Alle inzendingen over Een grijze dag

hand in hand lopen ze te sloffen over het drijfnatte strand terwijl de wind boosaardig om hen heen huilt en grijze wolken zich vormen tot een klagelijke massa regen valt onverdroten neer op hun reeds doorweekte en verkleumde lijven even staren ze naar de golven waar schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om vervolgens met geweld uiteen…

de straten zijn grijzer geworden er is weer mist, regen en wind mensen dragen weer de zorgen van hun werk en huiselijke plicht de vakantievrijheid is nu voorbij het leven krijgt zijn gewone sleur de schilderachtige herfst is nabij en de winter staat voor de deur we zoeken binnenshuis behagen met verse vruchtentaart en wijn maar de terrasjesmensen…

De grijsheid blijft ons eerbiedwaardig. Maar, is ze ook al de kluts niet kwijt, Ze is, wat ze ook zijn moog, eigenaardig Niet op de hoogte van de tijd.…

Als de kleuren vervagen En ik zie alleen grijze tint Als de kleuren het licht niet meer verdragen En als de pijn zich uit in grijze tint Als ik om me heen kijk en voel de grijze leegte Het wordt grijs…

Grijze liefdes spieken soms waar niemand komt dan ik. Grijze liefdes geven graag waar gulle gedachten gedijen. Grijze liefdes kleuren wit, dan zwart. In vijftig tinten speculeer ik, hoe en wat, waar en wanneer, waarom en hoewel. Grijze liefdes zijn grenzeloze liefdes.…

Als zelfs hoe ik heet Geen vanzelfsprekendheid Meer is, mijn naam ontsnapt Aan de grijze cellen Waarin mijn ik Onderdak vindt, Opgegaan in de mist Die mij elke dag omgeeft - Hoe zal ik dan de namen Van de dingen nog weten Die ik daag'lijks ontmoet, Hoe zal ik te weten komen Hoe ik ze noemen moet…

wanneer HOUDEN VAN, houden van is geworden wanneer het einde van de dag geen warmte meer geeft niets meer dan een streepje een streepje in de tijd wanneer levensvreugd een monotone grijze mist is en hoop tot HOOP is gepromoveerd dan is HOOP leven geworden…

Koeien met halve poten beroeren traag de nieuwe dag bij het grazen in onzichtbaar gras verdwijnen ook hun koppen in een dunne grijze deken die net boven de velden hangt de dag lijkt nog even uitgesteld maar reeds onder het kijken verliest het beeld langzaam steeds meer van haar mysterie terwijl de zon alles oplost…

In een grijze lucht vliegen grijze meeuwen door een druilerige regen ...het schijnt ze niet te deren... onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

en weer klad ik hoop tegen de muur als ontelbare, grijze wolken rond gefluisterd in blinde stormen en al wat ik ben blijft bestaan in immer onbestemde regen wanneer dag na dag de stenen verpulveren tot stuifzand in de wind een stem in dag tot nacht gezwart breekt de laatste gebeden als ver weg het kind schreit door de schaduwen…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

Ik loop met mijn hoofd in een grijze mist Gevoelens verdoofd blijdschap vermist Niemand kijkt of ziet mij staan Alles ontwijkt mijn komen en gaan Elke dag en niemand ziet Achter mijn lag schuilt een donker verdriet…

Ja en dan is daar die weg, het loopt over in oud, jong en lach, net op het moment dat ik lijntjes in jouw gezicht tel, zucht de wind door wilde grijze haren, fluistert zacht dag tegen de nacht en rijdt met de wind mee naar het noorden…

Begin februari begonnen met een lach een pril zonnetje een zonnige dag Maar plotseling alles vervaagd een mistige blik die om lente vraagt Het leek zo mooi een nieuwe tijd nu alleen een grijze massa die alle vreugde mijdt…

Turquoise tinten doorbreken grijze luchten Vlaggenlinten waaien en zij zuchten Eindeloze nachten maken plaats voor rust Stilletjes wachten op de storm die is gesust Kleurrijke dagen daar staan wij nu voor Pak die fakkel en geef hem door en door…

hier ademt de tijd zijn zwijgen tussen kale bomen en bevroren land bewegen de dagen steeds trager onder een dekkleed van vrieskou hangt de nevel in schaars licht ik trek een grijze wolkenjas aan breek de laatste herfsttak doormidden en luister hoe hard de stilte klinkt nu de dagen weer in zichzelf keren…

een klein leven niemand gaf je heengaan aan blinde doodsengelen hebben altijd haast je wordt gemist op grijze stille dagen jij blijft in een zwijgend landschap Aleida is je naam…

ik probeer de beelden in mijn hoofd met woorden slechts te schetsen dikke diepe strepen dagen van de nacht mijn hart is donker de wereld zwart lichte smalle lijnen springen uit mijn ziel ze kronkelen en draaien door zomerlicht versierd dan zijn de zwart-wit tekeningen de dagen door de week uitgevlakte grijze meren eenvoudig uitgebeeld…

Als ik ’s avonds in ’t duistere De hond uitlaat Kijk ik altijd bij hem naar binnen Buurman op nummer negen Ik geloof dat hij God is Heeft een grijze baard En Vriendelijke ogen In het duistere Toont zijn huis Een verlichte lange kamerwand Vol bekleed met boeken Kwam hem één keer tegen Dag dag zei Hij toen Hij weet veel Alles volgens…

een vogel verdwijnt in het grijze hemeldak Morpheus vertrok voor het vroegste ochtendlicht vertel me liefste over de lichte stilte in je dromen leen me je slapende handen om je vaster vast te houden ik geef je mijn gesloten ogen liefste als de dag ons overmeestert…

Trek de eerste uit, de tweede en nog een paar elke dag Misschien denk je dan verven is beter en je probeert wat vlotte kleuren en je kijkt vaak in de spiegel Dat is het dan Tot je lege vlekjes krijgt waar een grijze haar niet opvalt Tenslotte trek je de laatste uit…

Een snelle greep in de vriezer jawel dat heb je wanneer weggooien geen optie is awel Wat bakjes van de afgelopen week menu voor vandaag is weer compleet Maar zondag is een vrije dag zegt men toch iets waar 'k best aan wennen 'ken' Want een beetje 'vrij' zijn op de zonnige zondag is iets wat men niet versmaden mag.…

een dansende spreeuw die luidkeels krijst bij het zoeken naar voedsel, laat zijn wintervoetjes na op een wit kleed van kristal heldere sneeuw. een dennenbos in de buurt, bedankt,schaduw en zonlicht,die toveren de dennenbomen om tot sprookjesachtige figuren op een bouwvallige muur. een bevroren vijver weerkaatst het…

boven het water verdwijnt een vogel in het grijze hemeldak de ochtend sijpelt gestaag de kamer binnen leen mij je oor liefste de toon van je stilte is zo licht liefste leen me je handen als alles is gezegd je ogen liefste als de dag zich tussen ons inklemt…

reeds zijn de gouden zomerdagen verpakt in grijze slierten mist de dagen worden moeilijk wakker nu de kinderen weer elke dag vertrekken alles weer terugvalt in het strakke uurpatroon en september de schooljeugd een uniform aantrekt om ze in't gareel te houden de kleuren van de zomer kruipen in de bomen voorbij de lange trage dagen…

Zijn kansen leken lange tijd verkeken zoals hij naar haar haar keek keek zij niet maar ontweek Tot op de dag van vandaag daagde zijn gedrag haar lach uit haar mond tot het ondraaglijk begon te dagen Morgen zijn weken emoties verweekt devoties verbleekt grijze haren gebleekt als een liefdesbij steekt en het broze roze rozenhart…

Dagen die vervlogen en overleden zijn. Herinneringen veranderen in leugens en bedrog. Dagen die wachten omdat ze ongeboren zijn. Verwachtingen veranderen in illusie en misleiding. Overmoedig grijze hersenen denken te weten wat denken is. Denken dat gisteren en morgen werkelijk bestaan. Zintuigen weten wel beter.…

fladderen rond de betraliede lamp tot ze samen besluiten dat verder gefladder alleen maar zinloos is ze verdwijnen spoorloos in de grijze ochtendnevel vluchtend voor de morgen zoekend naar de lange dag die rust of slaap brengt en wellicht wat liefde…

grauwe avondlucht zwanger van regen donkere dennen kraaien krassen de dag nog tot weemoed vlokken roet die de grijze avond proberen te rekken met hun ontheemd geroep enkele vinden een plek de rest zal wel blijven vliegen in de zwarte nacht…