Alle inzendingen over Harde landing

Het leven is hard, mijn kind, harder dan menigeen kent. Maar jij laat iedereen zien, dat je een doorzetter bent!…

Ginds op de heuvel Onder de beuken, Dor en ontblaard, Zit nu de winter; Wit is zijn kleding, IJs is zijn baard. Donzige vlokken Strooit hij op aker, landhuis en heg; Hand doet hij worden 't Water der vlieten, 't Zand van de weg. Krassende raven Vliegen in 't ronde, Bol van de kou; Nevel en mistdamp Hullen de velden…

de renners vliegen met adrenaline de kasseien over ’t is een hondenstiel, ganse dag kromgebogen aan oortjes liggen de Amstel Gold Race, valt dit jaar op paaszondag - geen zacht gekookt ei…

dit vraagt om volharding; breek de dagen, doorsta de uren, het staan in stilstand verblind het ogenblik, om samen geheugen in vlees te prenten om atomen van steen als rook tot lucht te blazen verzacht een rots haper de tijd…

buigt' lisdoddeblad door om te drinken waarop elke plant het slim idee vat, alvast de lippen tuiten Het hele moeras loom leeggezogen nippend groene bladeinden begeesterd is de giraf, het tafereel zet aan tot deelnemen het beeld met giraf, doet alsof hij heel grote reiger is, gaat op één poot om te vissen, dan voorts languit, hard…

Jouw landing: hoe zal dat zijn een thuiskomen in het nest de val in vreemd gebied is zij een vlucht een overgave lijkt zij op verdwijnen misschien? Welk geluid zal zij maken kun je haar horen is zij een ritseling een smak of glas dat uiteen spat op ongenadige grond?…

Woordloos en blind zullen We elkaar weten te vinden, Ook als De taal niet meer bestaat, De zon opgehouden is Met schijnen, Het licht zich Niet meer kennen laat…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Hoe hard kan je rennen, hoe hard ren je weg van mij. Hoe laat jij je kennen, ren je jezelf nu voorbij? Ren maar zo hard als je kan sneller dan voeten kunnen dragen. Hoe hard kon je alweer rennen? Of sta je helemaal lam.…

Men zegt dat onze welvaart best kan groeien Mits er maar stevig ingegrepen wordt: Als in de WAO flink wordt gekort En als men elke uitkering gaat snoeien. Want hoe meer armoedzaaiers er straks komen Hoe beter - volgens rijke economen.…

Maar ’s middags werd het, u begrijpt het vast, Door harde wind vroegtijdig afgelast.…

De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in a steady beat 'Unite our Kingdom' klinkt haar lied maar in april, aan de douane na de backstop lange rijen trucks in Belfast, zwaarbeladen no hard deal, please, Downing dame...…

grappig het wel niet was dat jouw linker mijn rechter was zo heb ik uren naar jou staan wuiven ik in de mijne en jij in jouw flat ik vroeg me af of de kramp die ik voelde zich ook voordeed aan jouw hand en toen ik zag dat jij het vliegen beter onder de knie had kon ik enkel nog eens wuiven naar jouw echo in het raam en naar je landing…

grappig het wel niet was dat jouw links mijn rechts was zo heb ik uren naar jou staan wuiven ik in de mijne en jij in jouw flat ik vroeg me af of de kramp die ik voelde zich ook voordeed aan jouw hand en toen ik zag dat jij het vliegen beter onder de knie had kon ik enkel nog eens wuiven naar jouw echo in het raam en naar je landing…

voortzeilend langs de wind zijn wij de einder voorbij geweest in het ondergangsgoud naar rood het lichte wit kreeg body in de avond uren zacht droop condens uit de donkere kant lichte thermiek deed ons weer stijgen in het overzichtelijk gebied zagen wij als vage streep het wonder zon verblijven oplossend hebben wij gevrijd een zachte landing…

transformatie van vlucht in landing kranige confrontatie met de branding vastberaden de vleugels ver uitgeslagen geselende storm en soms de wind die jou wil dragen onder die vluchtige, vermakelijke veren woon jij die het springen niet kon leren geen gefladder, springen en weer opstaan vloog je alsof je niet anders had gedaan onder die veelkleurige…

één week van samenwonen daar staat zij al, de koperen echtgenote van onze geleerde, te oxyderen op een sokkel te midden het grasperk vóór zijn huis en telkens hij daar nu voorbij komt kan de gefnuikte vorser het niet laten haar toe te voegen: jij, jij begreep ook niet veel ----------------------------------- uit: Onzachte landing…

Het is de vlieg die zich kwiek in de poten wrijft na een gigasnelle landing. De wellustige voet die zonder erg zijn poot streelt en niet het ademende been van een ander. De zachte schuierharen zijn het bij het wegvegen van kruimels evenals de kleine vingers die een toekomst van papieren bootjes vouwen op de vlakste zee.…

hard heel hard zocht hij haar harder veel harder ging hij in haar hard snoei snoeiend hard vond hij zichzelf kleumend zacht als boter schreeuwend hart op een bank in de nacht in een zwart park - bij volle maan -…

Heel hard lach ik om de mensen op deze wereld. Heel hard lach ik om hun liefde, hartstocht en haat. Heel hard lachen, om wat ze niet kunnen laten... Heel hard lachen om hun gebruiken, gewoonten, feesten. Heel hard lachen om verslavingsgedrag... om 'fouten', om menselijk onvermogen.…

haren waait Het water dat je hoort ruisen Het warme zand dat m’n voeten aait Onze blikken die elkaar kruisen De laatste boten naar de haven De laatste zonnestralen op mijn gezicht De laatste paarden die langs komen draven Jouw blik op mij gericht Mijn voeten in de branding Mijn jurk wappert in de wind Een vlieger maakt zijn laatste landing…

Ik ben winterkoud de sneeuw vlokt schier oneindig het haardvuur is goud…

Zacht trekt ze de woorden uit me weg die haar schoonheid volkomen missen maar naar waardering blijft ze vissen nadat ik mijn diepste heb gezegd ze laat me draaien om mijn as verliest belang in mijn aanwezen zodat ik alweer begin te vrezen ik ben de domste van haar klas ze leert mij de fijne kneepjes lest mijn dorst maar taalt zelf niet…

't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen, de blaren hangen keurig aan de boom. De een heeft een huisdier wat te bevelen, iemand te strelen, iemand te slaan, de ander zichzelf om mee om te gaan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Van de eens zo duidelijke toekomst,rest slechts een wazige vlek Hij staart triest naar de hemel, is er voor mij daarginds nog plek Is hij achtergelaten als een vergeten verregende jas De maatschappij ging aan hem voorbij Zijn brood verdienen was moeilijk genoeg Hij dacht; te veel veranderingen voor mij Het leven vliegt aan me voorbij, hoe hard…

Nu zit je knielend voor mijn voeten en smeekt mij voor een simpel feit ik herinner je nog even aan het vroeger, die harde tijd...…

Lief, weet je wel hoe vreemd ik ben zou je weten wat ik doe met elke man ik beloof van niet, maar doe het toch gewoon omdat ik er zoveel krijgen kan Ik lach even vriendelijk, 't is weer raak zo hangt er weer iemand aan mijn lippen - en welke gaat je nu even niks aan - maar het voelt zo goed, dat ego-trippen Elke keer als ik je zie, ben jij…

Waarom zijn moslims steeds zo explosief Ze kunnen niet zichzelf relativeren Ze blazen het zo op, die boze heren Vanuit een hoop op hemels perspectief Natuurlijk is hun doodsangst niet zo groot Wie zonder humor is, die is al dood…

Wat zocht ik hard in honderd boeken en vond toch nog het antwoord niet; de bakker bakt wel brood of koeken maar hij heeft soms ook groot verdriet.…

Waarheid kwam ik onder ogen zag alleen nog maar jou... waarheid wilde ik niet kennen dacht alleen aan jou waarheid schreeuwde naar mij maar ik wilde alleen maar jou aan m'n zij Waarheid kwam me achterna Maar alleen van jou wilde ik de waarheid weten Nu Weet IK genoeg Maar het lukt me niet om je te vergeten Nooit zal ik lachen…