Alle inzendingen over Jaloezie OR Liefde

Hoe zal de aarde zijn als eens de vrede komt Geen onderlinge strijd zal woeden Ieder geluid van woede of jaloezie verstomt Elk mens zal de nooddruftige voeden Zal dan de aard gelijk zijn aan het paradijs Vol van liefde geluk en schoonheid Wordt dan ieder mens eindelijk eens wijs En verspreidt Gods gena en goedheid Ach zou ieder mens de vrede…

ben je of je bent het niet in wat jij een ander gunnen wilt zonder angst taboe en jaloezie het is plezier en vreugde delen alsof je het van de ander krijgt…

Hij tekende het menselijk tekort en liet je gniffelen om eenzaamheid Verveling, jaloezie en ijdelheid Tragiek gaf hij een vrolijk uithangbord Als hij vilein politici geschetst had Dan hóórde je gewoon wat men gezwetst had…

Nu zoek ik eentje tegen jaloezie.…

rampen behoeden De ouderdom wordt tweede jeugd verbinding door de band geen voorbijgaande vreugd liefde houdt oneindig stand…

Jaloezie is een ziekte, een ander iets niet gunnen dat is niet normaal. Je partner niet vertrouwen, bang zijn dat hij of zij vreemd zal gaan. Jaloezie verwoest levens, het heeft al heel veel kapot gemaakt! Maar er zijn drie dingen van grote waarden: geloof, familie en liefde.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

in het verhaal dat verdwaalt niet ophoudt ondanks het zout op mijn wang vergeten wij de jaloezie is de passie alsof niemand er toe doet kus je zoet overal maar vooral mijn ziel als ik voor je kniel vallend als een engel…

jammer van de tijd die ze in hen stak maar na een tijd zweeg ze over haar geluk met hem… nooit geweten dat vrienden zich konden verwonden aan de blijdschap van een ander. en zo kwam ze in aanraking met afgunst en jaloezie.…

Je zou maar leven in zo’n gouden kooi - je valt aan flauwe jaloezie ten prooi.…

Wie zulke nonsens uit de duimen zuigt, heeft enkel maar zijn jaloezie betuigd.…

Groen ben jij, van jaloezie?…

een levende Aarde in een golf van disrespect Ben ik de gek die zich noch moeite, noch pijn bespaart om van haviken duiven te willen maken en over klein en kwetsbaar te waken in een overvloed aan liefde?…

Wij staan te boek als trouw, saai en gedegen, Voor overspel of flirt veel te verlegen En jaloezie is niet ons pakkie-an. Toch is er reden om ons te verheugen; Wij deugen immers niet - omdat wij deugen.…

kon ik maar bepleiten dat mijn stem voor eeuwig de raadgever van mijn hart zou zijn of dat ik de trots van het verlangen ontvouw in wijze keuzes, niet van jaloezie maar afgeweken van de stille wens dat de dood mag spreken wanneer mijn zaailingen zich hebben gekruist met de toekomst ver vanaf het heden…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Ongeschreven wetten zetten een streep door onze diepe vriendschap die langzaam wegsijpelt uit mijn hart groen gekleurde jaloezie van opgedrongen kant steekt maakt stinkende wonden die zullen helen met de tijd de littekens blijven zichtbaar…

Waar alle taken zwegen, en roddels jaloezie was tijd de gast. Zijn eindjes knoopten mijn avondzang vast, regen het lied van de arend.…

1 Het is geen ruziën, ik noem het: zwavelzuren. Nu het om de mooiste knikker gaat, maken zij van ieder woord een bijtend gif. Daarna zitten zij nog uren met de brokken in hun keel. Dan volgt de schaamte en het zwijgen en het brandgat in hun ziel 2 Hun ruzie loopt op hoge poten met een huilerige stem. Zij vechten niet om het…

Waarom ben jij jaloers op een ander jij kunt toch je eigen dingen? Waarom steeds dat negatieve, misschien kun jij wel goed zingen! Jij zit steeds een ander te pesten om iets wat jij niet kunt. Is het dan zo erg gesteld in je leven dat je een ander het succes niet gunt? Weet wel dat je een ander zo pijn doet met dat zielige gedoe en gezeur…

Telkens als ik jou hoor praten over ‘ons’ of over ‘wij’ en over lekker samen heerlijk met zijn tweetjes zijn moet ik daar enorm van balen want de helft daarvan is hij…

waarheid smoorden zo ook jouw handen in mijn ondergang door slechts uit jaloezie gesproken woorden Nu dood spreek ik alsnog in mijn belang: waarom moest jij ons beiden toch vermoorden en smaakt het zoetst beminnen thans zo wrang?…

Vergeef me mijn jaloezie, vergeef me mijn ongeduld, vergeef me dat ik geen mensen aan mijn sponde duld.…

Er zijn wel eens dagen dat ik besef bij elke aanval van jaloezie wrok of woede ik het hart van mezelf zou moeten veranderen maar nooit dat van die andere ik ben dus op mijn hoede want zo ontneem ik hem of haar en zelfs mezelf alle energie die zo nodig is om samen door dik en dun elkaar te blijven dragen…

ogen vlammen laat doch stapelt koortsig kolen op waar jaloezie verblindend haat Het laait hoog in ons laatste uur Dit alomvattend Vuur…

de wereld is het goud waarvan je houdt als je ooit liefde hebt gekend door warmte bent verwend maar kleuren klateren met blikken klanken kou kruipt op uit vloeren met verrotte planken ze jatten letters uit de blauwe lucht en zwarten ze om schaduw mee te maken ze haten licht schrijven jaloezie dwars door je heen, sarcasme snijdt…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…

Een pluimpje hasj verlaat mijn strot terwijl Camila in de hoek naast het bed met een komodovaraan ligt te paren en de stank van het beest de kamer vult Drink je wijn en denk niet aan de morgen word je wakker naast een nest vol padden met tieten en dijen of staat ze haar eigen eieren te bakken Ik kook wel vaker in mijn eigen brouwsel verdorven…

In stilte hield ik van hem. In stilte verlangde ik naar zijn hand, ferm en stevig en soms teder in de mijne. In stilte hield ik van hem en als zijn hart gebroken was probeerde ik het te lijmen. Ik heb in stilte altijd van hem gehouden. Ik hield van hem voor jaren, maanden en vele weken. En nu hij voor het altaar staat hoor ik in de stilte…