Alle inzendingen over TITEL OR REACTIE OR VERWONDERING

verwondering , ik ving aan in je ogen stralend door de iris van schemer waarin je ogen open gingen en dan te bedenken hoe wij nu leven de taal in jou sprak met mij het strooit woorden in mijn poëzie als druppels water van liefde als teken van leven…

ik zie de confrontatie al voor mij een holenmens en een wegwerpaansteker de uitvinder van het wiel en een Porsche Carrera verwondering in optima forma een oude dichter en de nieuwste flessenopener verwondering alom niet te filmen, zo stom…

Zoals de zon hier naar links afbuigt stammen langer doet lijken Is het gebedel er niet minder door geworden de schoonheid wel Vol ongeloof ontluiken zij die ik allang voor dood had gehouden…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek, en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein, zo echt en het gebeurt verwonderlijk dichtbij…

ik zag de eerste pasjes dacht hem wereldkampioen maar wist van toen trots en de verwondering van staan en gaan op eigen benen in groeien en ontdekken van steeds meer nieuwe plekken de verbazing is gebleven tot hunkering geworden naar het volgend doel in dit nu al te korte leven…

Een volheid die de lust lessen zal onder duizend pluizen op het marmer van de nacht en de rust in evenwicht met licht betaald, de echte werkelijkheid schuilt in de schoonheid en uit dichters pen waaruit verwondering stroomt .…

Als je beseft dat verwondering begint, waar vanzelfsprekendheid ophoudt te bestaan.…

gevangen Inktvisringen op de hielen vreemde mensengezangen Kaarsen licht ontstoken een wonder geschiedt De hemel ondergedoken een vlammend levenslied In dienst van gedachten chaos blijft onverklaard Onwetend lang wachten een wereldwonder gebaard Volle vulpennen op de loop aangescherpt door velen Ondersteund met ijdele hoop dat verwondering…

(tanka) De kunst der kunsten: in dagelijks gebeuren en ondernemen elke dag opnieuw vermaak of verrassing vinden.…

Steeds weer die verbazing het niet begrijpen vraagtekens onbegrip Waar ben je gebleven? je bent niet dood maar toch ik herken je niet meer jij leeft maar bent weg Ongrijpbaar ben je verworden tot iets voor mij niets en dat raakt…

Als ik mijn hart in het grote hart, mijn stem in de stilte leg zoals de druppel opgenomen door de zee, één wordt zodat 'k kan mee bevloeien, helpen groeien, dorst lessen, zwijgen en kan zeggen, er te zijn voor jou, mezelf, genieten kan mijn geluk doorgeven, want nog steeds... is er zoveel kleur, de bottels en de bessen, de ondergrondse…

Het is niet vreemd. Het is natuurlijk. Zeer begrijpelijk. Iets buitengewoons. Kan het niet verklaren. Een bijzondere kracht, onvergelijkelijk schoon. Verbazingwekkend puur, ontsproten uit mijn geest, dansend op de Leieranden sijpelend door mijn handen. Schoonheid vroeger. Schoonheid nu. Schoonheid later.…

Koel en berekend Afstandelijk Gruwelijk Niets betekend Dat was mijn eigenbeeld Nu niet meer Het slechte maakt geen terugkeer Door jou boven mijn kwade ik uitgetild Loutering bestaat Een weg die tot een doel leidt Jouw fenomenale talent begeleidt de tocht naar oneindige maat van schitterende verwondering die innerlijk vernieuwt die artistiek…

douchekop sta verwondering, toen ik je zoende ik voel, ik zie, ik besta…

Wij kunnen ons zo verwonderen Heer Om de schitterende natuur ons gegeven We mogen daar zo veel moois aan beleven Het imponeert ons steeds maar weer. Alles wat U geschapen heb is zo wonderlijk De Mensen, de dieren, de prachtige bloemen Wonderlijk , het is te veel om op te noemen Alles blijft zoals het is, mooi en onveranderlijk.…

verwondering is de vondst van het onverwachte met 't gedicht als ultiem geschreven bewijs…

Waren wij samen hier niet eerder? Zeggen, dat je eenzaam bent is een verwijt aan de ander Eerst van jezelf leren houden We gaan nu de diepte in Jij wordt geregeerd door algoritmen en angst Nu afstand nemen om naar jezelf te kijken Bij deze een levensveranderend inzichtje Mijn hersenen hebben je geparkeerd bij de? Dit moet gehoord worden…

jij daar mens die me verwonderd waar ik me mee verbonden voel met adem die ik herken als van mij dezelfde adem die tot leven liefde geluk blaast nabij wanneer alleen de nacht nog over is strelende handen een bloemenspoor met ochtendgroet een melodie besloten in de ziel bij snarenspel gezongen dat de deur opent…

om ons mee te verwonderen…

Bij die zonsopgang, zaterdag, gezien, met verrekijker turend naar de maan: een fraai verlichte bergkam, bovenaan. Uniek gebied, klein wonder buitendien. En voor de fakefreaks: aliens zijn daar druk in de weer met ufo’s. Heus, echt waar!…

Lente "Springmadam" botjes in het struikgewas kriebelige buiken…

Wanneer ik vroeg in de morgen een opkomende zon aanvoel die met haar pril licht en warmte stad en land zullen innemen tegelijk neem ik tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden en waar te nemen bij de overburen. De gezonde boom vol kracht en wijsheid van waar bladeren beginnen al te ritselen bij minste zuchtje wind terwijl een nabije…

Liefde een chemische reactie keuze voor het nageslacht kille klinische reactie wetenschappers bitterkers ‘mijn heerlijk zoet!’ vrijend, strelend jouw lange haren, schouders, armen, lichaam en na het vrijen…. langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn arm, vergeet ik zeer voldaan wetenschappers naam.…

Met als devies Verkrijg De Titel deed u vergeten dat het studiewater meest uit bier bestond, de studentenhaver was een sterke dronk. Voor koning en voor vaderland loopt u de kans een tijd erna hoegenaamd gewild of niet een extra lintje te ontvangen op borst of jas.…

zelfs een kroonprinses , die vinders voelt in haar buik houdt van stijlbreuken.…

De engel viel aan Als Nachtvlinder En legde een Bom In de stiltes van mijn geheugen Een Antidote Voor een Stralend leven en sterven Voor een Patrones iemand die 75 wordt Dit zijn de dagen Van mystieke aard Puur natuur Als het je overkomt…

Een compilatie van titels van 23 netgedichten van de afgelopen week.…

Sonoor als een midwinterhoorn dreunt over oale grond een trein Een kerstlicht onderweg naar vroeger, 'k word oud bij zoiets onverwachts, de eenvoud mijner jeugd ontgroeid... Dan rent een hond met stormkracht 53 niet aangelijnd het weiland in en zakt in 't zwarte ijs door 'n wak Ik wijdde er geen woordloos sprekende gedachte aan maar…

Droge huiden naast elkaar. Gebrekkige talen in de monden. Proberen houden, maar eerder scheuren met de tanden van verdriet. U vervelt, gaat u afdwalen in mijn verschijnen? Of eerder gaan springen in mijn schaduw. Jammer dat ik de schaduw niet meer heb. Het is gaan huilen ver van mijn bezwaren. U herkent deze uitspraken hé? Snapt u mij?…

ja hoor, mijn God bestaat wie anders laat de melkweg dansen in de grijze Zuiderzee? en waar komt plots die zwaan die rare witte zwaan vandaan? ze peddelt langs gezonken dromen over de golfjes van het meer en meer en meer mijn blik voorbij ze wuift naar me die waterzwaan met haar luie linkerpootje dat ligt te zonnen op haar rug links?…