Alle inzendingen over Lichter

en lichter…

weeg de woorden langer ween de stiltes korter woedend ongeloof en wranger dicht lang niet zo als Gorter droom de dagen lichter drink de nachten zwaarder dronken ongeluk en dichter wees mijn engelbewaarder…

Een foto in mijn hand, laat een bepaald beeld zien, een aantal kilo`s lichter, om precies te zijn tien, als ik naar mezelf in de spiegel kijk, wil ik dat beeld het liefste verscheuren, ik lijk wel een kleurplaat, die ze vergeten zijn in te kleuren...…

Dan kon ik niet slechts kruipen maar springen ook erbij het leven werd wat lichter wat darteler voor mij. Maar als het dan gevaarlijk wordt het is ineens niet pluis zou ik dan gaan verlangen naar mijn oude huis?…

Buiten draagt alleen de lucht jouw woorden Gewichtloze woorden Hier hoor ik lichter wat je zegt Tuinwoorden Als Orlando hang je mijn gedichten aan de bomen En vertel je mij Zomerwoorden - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - *uit: As you like it (Shakespeare)…

Nu zijn er nog louter de vage contouren behorend tot het kille landschap in de iets lichter dan donkere duisternis. Klaar met vandaag, klaar voor morgen. Alles verdwijnt behalve de nacht, en de sterren houden de wacht.…

Je woorden zijn wonderlijk geschreven komen tot leven in een bloem lichter dan het kaarslicht van eeuwig jong met vlinders van hoop boven je hoofd waar tegenstanders het moesten afleggen tegen medestanders die je overwinningslied in het donker hoorde zingen…

we zijn verstild raken elkaars hart niet aan verklaren liefde, vrijheid, boterletters tot de maan weer anders schijnt in de nacht verdwijnt wat angst om ’s morgens lichter te verkleuren fluister ik een zachte lach…

In bad gaan, voelen hoe je lichter wordt drijven in en op het warme water Bij vrouwen komen de borsten boven bij mannen het geslachtsorgaan Water ontvet ook zonder zeep in slaap vallen en zweven van geen kwaad bewust wakker omdat het kouder wordt…

Al ben ik nu wel duizend euro lichter, U bent nog lang niet van mij af als dichter.…

De Sint is niet zo blij met Polderpiet; 'Nu moet ik al mijn zwarte robbedoezen Eerst in de tobbe bleken, dan ontkroezen En ook 'zijn knecht' moet weg uit ieder lied Straks mogen ze zelfs niet meer op het dak Dat hele Instituut gaat in de zak!'…

Gelukkig wordt mijn taak van nu af lichter: Ik ben gedegradeerd tot zondagsdichter.…

Nog sluimerend laat ik me de dag in trekken Buitenwereld is er nog niet veel, hoor ik Geen kwetterende vogels geen achtergrondruis alleen het lichter worden van het vierkant van het raam op het gordijn, het schijnt door mijn oogleden heen Ik voel mijn voeten Ze zijn wakker, ik draai me om, mijn benen willen nog niet het bed uit…

nu zeggen dat je van niemand bent een beetje van de zon de maan en sterrenbeelden minder van de mensen die je kent, want tja daar hoor ik bij als jouw lichaam over golven springt drijven blijft, dobbert op zwaartekracht lichter dan soortgelijk gewicht van water…

Het word steeds lichter steeds mooier in mijn ogen meer bloemen komen op meer lichtschepen varen mij voorbij ik kruip in je huid het strekt zich uit over heel je lichaam ik voel een hand elke morgen zacht en licht over mij heen gaan.…

Houd niet van de dichter je krijgt meer doorn dan roos je leven wordt niet lichter, en niet transparant, wél mooi verwoord elke schoonheid verbloemd of onverbloemd uniek elk stukje romantiek tranen en weemoed bij gemis een liefdevolle belevenis…

Je verwarmt mijn Zon binnenin, het vuur brandt, het licht nog lichter, groter, sterker, oogverblindend, breed glimlachend, regenen onze stralen op het natte gras, fluweelzacht groen, waar we de liefde nog eens, en nog eens, oneindig nog eens overdoen.…

Lieve vriend, voel mijn zachte buik voor de man die niet kwam en draag me lichter ben ik nu dunner zijn mijn dromen je weet het wel de tijd verstrijkt, kus me kneed mijn soepele vel en draag me door de leegte van de nacht geef me vaarwel…

hij sprak geen woord ze keken over hem heen de stilte suisde in zijn oren als hij belaagd werd sprak hij alleen met handen en voeten hij ontdekte de taal van muziek en hij speelde de sterren van de hemel toen hij eindelijk thuis kwam voelde hij opnieuw de benarde stilte ik word lichter als ik praat, zei hij.…

Westelijk is het lichter, als bij jou al sterren flonkeren, gaat de zon bij mij nog niet onder, hij wacht op je.…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

geen tijd nu voor zwijgen bespreek en ontgin de mensheid gedijt slechts bij een woord met een zin geen tijd nu voor sluiten ontgrendel je deur de gang die dan volgt is veel lichter van kleur geen tijd nu voor twijfel volhard in geloof: de wereld geneest niet bij blind zijn, of doof…

nee, ik ken je niet zoals je nu spreekt die taal is mij vreemd laat ons voor even zwijgen over woorden van een goudschaaltje genomen weten dat het lichter zal worden mijn handen tasten liever niet in het duister altijd weer wil ik mijn vingers op jouw huid met je adem zien meegaan…

kan je me het sterven geven wanneer stilte draagt in morgendauw wolken geboren in zomerregen mijn nachten buiten betovering bloem wordt bloem van kind naar boom op het gelaat bestreden zonne - wegen kan je me het leven geven een leven lichter dan een droom…

ik bleef, jij zat naast mij, met donkere ogen als was ik de bastaard van stilte mijn bidden werd nooit gedragen al was er niets anders dan het avondbrood ik was een vreemde al voor het afscheid aangeboden door de geur van ontbinding eigenlijk was jij mijn huid maar altijd lichter in het kind aan vaders hand…

licht welfde zich rood naar lichter wit met kleine rimpelingen die in uitnodiging langzaam opengingen in de zachtheid van je mond lippen krulden in het wulpse een lach die de gedachte past dat vrijheid tot openheid zal leiden en vervolg kan krijgen in een goede match…

Ik stop mijn lach in een doos mijn tranen zijn voor de rivier mijn woede behoeft geen thuis wat ik meeneem op mijn reis zijn wat losse zinnen dan kan ik wellicht aan mijn boek beginnen ook pak ik de cognac neem een slok en in mijn hoofd wordt het lichter eerst dan voel ik mij de echte dichter.…

Ons land is een bevlogen Rijmer lichter, Aar is op zijn verjaardag heengegaan. Herinneren wij Aar zoals dat hoort: Aar leeft in zijn totale oeuvre voort.…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…