Alle inzendingen over Dromen OR Kleuren

De vlinder is haar gezicht dat niet kan wachten op de kleuren van liefde en teder ongeduld. Ze is waar ik haar mijn dromen en woorden geef en ontwaak zoals ze mij laat ontwaken. Met haar ogen zoekt ze mij waar ze een vlinder mag zijn en ben ik het gezicht dat ze in al haar dromen bewaart.…

vanuit mijn wens droom ik op een witte ondergrond helder is het zicht met kleuren van de dood contouren die mij vertellen over hen die mij dierbaar zijn en straks waren…

dromen ingekleurd als ware het verlangen ik neem de geuren over waarin ik nu al zweef niets wordt overtroffen door de emoties die ik voel passend bij de liefde vol van pijn en in vlindering gevlogen dromen in kleur ik bid als vanzelfsprekend om het verlangen waar te maken.…

mag ik je dromen lenen ze vullen met geluid de kleuren van seizoenen geven de tijd zetten we uit om eindeloos te dansen op de muziek van ster en maan nachten door te halen pas tegen het ontwaken de droom als schaduw laten gaan…

Maar ik ben geen kunstenaar zie het bewijs, vertaal ik kleuren weer verkeerd en blijkt het doek nu angstig grijs. Dan sluit ik liever mijn ogen en denk ik aan je kleuren, want dromen van jouw liefde is dan alleen wat mij op kan beuren.…

als het beeld in mijn dromen één witte roos diepheerlijk verlangen breekbaar en broos met liefde doorweven blaadjes satijn eens, mij gegeven onthult zij pracht waar schoonheid breekt in de kleur van het leven die roos gekregen mijn dromen beheerst…

Veilig opgesloten in relaties zonder kleur waarvoor dromen zijn geweken. De kunst is om je fantasie te bevruchten en de roep van je ziel te horen. Dan hoef je voor gevoelens niet meer te vluchten en worden dromen weer opnieuw geboren.…

bloeien in jouw hart dromen in alle geuren ik wil voor jou zijn heel speciaal en apart streel zachtjes mijn zijde zachte blaadjes neem me mee naar het land van jou dromen een land heel speciaal vermeng alle kleuren en laat me bij je komen…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

Laat ik eens gek doen Lekker gek doen En iets doen Wat alleen doeners durven doen Ze zijn ook dromers, durvers, doorzetters, douwers, Ook wel drammers, maar vooral doeners En is er een aanleiding? Ja er is een aanleiding! De 1500ste digitale schrijverij van Jan Jacob Krediet van den Bos is openbaar 'De Taalalliantie van ons Koninkrijk…

Wit van de blanken, altijd de baas. Geel van de chinezen, ze zijn met zoveel. Roodbruin van de indianen, bijna uitgeroeid. Zwart van de negers, alleen als slaaf. Allen verschillend, maar allen één! Allen gebruiken ze geweld. Ik vergelijk onze tijd met vroeger. Waar is de tijd van vrede? Waar is de tijd? -------------------------------…

Blijheid om het leven en de kleuren.…

De kleur van mijn leven heeft de kleur van de zon Dat is ook de oorsprong van hoe het begon De kleur van mijn liefde heeft de kleur van mijn bloed En is vaak omgeven met een heldere gloed De kleur van mijn hoop heeft de kleur van jou Waarmee ik wil zeggen hoeveel ik van je hou De kleur van mijn ziel heeft de kleur van het licht Alles…

een brug gebouwd door tranen voor de weg die leidt naar het licht wie kan ik nog vertrouwen steeds zie ik jouw gezicht de sterren namen je mee op hun reis langs zon en maan in de regenboog met al zijn kleuren daar woon jij nu voortaan…

Verblindend mooi, die kleuren aan de hemel, bij een dalende zon. Je kunt het gewoon, niet voor mogelijk houden, moest je het, met je eigen ogen niet zien. Rood, geel, oranje, bruin en zelfs met kleuren, waar er nog geen woord voor uitgevonden is.…

Ik zie het gras, het groen verschuift naar rood door winterzonnestralen die zich laag verstrooien over aardse buigingen de hoogte geeft aan alles nieuwe kleur De bomen donkeren, de gele gloed is goud van licht verkouden zachte mist het water glanst een blauw verhullend grijs en gindse huizen missen elk detail In deze kleur geworden zichtbaarheid…

Ik denk aan mensen als in kleuren Van bloeiende violen of van buigend romig riet Soms licht, soms donker dan weer stralend of heel broos Ik kijk naar anderen die mij voorbijgaan waaraan toch niemand iets bijzonders ziet Maar ik, ik zie een kleur die overheerst en richting geeft aan mijn gevoel en aan mijn zekerheid dat ik de goede koos…

De wind waait van de wolken gedachten ver van hier een zwerm herinneringen zingt in mij liefde tijdloos eindeloos dwars door afstand heen tranen overal ter wereld dezelfde kleur…

kleuren verschieten als dromen verschralen zoals de zon vertraagd gaat zakken om de schaduw weer op te halen niet dat de kou dan toe zal slaan of de blik zich verengt neen, de uren schrijden voort dag en nacht raken weer stilaan vermengd opdat het leven weer tot het alledaagse behoort…

Gedurende haar kort bestaan Vermoedde zij niet dat het zo zou gaan Haar poging de natuur te bereiken Was haar fataal een raam deed haar bezwijken Kleurloos haar vleugels eens zo bont Verdween zij in een stofzuigermond…

de kleuren zijn prachtig en heel melancholiek het is toch mooi dat handen dit kunnen maken en dat je er dan ook nog is van in extase kan raken.…

mijn winterkapstok hangt hier vol van beelden uit een lang verleden als mantels van een warm geluk in deze wonderlijke wereld verdwijnen zelfs de diepe sporen van liefdes koud als ijs hoe snel verandert nu in het geheugen de kleur van de herinnering zoals de parel doet met wat ik draag zo kleurt de bedding iedere stroom van wat er was…

laat ogen dwalen langs het water zakken in zacht als zuiver water innig kronkelend vredig harmonieus door de ochtendnevel monden geproefd uit de vinnen van water je diepte ligt binnen kusbereik er zijn veel kleuren in je vochtige lichtvlagen laat ons dwalen zoeken vragen in het meer dat liefde he…

eindeloos lijkt mijn straat in gezichten herken ik lichtjes die vallen als regendruppels tegen mijn raam er bestaan geen regels voor dit hier dit bestaan geen naam kan ons helpen op weg in een baan die wetten en instanties begeleiden langs gangen vol regels ik tel mijn dromen nooit meer die tegels die ik schilder in elke willekeurige kleur…

het is de kleur van rood en wit maar ook van groen en geel al geeft blauw sereen en zwart soms rouw liefde heeft zoveel meer hij bruin op het balkon met zestien graden en een mager zonnetje zij blauwbekkend voor het raam maar met warm kloppend hart zoveel graden onder nul draagt ze wit wollen slippers pas op voor muizen miauwt de kater…

ik beloof je later, als ik ga laat ik je onze kleuren na de kleur van de zon van je bal van je knieën na een val van de modder en het zand van het roze van je slaapkamerwand van de sproeten op je wangen maar zolang ik er ben zal ik je vangen als je valt als ik dan weer ga laat ik je onze kleuren na het lila van de sterren het groen…

reeds zijn de gouden zomerdagen verpakt in grijze slierten mist de dagen worden moeilijk wakker nu de kinderen weer elke dag vertrekken alles weer terugvalt in het strakke uurpatroon en september de schooljeugd een uniform aantrekt om ze in't gareel te houden de kleuren van de zomer kruipen in de bomen voorbij de lange trage dagen…

je vangt vliegende kleuren uit de lucht gooit ze kordaat tegen het doek en wacht tot het wondert en het verhaal ontstaat dynamisch zijn weg gaat in de banen van je hand die bijstuurt en creëert en zie... hoe het daar hangt en alle ogen vangt…

het verdriet blijft in de gangen klinken laat ons snikkend van een nieuwe liefde drinken die niet luistert naar het leven of de dood maar ons laat kleuren op de hardste stenen van de smalste goot…