Alle inzendingen over Scherven OR leven OR ziel

Jouw sterven de klap was hard de duisternis zwarter dan zwart mijn hart brak uiteen in talloze scherven Ik ben begonnen de scherven bij elkaar te vegen kom ze werkelijk overal tegen ik pak ze op, stuk voor stuk want elk klein scherfje brengt weer een stukje geluk moet mijn hart opnieuw vorm geven voor de rest van mijn leven…

Rinkel de kinkel ! wat vrees ik dat geluid de zoveelste boerenkinkel dendert door mijn ruit... Ben ik te transparant? of glim ik juist te veel snel offensief geboden 't grijpt me naar de keel Ik zal matglas overwegen beplakt met grote vogels kijkt geen oog meer door weert alle woorden kogels Openheid trekt veel aan en poppetjes kijken…

Over de scherven van geschonden vertrouwen, vervlogen dromen en verbroken beloftes struikel ik over jou. In het volste vertrouwen zie jij mij en nu, geen verleden en ik schuif de scherven aan de kant, alsof ze er niet waren, alsof ze er nooit geweest zijn. Alwéér...…

Ik was jong , maar niet dom Ik was gewoon stom verliefd, En jij was mijn hartedief, Je had het veroverd, en gebroken De scherven liet je achter voor mij om op te rapen Tot de dag van vandaag kun je er niet over praten. Scherven praten niet, die snijden...…

Geef me je mooie woorden en geef me de stilte die ons weer zoekt en ik weet waarom ik blind elk woord kan geloven dat jij wilde achterlaten toen ik niets meer zag en je laatste woord in scherven viel.…

Zij liggen als scherpe scherven en bederven mijn zicht.…

Scherven hard uiteengevallen In uitgespatte flarden Nauwelijks te volharden Ogen als watervallen Doorboren de tijd Als herrezen as Wat eens en ooit was Maar niet de waarheid In stilte teruggetrokken Telde hij zijn brokken Verdrietig was hij niet meer Dat was de vorige keer…

ouder worden houvast aan scherven groeien en rijpen inzicht verwerven…

mezelf in de spiegel groetend maak ik een eind aan de eenzaamheid en lach me maar weer eens te barsten…

Ze als scherven op de grond vallen dan voel ik mijn tranen komen. Stromen langs mijn wangen besproeien de scherven op de grond. Waarom schrijf ik nog jouw naam. op mijn beslagen ramen. Omdat ik blijf hopen dat de scherven drogen en we ze weer kunnen lijmen.…

Je psyche, dat is je ziel, zei hij En als je gek bent Dan ben je abnormaal Hoe gek hijzelf was Vertelde hij d'r niet bij, allemaal…

de vele vormen van gemis zijn de grillige scherven op ongebaande paden leidend langs kantelende beelden van onvermijdelijke verliezen schrijf met woedend hart scherp alle zintuigen aan open onwillige vensters niets blijft onbeschreven het is bijna tijd…

Soms komt geluk pas na vele scherven breekbaar blijft het tot het eind…

Ik hoef mezelf Niet meer te Verbergen Nu ik mijn Scherven Heb gedeeld Onmerkbaar Verdwijnen Ze in de aarde En blijf ik Over, Het geheelde ik, Een mens Van wie zo Maar gehouden Wordt…

ze zit bij de zee met een tas vol scherven ze kent elke scherf weet waarom waardoor ze pakt de scherven legt ze naast zich neer pakt ze weer op een zwaai ze gooit ze smijt een afscheid van haar gebroken relatie geheeld gaat ze terug naar zichzelf naar wie ze werkelijk is…

op de rand van de stilte de laatste momenten ziel zingt in spraak van diep bedroefd de laatste zwarte kaarsen branden ze verorbert het laatste kostelijke vocht ze drinkt en soupeert het op vertrouwd in laatste uren van oorsprong het volle gewicht in het laatste glas tot het valt in scherven zo volmaakt was het nooit…

weerkaatsend op je ziel…

jij lag naast het pad had net ietsje meer dan de andere stenen heb je geraapt met zorg schoon gemaakt vorm en kleuren bewonderd maar wilde door schuren en polijsten je diepere structuren bekijken nog kon ik de kern niet bereiken en heb je in wanhoop gebroken jouw scherven hebben mijn ogen geopend alleen je ziel was vervlogen…

een kleurrijk aquarel verbeeldt in vele tinten grijs de zwarte en de witte kanten van de ziel en laat zien hoe kwetsbaar we in wezen zijn…

Maar 't leven is te vast en hard: Of we al een rustplaats graven, Nog nimmer kwam de grote nacht En is een mens gaan slapen. Zie naar de bloemen op een graf, Het leven kan niet sterven. Nooit komen wij de wereld af, Al barsten we tot scherven. ------------------------------ Verzamelde gedichten (1990)…

Oog op doofnetels gericht keel gesnoerd gehoor geremd alles gaat langzaam slapen luister en kijk hoe mijn leven te boetseren handen brokstukken rapen scherven rood geel en blauw blinde hitte voelbaar kouder borsten wiegend op de wind het late voelen vroege oorsprong vindt kus ik de glimlach van je lippen scherven raken goudgetint.…

vergeef de zondaar die je aanstaart vanuit een ver verleden een ontmoeting als messteken in hart en buik draait het leven zijn rondjes vallen diep..... verstild de scherven in de tijd…

Het regent dikke tranen één grote mistige waas mijn lach is verdwenen verdriet is echt de baas Scherpe en gemene scherven pijnigen mijn gebroken hart mijn hoofd is helemaal leeg mijn gevoelens zijn verward Je hebt me vreselijk gekwetst tot in het diepste van mijn ziel het door jouw getoonde karakter was niet waar ik ooit voor viel…

Ver voorbij aan wat ik zie weet jij, kijk jij voor mij een zien niet zoals ik ooit waarnemen zal maar vol beweeglijke bewogenheid zo nabij als jij, zo kan ik nooit bij mezelf komen De spiegel van mijn ziel is in jou handen hou die maar vast voor mij zal nooit in scherven vallen je fluistert en luistert naar mijn diepste zijn zo ben jij…

heb alle scherven geraapt in een glazen stad zonder jouw gelaat…

tijd en wijle Verwijl ik met mijn kop vol fantasie Bij haar, als ik de wind heb in de zeilen Mijn alter eega, die 'k te weinig zie 't Is een geheim, bewaar haar in mijn hoofd En hart - dat spreekt voor zich - maar laat niets blijken Ad dies vitae, geen van ons zal wijken Zij is mijn alter ego als beloofd Repostum alta mente, in de ziel…

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…