Alle inzendingen over Liefde OR osmose OR ribben

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Storm in mijn benen Door jouw aanwezigheid Ze schudden en trillen Stil staat de tijd Orkaan in mijn aderen Bloed blaast door mijn hart Vuur aan mijn vingers dat jou met warmte wast Vrij vlammen met me Regen op mijn ribben Hagel op mijn borst Vrij vlammen met me In de tornado Houdt mij vast…

een galerij van bomen ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen huizen smelten weg in een wassen schildering het warme vet uit mijn huid vervoegt zich koudweg in een huivering, tastbaar zwellen mijn vochtige ribben…

Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: 'Oktober '43', 1998.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

blik voor blik het zien gedicht als golf op lichaamsflank wit schuim en op de ribben lippenbloemen, het laken ligt gespannen en ons in zijn omarming; kreten springen over spierenroes en bonzend ‘t bloed in jou in mij het ongewisse van het ritme jouw lijf, opengevouwen gewelfd in adem trekt deinend huid naar huid.…

Je zou gruwelijk wraak kunnen nemen me achterlaten met een gevoel van tevredenheid, minstens drie ribben op ordentelijke wijze gekneusd Niet omdat je agressief bent, maar jij moet je toch kunnen afreageren Ik was toevallig in de buurt en ja er tegen bestand, eerder daar geweest Ook zou ik denken dat ik je liefheb zoals een avond in januari…

Sluit de luiken, bijt in ‘t stof Waar de wil schuurt in osmose oogt het glanzend weten dof Elke toedracht is onzeker in dit avontuurlijk ‘feest’ Donkere nachten kruipen bleker over een daglichtschuwe geest Nu die tomeloze veelvraat energie en gift verspilt - zo ’t geweten dieper knaagt reikt de winterkou zijn deken met een vorstelijk…

Brokkenpilote korte afstandsvalster glibberend glijdend strompelend langs's herenwegen blauwe billen gekneusde ribben een giechel bij een dubieuze val heeft iemand iets gezien snel overeind krabbelen laat het vannacht heet water regenen lieve heer doe mij een lol ik haat sneeuw en droom niet van een witte kerst…

avonds mannen en berooft gezinnen van hun baby's zeggen de boze tongen die iedereen zwartmaken die niet in hun regels past Het klopt dat ze in bomen woont als een slang, ik sprak haar een keer tenminste, ik denk dat zij het was die mij prees om mijn verstand en me wees op de rijpe vruchten Met Adam kreeg ik twee kinderen rib uit zijn ribben…

Angst vreet aan mijn ribben tot de nacht slechts een skelet wordt en de gieren zich te goed doen in mijn scheurende buik.…

In mijn hart bevindt zich een doosje dat rinkelt als het dondert iets in jouw ogen een snelle gelatenheid waarmee je ribben ritsen jarretellen wij kleden ons uit tot bot we herinneren ons de oerdag waarop jij opstak in verholen riet ik hemelhoog ontving woonst nu trailerpark met vreemde namen, de stilte dicht bij ons trailerpark aan afrit…

Ribben allemaal te tellen, Jouw gedachtes wil ik me voorstellen. Welke woorden zou je nemen, Welke zinnen zou je claimen. Wat gaat er achter je ogen om, wat is jouw, daarom.…

binnengebleven achter de ribben het hart bleef onrustig kloppen droeg jou met zich mee en helemaal de tijd alleen je hoofd maakte er no- tities van. De kalender scheurde dag voor dag dag af, ik was er zelf bij en weet 't ook zeker. De trein waarin jij zat reed genadeloos voorbij. Maar geen spoor van jou.-…

omringd door witte toppen sluierwit op morgenrood, lees ik vanuit een diep ravijn op het randje van de dood, zwaar hijgend, met gebroken ribben een tikje pips in het gelaat, getroffen door een felle pijnscheut in bijna doodgevroren staat gelijkmoedig wachtend op mijn lot, lees ik dus boven witte toppen in slaperige sluierwolken: "Grüss…

Woorden rekken zich door mijn ribben heen, zinnen buigen zich over mijn romp, bewegend naar de overkant, liggen gedichten reeds te wachten, onbeweeglijk in mijn mond. mijn hoofd wacht enkel nog op mijn linkerhand, beheerst schrijf ik verder… zichtbaar voor mij alleen, adem ik vel over been.…

ik hoor de bomen niet meer hun zwijgen benadrukt mijn stilte wanneer ik net te laat voor de zomer word weggeblazen ik ben alle woorden vergeten weet niet waarheen de ribben op mijn rug zullen waaien de losgeweekte bloemen het huis vol spiegels of de opgedroogde gevallen bladeren ze hebben mij niet lief de eeuwigheid lijkt te dromen…

waar elke angstkreet zich aan mijn lichaam bindt en met mij de nacht ingaat staar ik steeds kinderlijk klein naar een ontwakende vrees in verzegelde ribben ik zoek godvergeten woorden op mijn onbewogen mond daar waar ik het sterven leerde in ontzielde meisjeshanden en het opgedroogd onzuiver bloed staren mijn beroofde wimpers naar…

Ver boven mij toont de hemel haar gebroken, purperen ribben. De zon is ver weg en slechts zichtbaar in oranjefletse strepen. Rust daalt nu zachtjes neer in deze koele, natte schemering. Hier hervind ik mij tenslotte weer bij dit verlaten, stille avondmeer.…

Tuig waarin de tocht een liedje fluit; koets van been onder de zoden vastgereden, ooit geledigd en vernietigd door de nacht; ribben klemmen als een deur. Daar zat misschien een ziel die niet meer wist waarheen. ------------------------------- Uit: 'Sneeuwboekhouding', 1995.…

ik heb de zee gezien zo vlak en verlaten van handen dat ik op haar buik kon wandelen de wind viel stil, ook de schaduwen om over te springen niemand groette mij of deed deuren open en ik vergat de vele monden, gered uit het bestaan van millimeter ribben mager uit het bloed van het kind dat op de horizon leek kortademig door de…

lekkend langs mijn gewonde bast zoekt water vaste grond in aarde waar zaad verholen wacht op kiem verwekkend baren doch gezichtsvelden wilde bloemen wiegend in diepe dalen verwelken onder het wolkenwier van mijn vruchteloos verlangen want in mij vergroeit de levensader langs schier verweerde ribben en onbezwangerde schoot bloeiend rood…

Twee aan twee worden de ribben teruggezet in de tamboerijn van de borst. De heupen komen bovendrijven in een bad van slinkend vet. Het gezicht wordt scherp gesneden met een mes van zelfverwijt. Tevreden tikkend registreert de weegschaal de verlichting. Het spiegelbeeld wordt transparant, de schaduw laat al zonlicht door.…

hoe nu een flauw blauwig licht slanke silhouetten van dennenbomen hard aftekenen en zwart het geluid van knarsen van sneeuw onder laarzen geknak van fijne takken en hoe een smalle straal uit pakijs ontsnapt er was het kraken van borstbeen en hoe ze één voor één je oude ribben braken ritmisch regelmatig het reflecteren van zwaailichten…

Taakgericht voetballen? Eindhovens toptalent Blijft op en neer langs het Zijlijntje gaan Rest van Oranje ziet Rechterverdediger Hopelijk niet voor de Grensrechter aan…

Doordat de stoel van tante Thea plotseling een poot mist blijkt de nagel aan haar doodskist een schroefje van Ikea.…

Stop snel uw oren dicht! Vrolijke jodelaar Oefent hier dagelijks Op hoge c Of zit die bangige Aspirantrodelaar Weer met zijn vingertjes Onder zijn slee?…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…

Wat een betrokkenheid! IJslandse loodgieter loopt hier constant met zijn oog in ’t verband: Checkt door een ernstige vakdeformatiekwaal bij elke geiser of ’t vlammetje brandt.…

Een dakloze in Hongarije liet z’n hond geen honger lijen maar toen ie zelf aan eten toe was ging het beestje door de goulash.…