Alle inzendingen over OR verdriet OR moed

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik wil haar zo graag zeggen even uit gaan leggen ook ik had dat verdriet maar dat van haar en mij is toch hetzelfde niet. Zoute tranen hebben we samen geschreid. Mijn lieve dappere meid, houdt moed. Eens komt alles weer goed.…

hoe het ook zij of mij zal vergaan jij blijft het symbool in mijn bestaan van liefde wanhoop trouw en moed maar ook in voor- en tegenspoed denkend aan jou leef ik mijn leven verdriet en pijn zijnde samen verweven ga ik wel mijn gang hoezeer ik ook naar jou verlang.…

Een bloem, gekneusd fragiel buigend voor het leven Het hart scharlaken gekleurd hunkerend naar zonlicht en verschiet Een aureool gevat in hoop en stalen moed gesterkt door brandende wil en alles kunnen geven Icoon van liefde en intens naasten verdriet beklijf Het moet……

k kom bij je zitten hoef nu niets te zeggen pijn sijpelt uit elke porie stil maar, ik ben er ik zie je angsten en verdriet nog weet ik hoe dat voelt in mijn vele levens heb ik dat alles ervaren de moed om te willen leven kan regelmatig wankelen spreek tot mij, in je hart ben ik altijd bij je…

Mijn hoofd is leeg, mijn armen leeg, mijn hart vol van verdriet maar jij zegt : “kop òp!” , geeft de moed niet op dus huil ik als jij het niet ziet... Oog in oog met jouw dood, is mijn ziel zwaar in nood en god hoort mijn S.O.S. niet !...…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Was net het vorige verdriet Van onverwacht laten gaan Te boven gekomen, had net de Meeuwen begroet die mij Koninklijk wiekend naar De kust van vrede zweefden, Toen ook jij mij woordeloos Vertrekken liet, jij die de Moed niet had mij uit te Leggen dat de kloof tussen Ons niet meer te dichten viel…

kwetsing geen erkenning veel te veel pijn ze heeft de moed om het alleen te dragen kijk eens hoe knap ze het doet glorie, victorie! jij ziet... haar pijn haar eenzaamheid haar verdriet jij hebt moed jij kijkt naar haar jij bent bij haar jij geeft haar een hand laat haar op eigen benen staan…

Om uit te kunnen leggen wat ik voel Moet je weten wat ik bedoel Waar het vandaan komt wat ik zeg Dat het een reden heeft waarom ik het uitleg Mijn bedoelingen zijn echt goed Hoe ik het overbreng is soms wat raar Het kost mij echt wel moed Maar dan is het duidelijk en klaar Begrijp me nou Ik heb verdriet Maar het is de stilte die je ziet…

Het is een zware tijd voor jou, maar woorden geven moed en kracht. Liefde heb je nodig. Verdriet heb je zeker en dat valt niet mee. Het is te zwaar om alleen dit te dragen. Het is fijn dat er zoveel steun is om je heen. Mensen geven om je en er wordt met je meegeleefd. Natuurlijk wens ik je veel kracht en liefde.…

Ik hield de stenen zo lang in mijn armen dat het draagbaar leek en ogenschijnlijk bedroog Tot ik ze -wat bezielde me- op het punt van oplossen van me vandaan legde ..ik vloog..…

Het vergt moed om te sterven maar nog meer om ten volle te Leven.…

De pijn heeft haar verscheurd en lam gemaakt, kreeg ze maar de moed en kracht aangereikt om het leven weer volledig op te pakken. Maar iets in haar wil dat ze zich overgeeft, iets in haar aan haar neerslachtige gevoelens en zelfmedelijden. Mensen kunnen makkelijk praten, maar voelen niet wat zij geestelijk meemaakt.…

zoals de honkvaste grijze haas heb ik niet de moed om de kust uit het oog te verliezen de duizend smaken van de zee door te slikken om het zand zacht uit de ogen te wrijven de aanblik van de doden te verdragen nu het smeltwater het sneeuwveld verlaat niet de moed om de de slinger tussen aanvaarding en verzet stil te zetten…

Iedereen is moedig, echt waar want alle mensen hebben een hart waarin vrienden en wensen wonen en geheimen, en hartstochten misschien niet alle vier, maar nooit staan de kamers leeg Harten kloppen voor hun gasten en heel het lichaam bestaat om hen te beschermen met moed die moet Dit is een onbekend geheim dat slechts weinigen begrijpen…

Het leven of het verraad? De boom /overwint, des levens amen.…

waaier uit over de wereld maak vuur van bevroren bomen leer op zee schaatsen duik diep in de oceaan omarm het onbekende laat niemand meedogenloos verdrinken haal je schouders niet op beschut en bescherm als een aarden wal…

ik raak ze niet aan laat hen maar gaan vlucht voordat hun emoties mij overspoelen heb me afgesloten voor lucht uit de goten geen vragende blikken die in gevoelens stikken zonder te slikken ben een schim die niemand meer ziet eiland in een zee van verdriet het geven is op de bronnen verdroogd buig langzaam mijn moede hoofd…

De schijtlijster voelt zich vrij: hij of zij, poept alles onder met eigen schijt; schijt dat hij heeft aan schijt. De lijster fluit niet meer, doet een ander alleen nog maar zeer. De schijter schijt voor zijn eigen weten in geweten: schijterd als hij is! Gemis aan beheersen van de kringspieren, verloren van werkelijk mensenmanieren gereduceerd…

Mijn geest wil vluchten, vluchten voor al het verdriet. Voor de geur van de dood, die mij overal omringt. Maar vluchten kan ik niet. Verzamel maar weer nieuwe moed, koste wat het kost, en doe wat je doen moet. Blijf op je post. Dus hebben wij jou weggebracht. Naar een heerlijk plekje in het bos.…

aarzelend stap ik binnen op zoek naar kracht vertrokken door onmacht ontsteken van een klein licht verwarmd alvast mijn blik beklemming in de borst verdriet dat er uit wil zittend sluit ik mijn ogen water van zout vloeit rijkelijk over mijn wangen ik heb weer moed om op te staan ongemerkt heeft het me deugd gedaan…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…