Alle inzendingen over Blues OR van OR Boven

Ik ben van jou die ik bemin Ik ben van jou die zwijgend stil Door alle dagen Gedichten wee en schande draagt In de bundel van poëzie Verberg ik mezelf Daar leef ik daar adem ik Mijn gedichten sneeuwen langzaam Als een blues als twee akkoorden Die in het verleden doodstil drijven…

Mijn vulpen schrijft de blues Over het beeld in de schemering Diepe donkere ogen vertel mij niet dat Het nooit heeft bestaan Dat ademloze tederheid Slechts een illusie is Vertel mij niet Dat ik moet ontwaken uit de illusie van mijn gedachten verder dan dromen kom ik niet Zeg me niets onbevlogen Over het beeld in de schemering Duistere…

harmonica schoon klopt op je linkerhand om hem met je rechter aan je lippen te zetten daar blaas je zilt-zoete tonen huilend op het duister van de nacht If you think there’s nothing left babe there still is blues oh....…

De Argentijnse blues kan onze walz verscheuren De Tango komt eraan, onverwijld in mooie kleuren De nieuwe koningin danst Malando met een traan Maxima is haar naam De passie is terug op vaderlandse bodem De nieuwe trend is tango, die is nu in de mode Maxima, zij lacht en danst en kijkt soms wat verloren Maxima is haar naam Tango is the blues…

Woordspelingen waardoor men zich verrast voelt steeds anders bedoeld…lees en hoor Rock & Blouse Rok & Blues Rok & Blouse Rock & Blues Dezelfde klank steeds anders geschreven, door elke zin een ander gevoel geweven Doch dit geeft slechts een klein stukje prijs uit een berg van woorden die onuitputtelijk is.…

mooier dan een blues klinkt haar hese stem na langdurig gefluister nog iets versluierd doch steeds lichtblauwer wordt het uitzicht op het meer haar lach beslaat het glas en in de wasem lees ik al de noten op haar zang nevelweersprekend zal zij degene zijn met de langste adem…

Een Saint Louis Blues. Liefje . . . . . . . ? Mijn liefje.…

En in de schemering zong de uil zijn blues; veel van ook zijn verdriet was al geweest, zijn droevig lied kwam immers uit zijn hele lichaampje en niets gekunstelds was er aan het werd door niets gestuit - zo hoort muziek te zijn: voluit, een druppel die je dorstige, je uit- gedroogde ziel in zich opzuigt. ------------------…

in mijn mondhoek een schaduwheelal daarachter een verborgen oercontinent, de blues van een land waar ik nog nooit ben geweest gezichten die bij stemmen horen en reizen bij een aankomst in gedachte een weg naar een dorp, de stad en haar lichtzee wentelwoorden; zonder dromen geen leven…

Van onder naar boven En van boven weer naar onder Je zult altijd blijven steken…

ik kijk al dagen naar de lucht en de indruk om aanwezig te zijn wijkt verder terug wanneer de ene wolk de andere wordt, op weg naar het westen het is duidelijk, zeg ik met droefheid in mijn stem op het moment dat mijn lange wapperende sjaal de wind verliest dat als straks de horizon komt ik zal verdwijnen in het vergeten…

wikkel me in jouw gedicht zodat ik weet want vandaag nog zullen de wachters uit mijn lichaam vloeien zal ik het heengaan moeten aanvaarden zoals de waterlelie diep in ’t water haar laatste schaduw ademt niets zal zich nog vergissen geen wens met tijd of tover geen woord met sterrenlicht, stamelend volgestouwd met zachte…

Toch weer dezelfde clichés te vinden en de woorden goed te praten om vergankelijke gedichten te vullen die kennelijk zijn zoek geraakt, boven de taalgrens waar alles ijl is, vrij te ademen soms in oeverloze regels die geen twijfel overlaten. “Soms dicht een vers zichzelf en soms slaat de dichter dicht ” Pama…

hoogmogenden zijn de baas over laagmogenden die mogen niks die van boven kunnen niks…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

Het groeit me boven het hoofd, het wordt me wat teveel, was me ooit beloofd dat iets makkelijk zou gaan? Het groeit me boven de kop, ik loop, kijk omhoog, de zon aan de ene kant, de regenboog aan de andere, terwijl ik in de regen loop, denk ik: er gebeuren wonderen!…

Half in de zee, half in de lucht, gedragen een schoorsteen op en naar beneden kijken vragende vingers van de waterplanten. Kont in de lucht, rug naar de wolken voeten met vinnen, hun gelijke lijken maar hemellichaam blijken in den hoge voor stille vissen, bezig er te zijn glad rond de graten, ogen altijd open en geen benul van het immense…

Je staat verstomd als het onderste boven komt. Niets zal blijken nog te lijken, verdomt. Maar nu, als de donder, het bovenste maar weer onder.…

boven gezocht, Vormen een opnieuw geboren Boom die bovengronds naar Nieuw leven reikt…

Ook al zie je alles nu onderste boven Zelf ben je er niet van onderste boven.…

Boven op de Domtoren biedt een blik op stad's culturele leven een impressie van Utrecht's wording door de eeuwen heen. Vestigde zich het belang van het eeuwig weten; en bouwde zich een universiteit in steen. Boven op de Domtoren biedt zich de belichting op de nieuwe tijd.…

Een wonder komt van boven. Het zegent de handen van hen die werken aan genezing in het overwinnen van een ziekte in de strijd. Zonder angst kan een lijder erop vertrouwen dat zijn lijden wordt doorbroken mettertijd.…

De weg naar boven is de weg naar God. Ambitie is hiermee een gebed met eerbied beleden. Met compassie sport voor sport wordt hiermee de weg naar vergeving betreden. In een simpel gebed vraagt men niet om meer; maar denkt men aan het lijden van de heer. Denkt men aan het ruwhouten kruis. In een gebed bij een ieder thuis.…

Boven op de kerktoren kijk ik op de huizen neer. En draai op mijn hoge plekje in de rondte telkens weer. Veel mensen zie ik lopen in de straten her en der. En ik zie ook andere torens aan de horizon heel ver. Ik waai met alle winden Maar ach, tot mijn groot verdriet, ook al ben ik dan een vogel, vliegen kan ik helaas niet.…

Een nieuwe dag voor de regen Wat is de blues en jazz? Zonder de zwarte woorden Verpakt in een zichzelf herhalend vers Een ochtend met jou belegen Wat lijkt zwart voorbij Als de lente mij voorleest Uit gezichten; uit gedichten Van kleurrijke woordenbrij…

Zomaar een gedichtje gewoon pretentieloos een paar woorden op papier geen bijbedoeling, geen quote alleen wat letters om te lezen Vraagtekens zijn overbodig een uitleg is niet nodig niet belerend, geen moraal het is eigenlijk gewoon een smoes ik heb last van de maandagmorgen-blues…

laat het voorjaar komen met de bloesem alle vogels het gras in flauwe ochtenddauw de witte nevels over velden fietsers fluitend over dijken mens je gaat anders kijken je klamme kater wordt een roes in de Katzenjammer Blues…

vandaag draag ik rood een warme blues en negen oude kruizen geconcentreerd herricht zich alles wat nut heeft, tot in de perfectie binnen mijn gezicht een schone taak een scherts, een uiterlijke blamage want ik ben juist een persoon die dichter bij de waarheid ligt…

vertel ze Martin roept Mahalia vertel ze Martin over je droom haar blues stem rijst als een krachtige bede op uit het publiek de sonore stem van Luther King rolt recht de harten in I have a dream…..…

Want mijn gitaar klinkt droevig en beklemd, veel meer dan het spreekwoordelijke hemd is mij de blues thans nader dan de rock.…