Alle inzendingen over Belgi� vlag

Voor deze streken Moet je de vlag niet uitsteken.…

Een vlaag, Een herinnering Dwarrelend Af en toe strijkt ze neer Door de tijd verzacht. Maar vergeten nooit meer....…

Nog geen dag Nog geen dag hield hij stand mijn toren met vreugdesklok en daar bovenop een wapperende vlag de eerste avond al werd ze stukgeslagen de vlag werdt neergehaald de vreugdesklok verbrijzeld de toren afgebroken als een hoopje ellende lig ik tussen de brokken vandaag geraak ik niet meer rechtop maar morgen verzamel ik alle…

dat - als er niets meer is dat ons nog bindt dan slechts een vlag halfstok en voor ieder weer een eiland barstensvol eenzaamheid.…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

Lucht van lijken Komt in vlagen. Oh ontzie, Ontzie mij, heer.…

Maar in Zeebrugge hijst men de vlag !…

Dan komt het heimwee weer in vlagen. Ik kan haar niets meer vragen, want moeder is niet meer...…

Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

het begint met een vlaag warme wind die onverwacht je neus en wangen weten laat dat het begint waar ook je hart en buik zo naar verlangen…

diversiteit is een groot goed elk verschil kleurt aan het leven het aards gewoel een bonte stoet de regenboog tot vlag verheven…

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

geluk is kostbaar geluk is breekbaar koester de dagen waarin je je bij vlagen laat drijven op het ongrijpbare gevoel dat geluk heet…

altijd zal vrijheid een vlag een lied een gedicht een stem een pen een blog een column een cartoon een boek een film vinden en haar lokroep verspreiden…

In de wind sporen van afwezigheid, vlagen van verbijstering en een huiver. Onkenbaar wordt bewogen wat bestaat en verwaaid steekt achter een strohalm en verrekt.…

Maar met de D-day vlag was hij de vent, al dacht Trump bij zichzelf: it´s secondhand!…

in het hart van dit regime pakt een tak m'n vlaamsegaai bij een fout in het spellen liegt het centrum bij vlagen verast waarom past er niets vergeef en streef om roem te verpesten geen vlag halfstok Hv waar blijf je?…

Ik heb je pijn gedaan Vlagen van verdriet Kreten van afschuw Klinken me nog na Spijt van mijn gevoel De harde woorden Waar toch met recht De waarheid in zat…

de IJslandse vlag laten varen.’…

Van kleur tot kleur, van klank tot klank, geleiden onze schalen Cirkelend omhoog, omlaag het bewustzijn komt in vlagen, tot de Oorsprong van zijn staat…

Zijn hondenroedel sleepte de boedel waarop hij de vlag hield als fiere Noor.…

ik nog geloven in een rozensprookje en wie betwijfeld dat als er niets meer is dat ons nog bindt dan slechts een vlag halfstok en voor ieder weer een eiland barstensvol van eenzaamheid.…

maken stille veldslagen alle dagen wolken vlagen voort…

De woede soms met kille vlagen Terreur gegoten in ons bloed Fascisten bloeien in het daglicht Blinde ogen stellen vragen Aan een land zonder gezicht…

De zon staat op haar hoogste het zomert ze zonnen een plecht vaart door de weide een onbewogen vlag gewend aan veel het gras staat hoog het zomert ze zonnen onder meer…

al vanaf het eerste moment dat ik je zag deed jij mij denken aan een wimpel van een vlag ik zag mij staan en zei jij bent het beste en mooiste van mij…

'Je maintiendrai' is dan wel Frans, de vlag met een oranje vaan is op en top iets Nederlands. En wie zweert dapper trouw eraan? De Spaans gezinde ras Germaan.…

ik heb thuis nog een gitaar waarop ik nooit zal leren spelen maar ik vraag u niet om medeleven want ook niet kunnen spelen (er geen aanleg voor hebben) maar tóch de drang er bij vlagen op te willen tokkelen het heeft wel iets...…

je sneeuwde in winterswit met vlagen mag ik nu ook de druppels dragen van jouw regenbui de warme adem vragen van de wind die in ontdooien onze lente vindt…

vertel mij straks wat ik ben vergeten en zeg me ook dat wat ik ooit nog wist dat wat er was er soms bij vlagen eventjes nog is doch het besef van wat ik wil en kan daarin helaas zit tot mijn grote spijt de sleet…