Alle inzendingen over Strak OR gespannen OR doek

Foto van een gezicht dat men straks in het openbaar niet herkent waaraan voorbijgelopen wordt Op de markt waait het doek van een kraam op zonder reden de marktman kijkt bevreesd maakt een gebaar en haalt omhoogkijkend zijn schouders op Geloof is een mooie zaak en afstand een lijn tussen twee punten…

Toen zoet water met de spiegelingen van cipressen, bomen in het omringend heuvelland ook mij omsloot, de zon met kracht mijn huid en bloed begroette jij mij aankeek met een liefdes lach beloofde ik in diepste van mijn hart voor jou in water een gedicht te schrijven. En vond de woorden die zo treffend waren dat ook het water nimmermeer zijn…

Haar gezicht beschaduwd Doet zij maar alsof zij slaapt De toorts kan nog altijd gaan Branden nietwaar? Zelfs Cupido suggereert wellicht Een vertoeven in dromenland Misschien wil ze hem wel, de satyr Draagt ze maar wat graag zijn kroost Hoe bevallig ligt ze erbij, deze tedere Liefelijke, eeuwig belaagde nimf en Half godin Ooit…

Ik sidder voor jouw snaren Strak in hun kast gespannen Wisselend van trilling Van lang en laag Naar kort en hoog Een pedaalslag stemt de ladder een halve toon Hoger of lager dan jouw stem reikt Aangetokkeld door jouw vingers Een gekrulde klauw die het akkoord vindt Tussen gewelf en afgrond Tussen azuur en gitzwart Vind jij mij…

Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw maar mijn leven is een kluwen , een spinrag met te strak gespannen draden de ragebol kijkt lijdzaam toe het is nu wachten op bevrijding hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint van onvervulde dromen zal ik stiekem over het muurtje kijken…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik zag dat je droomde jij die altijd lachte vertrok je mond naar het ongewone een gespannen strakke mimiek met ogen die draaiden en nog even voorzichtig de werkelijkheid aaiden ik raakte je handen en gezicht in een warm dichtbij komen jij in een langzaam terug uit nare dromen zuchtte diep keek me aan ik hoorde je woorden…

ik zag je handen in je schoot het wit van strak gespannen spieren jij gaf jezelf zo bloot je heerste met je woord in tegenspel maar de reacties waren jou weer veel te snel je suste en minimaliseerde deed alsof je leerde van de woorden die een ander zei sloeg toe in de rust die je creëerde ik zag je handen gaan bijl en doodslag…

Al die gespannen zijn! Redding is nu nabij. Kwestie van wekker op 11 uur gezet. Zo werkt een helende zaterdagochtendkuur. Zalig, zo’n morgen vertoeven in bed...…

Ver stond de strakke lucht Als een grijszijden scherm Gespannen voor de dood. Aan deze zijde een vlucht Vogelen met gekerm, Onze hoofden over, vlood. De grond bekroop wat groen. Schril staken stengels riet. De wereld stond ontbladerd Uitstervend in seizoen, Dat zon voorgoed verliet, Weer tot de maan genaderd.…

Strak gespannen, lippen vastberaden om de plooien, de netten van het ongemak in onmogelijke samenhang te steunen.. voor visvangst en eeuwenoude specerijen, proeven zij met bijna niks meer voorhanden nostalgie met een papieren smaak, de herinneringen blijven zoet op wit uitgeslagen tongen.…

gespannen broek…

Strak gespannen in sombere tijden. Dof als zij het niet meer zien zitten. Ze sluiten zich voorgoed, wanneer hun tijd gekomen is.…

Mijn heldere krachtige geest temde het innerlijke beest en heerst nu als majesteit; sterke, strak gespannen spieren die mijn nobel lichaam sieren vieren mijn vitaliteit. Kracht om stevig in het leven te staan, kracht om helemaal los te gaan.…

depressievelden liggen op gespannen voet met het pannendak…

Oneindig stil, zo verstild, als ik het wil, die stilte spreekt in alle talen, als gespannen snaren, resoneren stiltes over evenaren, als de zwarte tovenaars preken, ontlokken onhoorbare klanken uit de windgitaren, om daarna te zwijgen, dan is het werkelijk doodstil, alleen het hijgen van het verschroeide gras op dichters graven…

zacht strijkt jouw liefde over de gespannen snaren van mijn viool de klankkast geeft de body en mijn vingers moduleren de rondheid van toon samen bepalen wij de melodie die in blij geven en nemen vertolkt als refrein ogen schitteren ijle klanken die warmte kleuren in het subtielste element je lach klinkt ondersteunend…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

Het draaiwerk - naar vermogen - te strak werd opgedraaid, de verlichte wijzerplaat de draaikolk beschrijft waar we ons bevinden en alleen de liefde zich geruisloos door de tijd heenslaat..…

Daarnet dacht ik, ja maar straks moet nog komen dat is weldra nu, misschien schrijf ik straks en wordt het nu. Maar eigenlijk lezen en leven we altijd het verleden. Telkens te laat, alles gaat voorbij zo ook het heden.…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

wanneer 'het straks' nu zal zijn kan niemand zeker weten het einde is niet zonder pijn dat wordt het soms wel verweten 'het straks' is vast niet strak omlijnd niets lijkt bekend daarover wel spreekt men zachtjes en verfijnd 'men rust' - ik vind dát wel wat pover straks komen wij elkaar nog tegen daarboven, want je weet maar nooit…

zij zwaait haar kind uit op de weg die het moet gaan straks zal zij hier staan…

wolken schuiven samen waardoor contouren langzaam duidelijker worden staan ze oppermachtig hoog aan de blauwe hemel licht grijze randen kleuren donkerder verraad eveneens de wind het naderend onheil die de was harder doet wapperen aan strak gespannen lijnen speelt de zon haar laatste troef uit keert hen de rug toe, en tovert een regenboog…

Strak gespannen knapt en krakt het firmament in twee Beneden staan stram en stom de mensen in drommen gedwee het verval af te wachten tot het klapt en knakt Maar ze zijn verveeld en ontpoppen zich als klapvee als de wereld verdeeld de weeën opwekt en geboorte geeft aan de nieuwe mens die ontstaat uit een streng van genen Als…

Gek van verlangen Ik wil je eeuwig bij mij, houd je gevangen en laat je niet vrij De lakens gestreken Gespannen en strak Ging jij naar die ander Met ‘t grootste gemak Gek van verlangen Ik wil je eeuwig bij mij Houd je gevangen en laat je niet vrij Ik probeer je te bellen maar heb me vergist Je mobieltje gaat over één oproep gemist…

zoet, waarin ik hopen mag, om die omstandigheid te verzachten, begrijp dat kennis niet in tijd te meten is, daarop te wachten duurt te lang, moet het doen met mijn theatrale voorstelling, éénakter, waarin het doek maar niet wil vallen.…

Dit blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan alle komende generaties overlaat lief te hebben in elke tegenstelling, zo die tijd bestaat, als het doek zich sluit.…