Alle inzendingen over De breuk

De wolken-breuk was bulderend, zijn grootsheid die het leed verried. Kletterend elke druppel tegen de ruit: roepend, huilend kwamen de pijnbrokken eruit. Eenzaam en klein ineengedoken, keel dichtgesnoerd van niet mogen, rochelend van heel diep kwam het geluid: zo lang gekooid, geketende buit.…

je te zoeken in de vluchtige geuren die ik van je ken vaag ging de reis naar het grieks paradijs met goddelijke stranden waar jij cultuur streelt met je intens gevoelige handen en geestelijk godinnetje speelt je vertrok plots ogen op morgen een zwevende blik die zich niet makkelijk schikt jij wilde leven balanceren op de breuken…

ooit zag ik jou even vervagen alsof je gedragen werd door donker licht ik miste het zicht waar contrasten altijd vorm gaven bleef alles beslagen jouw vervloeien in ruimte leek een onomkeerbaar proces door mijn schreeuw stopgezet alles werd direct gereset naar de laatste werkelijkheid ik was je gelukkig niet kwijt door een breuk…

De trillende grond onder mijn voeten, de breuk in de hemel boven mijn hoofd. Het donker nadert, mijn omgeving door iedereen gekloofd. Door de dichte mist is niets meer zichtbaar, daarbij verdwijnt mijn tast. Door het gebrek aan jou, zie ik nu het heldere contrast. Langzaam reik ik naar het oneindige, de troebele zee.…

Verkwanselde mijn liefde De rest dat sloeg je stuk Je brak me keer op keer Maakte me kleiner ieder jaar Liet mij gebroken achter Voltooide missie, alles klaar Maar iets dat smeult gaat weer branden Geluk is altijd in de buurt Echte liefde niet snel voor handen Alles is te repareren zolang het duurt Ik ben weer rustig aan het groeien Mijn breuken…

Met sperwers in mijn ogen slecht ik de breuken en de deuken in de kamer, hang de schaduwen aan de kapstok en hijs hem in zijn gewone broek. Sporen van oude strijd zitten nog in de hoed, maar teruggebracht tot de laatste, op onvaste voeten. Zijn ogen dwalen door zijn lentetuin, de hele tafel staat in bloei.…

de straat verloopt langs gevels en in stoep kaatst voetstappen om spoorloos anoniem te blijven breuken potten knikkers op in krijt verkleurt de kop in tekening heel nonchalant op het trottoir gedropt bomen werken zoetjesaan de tegels uit de stoep je struikelt als je ze niet ziet of trapt in hondenpoep blikken dromen aan de kant gepoetst…

zomer heeft maar net zijn biezen gepakt of de groenkorrels trekken zich terug een festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het ene na het andere achteloos op de grond een enkel mens tracht dit ook te doen kleurrijk ligt hij morsdood op straat of gaat met diverse breuken…

Volg me niet want waar ik ga en waar ik loop god is per ongeluk bevrucht en geboren als oneindige fuga van Bach alleen een mogelijkheid in de chaos stanza vers wiskundige breuk als dualiteit van de mens volg me niet waar ik loop er is geen dood en angsten die de cirkels van het leven sluiten of belevenissen van realiteit omlijsten…

Tijd zal je breuken helen Zoveel liefde om je heen Maar het zal wel even duren Je hart is niet van steen Want er is geen enkel lichaamsdeel En daarom kijk je zo verward Dat wanneer het is gebroken Zoveel pijn doet als je hart Ik gun je heel veel liefde Zal je bijstaan in de strijd Door afstand te nemen Want we zijn elkaar kwijt…

welke breuk in hun relatie? Of was dit het gevolg van maanden, jaren pesten en heeft dit geen vervolg dan het ruimen van de resten?…

hard aangeslagen toets Schalt door het Victoriaanse huis Een terts Verandert de harmonieuze muziek Tot een ongemakkelijke compositie Een zacht gekraak Van de houten trap Doorbreekt de melodie Vol bewondering kijkt ze toe Naar zijn uiting van gevoel Weerklinkend door de vele kamers Een magnifieke apotheose Wijst op een naderende breuk…

Door een complexe breuk geveld kom ik ontkleed en uitgeteld gevierendeeld en dwarsgelegen mijn rode huishoudboekje tegen ik heb geen cent meer te verbrassen te danken aan de kwanseldassen die tussen leugens door laveren en almaar flemen of bruuskeren zelf dokken voor je medicijn en anders leeft u maar met pijn zo houden we ons volkje klein…

Arme naties betalen zich een breuk aan rente of wapens. (De vrachtboten komen immer indirect uit staten met een hoge levensstandaard.) Wie niets heeft, wordt meelevend steviger geketend. Analyse van baten en lasten trekt de strop verder aan (ook dié is geleverd door beschaafde staten).…

Nam nooit een kabinet een fout besluit en kon men elke heerser maar vertrouwen, behoefde niemand zich een breuk te sjouwen en bleef vervuiling van de wereld uit, werd niemand ooit door pijn of angst bevangen, bestond geen oorlog, ramp of bruut geweld, ging niemand in de fout door zucht naar geld, was nergens onbevredigd seksverlangen, als…

Haar vleugelen die zijn bewegend in glas, helder De tijd lengt 't vervolg van opeenvolgende uren Nooit ziet zij de breuken door golvend geweld. Gezien haar craquelé schoonheid Schampend geraakt, vele muren Tijd zelf zingt vol de borst Woorden die reiken.…

pas en je verscherfde op slag ik kan gevoel niet kleuren, weet niet wat er gaat gebeuren als ik je aan de wereld toon je bent onwezenlijk schoon in mijn ogen schijnt je ster steeds lichtere bogen ik neem je onder handen het huid op huidcontact kent vele misverstanden ik streel de glazen stad waar jij het leven hebt gehad de breuken…

Als alles gedaan is komt er een punt achter En alles komt uit de wind met een bruine aardesmaak Ik ben blauw als ik mezelf niet bewaar veegt mijn vrouw me uit met geel groen is de breuk de deling De schilder schildert met doorzichtig Een dichter zet woorden die op zich niets betekenen aan elkaar tot een gebeuren Geschiedenis…

ik zag je bergen kleurig landschap glooien je rots onzichtbaar in ver perspectief ik voelde het verborgene in plooien maar had het zonlicht en je geuren lief ik zag je water vallen langs de breuken het zwart van de ravijnen donker diep golven moesten vaak een uitweg beuken als jouw rivier haar stroomgebied verliet je passie moest ik los…

nog krult je lach in de hardste bouwstenen van onze fundamenten de veste die al generaties lang met degelijke normen- en waardenspecie de tijd heeft getrotseerd nog is de sleet buiten nauwelijks zichtbaar lijkt wat achterstallig onderhoud maar de echte breuk en scheuren komen diep van binnenuit waar rot en putlucht heersen over…

Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken, jij wilde niet komen, Ik kan nu alleen nog maar van ons samen Dromen.…

Dàt was een zegel zonder breuk, Een handschrift, nooit nog vals bevonden, Een vaste borgtocht, nooit geschonden, Een perkament in goeden reuk, Dat nooit een barst had of een kreuk! In Oost en West, in Zuid en Noord Werd Holland om die leus geprezen..... Och!…

roep Een wanhopige blik naar de deur, maar er komt geen hulp over de stoep Samen, alleen, gedwongen binnen Al weken geen school, die slechterik zal het nu toch winnen Hij vorst zich een weg om er toch tussen te dringen Haar moeder is in de zorg aan het werk Hij is alleen met haar dochter thuis, die listige vlerk Een gesmoorde kreet, een breuk…

een kauwgomballenboom en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in mijn schoen Ik liep door een veld dat niet eens echt was met 100 tinnen soldaten die aan mijn schouder stonden en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in mijn schoen (ik klom op de rug van een reuze albatros die door een breuk…

kantelen zette de ridders hun joker in het strijdtoneel een prachtige vrouw kwam naar voren met een lichaam zo mooi als fluweel tot groot verdriet zag ik hoe zij met haar charmes jou begon te bespelen een laatste strijdkreet kwam uit mijn keel toen jij verkoos om onze bloedband te verspelen de liefde maakte een breuk…

De PTT heeft het beredruk, sjouwt zich bijkans een breuk, ’t is te hopen dat de man ook verliefd is, anders is die week voor hem helemaal niet leuk. Kleine presentjes van persoon anoniem. Zou ‘k ook wat ontvangen? Is er iemand ook verliefd op mij misschien?…

in een flits wist ik dat ik onontkoombaar voorover zou gaan had al gauw een blauwdruk van handen polsen en elle bogen paraat kende de breuken dwars en overlangs wist van het bloeden heel veel en vooral eindeloos lang toch had ik alles geoefend en soepel gemaakt de realiteit geforceerd een dikke mat geprobeerd en zo wist ik precies…

Een lentevroege morgen nog zonder breuk of smet ik heb met mijn penseel en pen een breuklijn ingezet, de gedachten als aambeeld op de werkbank van de dag.…

Geen twijfel, waar we gaan, of waar we zijn jij als een 'magische-cirkel' steeds om mijn as gezekerd, verankerd geen breuk in de lijn geen onbalans, geen twijfel, zo als het ooit was.…

aantrekkings- kracht inspireerde de houdbaarheidsdatum is nu echter verlopen Jij speelt slechts, zon- der echt te weten Doet alsof het leven simpel is af te kopen Hoewel rafels losgeraakt en aan de rand uiteenvallen totaal de tijd negeren Loopt een leven soms op de klippen Steil van de zeebodem oprijzende rotsen die onze schepen breuk…