Alle inzendingen over Liefde en hoop

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

Heel even mocht het duren Fragieler dan kristal Als een engel die verschijnt En weer verdwijnt in al haar kuren Heel even mocht ik kijken Naar een deel van het heelal Als sterren in de nacht Uit het zicht gebracht om te ontwijken Heel even in jouw armen Liefdevol en fijn Passionele nachten Die jij in mijn gedachten mag verwarmen…

valse hopen Het is nu over, ik ga verder lopen Ik ben je nog niet vergeten En heb mezelf nog niet vergeven…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

Hou de dageraad even voor me vast, wil je dan pluk ik de bloemen fris van morgendauw en door de ochtendnevel zien we de zon weer klimmen mijn lief, ik hou zoveel van jou *** Hou de bloemen even vast voor me, wil je dan kus ik zacht jouw volle lippen en je haar en in de rode glooiing van de kim zien we de nacht weer komen mijn…

Het licht nadert werkelijkheid mijn liefste, je wordt steeds lichter vrolijke vlinder van waarachtigheid ik heb je lief in de straten naar het plein vind het zo fijn in jouw zingend hart jouw blonde haren, gordijnen, lachen ogen alsof het werkelijk lantaarns zijn zien de lichten in de verte, de kurk is van de fles, ik schenk jou lente…

een moment tot een wazige lijn verengt het licht raakt zelfs een oog dat verrast de ochtend beleeft diep van binnen weet ik wel dat mijn denken het aardse bedriegt, pijn soms voor wat duisternis zwicht en over een verzwegen woord liegt maar even zich gesteund te voelen door een geste der natuur ook al blijkt dat in een moment van hoop…

als de zon de maan zachtjes opzij duwt begin ik langzaam te ontwaken jouw warme lichaam maakt dat zoete flarden van de nacht de toppen van mijn zintuigen licht raken en tegen beter weten in sprankt er even iets van hoop is het vuur dit keer blijven branden? ik ben wakker en weer terug op aarde jouw koude rug zegt alles…

magistraal hoe de liefde in duisternis kan dragen…

kerstfeest draagt mij naar het licht want zie de ster mooier dan voorheen laat mij weten je bent nooit alleen kerstfeest draagt mij naar de verwachting van hoop, liefde en wonderlijke kracht door het geboren kindje in de decembernacht © Hilly Nicolay…

Liefde is onvoorwaardelijk, Het verblindt en verafschuwt verdriet Hoe zeer kan een bloedend hart doen? Voor jou met heel mijn ziel…

Leeft de werkelijkheid van hoop.…

Verblind door dromen gaat het échte leven in sneltreinvaart voorbij geen vertraging tijdig, echter tijdloos in gedachten spoort geen wissel verkeerd zelfs de klok tikt gelijk geloof, hoop en liefde wachten onvoorwaardelijk op het perron van de tijd geen spoor wordt gemist, ondanks geloof en hoop in oneindige liefde ....…

een wereld vol vertrouwen is een wereld vol geluk een wereld vol berouwen is een wereld lelijk en stuk een wereld vol vertrouwen dat geeft de mensen hoop met liefde en vertrouwen kun je een hele hoop een wereld vol vertrouwen dat is pas perfect als een wereld zonder rouwen je vrede en liefde wekt…

Waar twee monden dezelfde taal spreken schrijft de ene hand een ander verhaal ik noem de liefde niet langs die ene snelweg waar ooit die zacht rose zalm werd achtergelaten in de hoop dat zij gevonden werd door tedere mannenhanden sprak de hoop niet ik geloof in gedichten berust in het niet mystieke lees langs treurnis…

Wie moet de katjes in het donker knijpen? Niet de imam, ook niet de dominee, Maar de pastóor mag niet van hupsakee, Hij moet zich aan de misdienaar vergrijpen. Toch treft hier de priesters geen enkele blaam, De Heer zei toch zelf al: Neemt, dit is mijn lichaam.…

Liefde.. geven en nemen, de oorsprong van het bestaan, wetend lief… met jou! kan ik alles aan….…

Blijvend positief zet ik mijn hoop op een kier. Door het luisteren naar het ritme van mijn hart, geloof mij zwemmen wij nooit apart.…

Dat vriendschap ook liefde is. Vertrouwen in elkaar. Dat is alles wat ik weten kan en mag. Dat leven een goddelijk wonder is. Dat is hetgene dat ik zeker weet. Dat is alles waarin ik geloof. Alles waarop ik hopen mag.…

die wens vinden wij schuil net als door de jaren heen bij jouw houvast de paraplu van hoop van geloof ook en liefde die bij het verder gaan ons jou herinneren zal…

Hopen, dat het leven méér is, dan je kunt verwachten, is logisch. Liefhebben heeft met verstand niets te maken. Is weten. Met hart en ziel.…

bewaar ons Heer voor de zwarte stroom van 't wijde water dat langs de dorpen spoelt 't trieste lied tot aan de lage horizonnen dat uitbreekt in verdriet en dooft het licht ziende in 't verschiet drukken wij onze handen vast ineen neuriënd 't lied van hoop en liefde diep in onze ziel de trooster ons gegeven belofte van de opgestane…

Och dat ik ook in deze droeve dagen mag zingen van het blijde feest in de eenzaamheid van dagen als ‘t verdriet blijft knagen vervult mag worden met de adem van het licht geloof hoop en liefde weerspiegelt op mijn gezicht…

hoop klopt op de deur van m’n hart ze vraagt geloof je in mij geloof je echt in mij ik raak van die directe vraag een beetje verward ze ziet het in m’n ogen en zegt de liefde … de liefde zet alle twijfels opzij en zonder verder na te denken zwaait de deur wagenwijd open…

'n Driewerf hoera voor: VPRO.....Geloof: vrijzinnig Ross.....Hoop: op republiek Beatrix..Liefde: de Koningin Deze drie, doch de meeste van deze is de Liefde en die blijft?, nog even!…

Daar gaan ze mee de competitie in Over liefde, of een held, of een heldin Met 3 x in totaal Nederlandstalig Zo hopen ze dit jaar weer op een treffer Maar hoe rijm je op Jaap, of de Hoop Scheffer?…

De stilte na de dood, na het lijden en het afscheid, wachtend op de morgen, maar zo dikwijls zonder hoop. De stilte na de dood, van deze Rechtvaardige, van zovelen die leefden in overgave en liefde, maar zo dikwijls zonder hoop.…

Wat heb ik nog te doen als alles zinloos is zonder jou Wat heb ik nog te zeggen als woorden verdwijnen in het niets Wat heb ik nog te hopen als liefde mijn wereld blijft vernielen...…

Haar bloemen vallen op de oever, de maan schijnt – de mannen schreeuwen.…

Waarom doe je wat ik vraag? Luister niet naar mij – ik houd toch van jou!…