Alle inzendingen over Het strand

Ik sluit mijn ogen Ik probeer me voor te stellen, hoe het had kunnen aflopen met ons Ik open mijn ogen weer Ze prikken Het stel op het strand is weg Ik probeer op te staan Opeens rust er een hand op mijn schouder Geschrokken kijk ik achter me Jij staat daar met een paraplu en een lieve glimlach We zitten op het strand Ons is terug...…

mijn dochter heeft een kuil gegraven in het zand daarin heeft zij de zee gevangen en ook een grote krab die hulpeloos naar houvast krabbelt langs de rand net als ik die op het wijde strand willoos ronddrijf in haar kuiltje dat mijn leefwereld omspant…

Een stuk glas dat op mijn hand drijft gevonden op een leeg, koud strand Randjes van pijn weggepolijst door de zoute zee en het zand. Wacht onze ruzie ook zo’n eind? En denk je dat de pijn ooit strand? dat onze liefde weer verschijnt als traangeslepen diamant?…

in de verte een verlaten strand bijeengehouden door wat pijn zeeblauwe, tranende ogen en een leeg, wit gezicht vastgebonden starend naar zijn lot de kogel op hem gericht achter de rotsen zit ze daar alleen, een bruidsbloem in haar haar starend naar de blauwe zee de golven dansen mee hij had haar belooft te trouwen te trouwen aan het strand…

ik hou me vast aan halmen aan het strand, aan zee ze buigen, breken af de wind voert me mee mijn voeten schuren een spoor in het zand de wind lijkt te winnen trekt me over het strand ik hou me vast aan halmen een nutteloze strijd hoelang nog sporen trekken eenzaam door de tijd…

Samen reden we over het strand zagen we mensen lopen hand in hand overal hartjes getekend in het zand Overal was liefde nergens was pijn maar nu jij hier zo ligt je niet beweegt zie ik geen hartjes meer nergens mensen hand in hand maar jij in dit bed en niet op het strand…

Het strand aan windrijk land golfende zee hemelsblauw en mijn gedachten privé-domein volgen als geobsedeerd een ragfijn jurkje wit in bruisende branding en golven en wind bespelen onblusbaar ritmisch beminnend haar natgolvend lichaam als een Latijnse dans en gedachten stranden in windrijk land.…

Regen striemt het strand en twee jongens van tien. Hun vliegers gaan op.…

een golf aait het zand de zee kust de horizon  en omarmt het strand…

Een pas op het strand deed je sprongen maken voetjes Auw!, papa.…

De zee kust het strand op getijden gedragen maar vindt nergens rust…

waar een golf hen brak vormden zich regenbogen gebrandschilderd strand…

golven rollen uit vochtig tongend de branding zilt kussend het strand…

wij zijn slechts zandkorrels op een strand van vergankelijkheid het is de wind die ons laat reizen…

Mijn leven, glipt mij als zand door de vingers, voel ik daarom zoveel voor het strand?…

Een bom op het strand? Stel dat wij daar nog lagen die nacht, hand in hand…

Bulderend witgekopte golven overspoelen het strand kinderen van de vloed ZEE…

Hij is alleen loopt langs het strand en schrijft met zijn teen haar naam in het zand...…

puppy aan het strand vrolijk op jacht naar zijn bal mooi, zo'n zeehondje…

'Dag meisje op het strand, Wat een mooie bal heb je daar! Kom, geef me je hand, Dan krijg je van mij een ijsje' Samen lopen ze door het zand. 'Amy waar ben je mijn meisje?' Mamma gaat staan Zakt weer terug in het zand, Ze had Amy nooit verteld niet met vreemde mannen mee te gaan. Dag kindje op het strand!…

Een dagje naar het strand, met Rutte mee Om na die spannende vakantieweken De kop maar weer eens in het zand te steken 'Graaf kuilen voor een ander.' 'Leuk Premier!' Een beetje langs de branding donderjagen Om straks weer water naar de zee te dragen.…

Liefde bewaart in haar hart de geheimen vanonder de palmen aan dat verre strand De zee vertelt zachtjes van de geheimen en brengt ze terug op de golven aan land De wind fluistert, maar verspreidt de geheimen over die liefde in dat andere land Oh kom kind, vergeet toch al die geheimen en laat ze voorgoed daarginds op het strand…

De golven rollen op het strand. En lopen zachtjes uit in 't zand. Het maakt een diepe indruk. Dit wondere natuurschoon. En voel een intens geluk! Ik draai me om en ga weer heen... En laat de zee en 't strand alleen.…

Willem Holleeder vertelt dat het losgeld van de ontvoering van Alfred Heineken door Frans Meijer verbrand is op het strand. En krijg je dan flink spijt van het ontvoeren, Dan sleep je al dat losgeld naar het strand, Frans Meijer steekt dat daar dan in de brand. Zoiets kan mij tot op het bot ontroeren.…

Wordt op dit strand Onbeheerd achtergelaten…

Wij samen aan het strand Wij samen hand in hand luisterend naar wat de zee fluistert Wij samen op het strand elkaar kussend in het zand Wij samen in de zee er is niemand; alleen wij twee Een stroom van liefde voer ons mee Wij twee, even één…

vast in je schoenen staan rotsvast op je blote voeten op het strand staan en naar de zee kijken…

Nu lig ik op het strand. Meeuwen om mij heen. Straks word ik open gesneden en ontleed.…

Een lange wandeling aan het strand water, zand en niemandsland Gedachten verdwijnen met de golven zij worden onder zand en schelpen bedolven Uitwaaien, de honden rennen om me heen zij genieten net als ik ook van top tot teen Het is heel stil in mij, een vreemd soort rust waarom ben ik niet geboren in 'n plaatsje aan de kust ?…

ik loop op het strand, kijkend naar de branding, telkens als ze me wil grijpen, komt ze net niet ver genoeg, ze kijkt me boos aan, en bruist, met haar witte schuimkopjes, en ik kijk boos terug, maar ze doet niks, ik vlucht snel weg, voordat ze zich bedenkt.…