatst op zee jij ging heen en ik mocht niet mee…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

Oevergenesteld met voeten die spitterspatter het wateroppervlak uiteen laten springen in flonkerende druppels een boerenzwaluw scheert voorbij de rode roos klapt voor het koor der blauwe bloemen madeliefjes lachen in de wind omarmd door grassen en bloemen botergeel zwartpootsoldaatjes bevrijen elkaar en het koninginnekruid…

een roos voor de zon die door kale takken schijnt een roos voor twee vogeltjes in de boom een roos voor de chrysanten die in bloei staan een roos voor alle wolken in de lucht een roos voor de liefde dat die blijft bestaan een roos voor volharding in alle strijd een roos voor de warmte die jij me geeft een roos voor alle gedachten die ik met…

Waar je een roos plant kan geen distel groeien. Maar als je een roos plant, plant je ook de doornen. Net zo stekelig en pijnlijk als een distel, zeer waarschijnlijk. Maar een roos is mooier, denk je bij jezelf. Dan maar wat hinder. Maar hoe zit het met de distel? Die heeft weer… een prachtige vlinder.…

met een knipoog en een heupzwaai in een oogwenk en een handomdraai verloor Arend zijn evenwicht en het heeft even geduurd maar Arend is geland onthecht en wel, doch licht gehavend en wat roestig in de heupen vanwege zijn hoofse geaardheid het was juist door vrouwen met namen van bloemen en vogels zoals: Merel, Iris, Roos Bosch…