Alle inzendingen over Einde OR Voorbij OR Afscheid

Voorbij gevlogen aan mijn zijde de gevoelens verborgen het woelen voorbij de gedachten zo aan het eind van mijn krachten voorbij het samenzijn wat scheelt in een leven het bijzonder vele, blijkt maar klein voorbij het delen van lief en leed de tijd zal helen als ik een nieuwe stroming weet.…

Als liefde alles is en werkelijke prijs op het eind van de reis die onze liefde is Als liefde alles is van ons, van jou en mij dan is ze nooit voorbij een licht in duisternis Als liefde alles is en afscheid niet bestaat je blijft, ook als je gaat geen droefheid, geen gemis Als liefde alles is om and'ren te verstaan en dan…

Er zijn al zoveel heen gegaan die ik mijn vrienden mocht noemen in de tijd die voorbij is gegaan... Afscheid nemen doet pijn... Omdat ze er niet meer zijn. Kon die tijd nog maar terug komen. Je kunt er alleen nog maar van dromen.…

De humbug en de bellenblazerij Van tal van voor mij onbekende namen, Die via de tv hier binnenkwamen Is dus met ingang van vandaag voorbij. Voor Twan een pijnlijk afscheid van de kijker: Illusie armer maar ervaring rijker.…

Het is tijd om afscheid te nemen, je hebt het gehad... Ik zal nog even de ramen zemen, voor je geplet wordt in dat donkere gat... De beul drukt op de rode knop, alles kraakt, ik doe mijn ogen dicht... Mijn bonzend hart schreeuwt "STOP!" maar ik zie dat je daar, reeds als pakketje ligt...…

Wat zou ik graag verder willen, maar alles is voorbij...…

Jouw hand in de mijne, jouw lichaam naast mijn zij, zal straks doen verdwijnen, wat jij betekend hebt voor mij. Je ogen kijken strak naar voren, maar ik weet dat ze van binnen, vertellen wat ik nog wil horen, me nog even wetend willen beminnen. Morgen als ik wakker ben, dan is 'ons' niet meer wat het was, iets waaraan ik wel weer wen…

De zomer vertrekt uit mijn hart ...ik neem afscheid. Kille herfst gevolgd door ijzige winter zoals altijd. Het gaat voorbij , ik weet het ... De lente komt weer.…

Veel koude ochtendnevel; adem van de zee het zoute gras belooft weer goede boter heuvels glooien nu nog tarwegeel maar avond kleurt al afscheid van de zomer Hij heeft de eend zijn nek gebroken gevild versterft hij in de vliegenkast niemand komt nu nog cider kopen appels liggen in de schuur te drogen Rook komt van brandend kreupelhout…

Wij hebben ook vannacht weer niet geslapen, wij hadden wel wat anders aan ons hoofd: we leken even voor elkaar geschapen, en alle leugens werden weer geloofd. Toch hebben we zeer van elkaar gehouden, het is gekomen als het is gegaan; verder blijft alles altijd bij het oude: de Moor kan gaan hij heeft zijn plicht gedaan. Er stonden 's morgens…

je pakte meer dan dat we samen deelden stapte verder en voorbij aan mij jij was mijn oog en hand ik bleef het lijf en voeten zo vervlochten we de wegen meer kon ik helaas niet geven liet je gaan jouw afscheid was voor mij beginnen getekend kon ik winnen van wat verleden schreef groei omdat ik eindelijk kan ontbotten uit de koestering…

Een laatste blik en uitzicht voelt zo irreëel Wil nog zoveel doen graag waarschijnlijk veel te veel Zal ik ooit echt wel klaar zijn met het leven hier Heb ook genoeg geklaagd, hoor maar had ook veel plezier Nu lig ik hier te wachten totdat het einde komt Afscheid van al mijn vrienden en de muziek verstomt Het moment is nu dan toch…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen maakten we naderen het einde van het verhaal en komen…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

Het afscheid was voor even Althans, zo moest het zijn Door haat en hoop omgeven Door liefde en door pijn Het afscheid was voor even Althans, dat was het doel Tot liefde ging herleven Terugkeer van gevoel Het afscheid was voor even Althans, dat was mijn hoop Die hoop bleef jij me geven Tot ik erin verzoop Het afscheid is gekomen…

Wij waren vrienden in een ver verleden van nachtfilms, zangersfeesten, parken, dromen. Wij waren minnaars op de hoge treden van lustpaleizen tussen bonte bomen. De maan bescheen de vijvers van Granada, de zon bescheen de zuilen van ons Thebe. Je arm was broedplaats voor de vogels van Messina, mijn dieren trokken jou per winterslede. In welk…

wij lopen met een feestende menigte mee, dan, de buik gevuld, gestreeld, een speling der natuur gespeeld - En verder weer, naar wat al het begin van afscheid is, de kleine vervreemding. vijfentwintig uur terug in een doos voortgesleurd maakt mij bang en boos. ------------------------------------ uit: 'Gedichten', 1984.…

Het was maar een flirt, natuurlijk wist je dat. Lang geleden kwamen we elkaar elke dag tegen. Je bed was opengeslagen. Ook werd er iemand verlaten. Alles is gelijk gebleven, de slaap, het drinken, voorbereidingen op het leven. Tijd verstreek. Op een dag kwam je, je gaat weer weg. Ik herinner me een schijf meloen, een vergezicht over…

Mijn leven loopt op zijn eind. Ik bleef door jullie liefde overeind. Mijn enige angst is jullie alleen achter te laten. Dus hou elkaar na mijn heengaan goed in de gaten. Het is goed zo, ik ben klaar, we hebben het fijn gehad met elkaar. Huil maar niet te veel om mij: ik ben nu vrij. Weet dat ik er altijd ben om over jullie te waken.…

Toen de dauw nog sprankelde Op de wankele broze takken Was ik het, die wankelde Eindelijk weg van de pijnloze ongemakken Toen de mist eindelijk verdween Kwam je langzaam naar me toe En jouw oneindige lach verscheen In mijn allerlaatste beetje moe Het licht kaatste in duizenden stukjes Echo's van de laatste regenbogen Duizelend van al deze…

(afscheid nemen doet altijd pijn, maar is vaak onvermijdelijk..)…

Snelle luchten passeren de hemel, vluchtig als de tijd. Symbool van leed dat is geleden. vervaging van de strijd. Zon die strijdt om haar plekje, als hoop aan de horizon. Zij deed de wolken en regen verbleken, zoals de donkere nacht niet kon. Vooruitgegaan door regenbogen, als bannieren van de overwinning. Helaas won het niet…

een einde noch begin…

De patriarch ligt opgebaard, eeuwenoud, omringd door een liefde die hij, dood, blijft gebieden: dochters van God, om zijn wil ongetrouwd en toegewijd aan zijn leeglopend lichaam. Hij rust voldaan, een volstrekte tiran, onverschillig om wie zijn afgestamd, hem haastig groeten en weggaan, alsof die oogleden kijken, een koude blik die overziet…

12,5 jaar lief en leed hebben wij gedeeld en dat ik was ik met jou deed. In al die jaren heb je verscheidene keren (door omstandigheden of niet) foutjes gemaakt, die ik je steeds vergaf. Nu ik een keer een fout maak, krijg ik meteen straf. Hierdoor voel ik me bedrogen en lijkt het of je me al die tijd hebt voorgelogen. Want blijkbaar ben…

Jij zat daar met alleen het grauwe wolkendek als een sjaal om je heen jij zocht het nooit zo in de sterrenhemel zoals die nu zonneklaar was blijkbaar was je klaar voor je laatste keer je laatste adem legde de sjaal neer je glimlachte weer.…

Het einde bereikt in uitersten en ervaring is Rijker in glorie en groter dan franje in stadions Vol van gelijken in namen en woorden Afscheid van oude doch wezenlijke dingen Proberen niet mee te nemen in een nieuw begin waar Wij zullen staan als onwetende wetenden dat niemand zich Kan losmaken voor altijd Een vleugje verbrand een randje met…

Het leven met dit lichaam komt dan tot een end Ik ga op reis met helemaal niets Alleen het vormloze neem ik mee Ik zal zijn als de lucht en overal aanwezig zijn tot voorbij de sterren Als ik afscheid neem laat vrolijke muziek luiden zing naar hartelust mee want het leven was voor mij met vele mooie momenten Als ik afscheid neem…

Aan het einde van de week, heeft men me toegestuurd dat de week voorbij is!…

Scheepjes varen voorbij, ze zullen elkaar nooit meer zien. Maar ze herinneren zich ook niets, daarom is geen pijn. Voorgoed is kenmerkend voor dit leven. Maar als een doorbrak plaatsvindt… Dan is alles weer voor eeuwig, geen afscheid meer, altijd: tot ziens……