Alle inzendingen over Verdriet OR Pijn OR Ziek

Zo pril en prachtig Zo teer en zacht Zo nieuw en onbeschreven Elk kind geboren Maar later dan de ommekeer Zo oud zo lelijk Zo vergaan en hard Zo dikwijls ziek en pijn Is menig mens beschoren…

Een vliegtuig kerft een snee in de bast van de lucht de hemel opent zich druppels vallen als tranen van bittere pijn de wonde bloedt door Zo sterft het gewelf Langzaam maar zeer zeker uit Ongeneeslijk ziek…

Lege straten vertellen een verhaal van ziek en bang om ziek te zijn, van overuren aan het bed, van kuchen, hoesten, ademnood en pijn, van complotdenkers op tweet en chat. Ooit ademden zij vrijheid. Ik weet nog hoe mijn klikklak in de lege winkelstraat me het gevoel gaf dat de wereld aan mijn voeten lag.…

Tot ik ziek werd van verdriet. Ook al zag je het niet. Voel ik me als herboren. Of ik je nu wel of niet kan bekoren. Tevreden met mezelf. En jouw liefde zal altijd bij me horen.…

je bent een beetje ziek je huilt tranen met tuiten je neusje zit verstopt er valt ook niks te snuiten je knort als een big ademen gaat niet zo fijn je wordt zo driftig je wilt niet ziek zijn je bent zo klein en begrijpt het niet dat je rust moet houden want je bent zo verkouden maar je hebt zo'n verdriet je wilt niet ziek zijn stil…

Denk ik eindelijk iets exotisch onder de leden te hebben zegt mijn dokter, die ik belde en mijn klachten aan vertelde dat ik het gewoon maar goed uit moest zieken Ik snap er niets van zieke kop pandemie en hij hangt op Uit moet zieken - uit moet zieken ? Ik dacht het niet - jij stuk verdriet !…

Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

ik wil deze zwarte zieke plek uit mijn lichaam wegsnijden. ik heb mij langzaam recht overeind gezet. ik heb gehoord, dat ik heb gezegd in een huiverend, donker beven: ik erken maar één wet: léven. allen, die wegkwijnen aan een verdriet verraden het en dat wìl ik niet.…

Hartendief, mijn meisje lief Dit kan je toch niet maken Gevochten voor je als leeuwin en tijgerin Je leven gered, zoet hebbeding Troost in nood en lachebekje zo innig met elkaar verbonden Meidje, met rood geweende kijkers ben 'k toch zo machteloos Dit kan je toch niet maken Slapen of eten doe ik ook niet meer Kaarsjes staren me verbaasd en…

Met jou samen, gaat het niet Met jou samen, heb ik verdriet Met jou samen, voel ik pijn Zonder jou, is het verdriet niet minder Zonder jou, is de pijn niet weg Maar zonder jou zal dit alles een keer slijten En op een dag verdwenen zijn…

Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien. Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens. Verdriet doet een ieder altijd pijn, Maar we weten dat er ook goede tijden zijn.…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

Ik ben ziek, ik heb kanker Mijn lijf voelt als lood Maar lang voel ik dat niet Want morgen ga ik dood. Het kan niet anders, het is goed En sterven doet geen pijn Ik drink een drankje en ga slapen Dat is zo wel fijn. Sta niet stil bij mijn dood Maar denk zo aan mij: Treur niet dat ik weg ben Want ik ben daarboven heel blij.…

Mijn hond is ziek Dat zie je aan zijn mimiek kuchen woelen blaffen niemand mag mijn hondje straffen help! Mijn hond gedraagt zich als een freak…

Geen gram vet nog aan ‘t lijf tòch wilde zij minder gewicht Ze schold haar ma meest stijf maar huilde na het avondlicht Vellen huid ontsierden het lijf mager werd zij, tot op het bot Het ging echt zo ik ‘t beschrijf tòch bad zij ’s nachts tot God Geen moment ontzag ze ’t lijf honger kende zij al niet meer Borsten niet meer jong en stijf…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

je kunt de diepte van de zee niet zien ook niet de diepte van verdriet je kunt de diepte van de lucht doorzien maar die van pijn dat lukt je niet de diepte van een liefde reikt tot voorbij het heelal verdriet en pijn van uiteengaan voel je overal…

Koud zo kil leeg zo stil Moe zo zwaar doodop zo maar Pijn zo ziek samen paniek Lief zo fijn trouw zo mijn Houden van hoeveel missen zo veel Komt goed ooit zie ik jou altijd weet dat ik van je hou…

ze rolt over de vloer zit haar staart achterna scherpt haar nagels aan mijn trui (die nieuw was) is lief ze lijkt op me te wachten als ik thuis kom me te willen troosten als ik verdriet heb me te willen sterken als ik ziek ben in mijn verbeelding want onze kat doet toch vooral gek…

Liefde doet toch geen pijn Liefde hoort juist fijn te zijn. Maar op een dag breekt de liefde je hart Het rood van liefde wordt diep intens zwart. Vloeken, schreeuwen en huilen Van ellende onder het dekbed schuilen. Dagen, weken of maanden echt ziek Een gebroken hart en een hoofd in paniek.…

Liefde...geeft pijn... pijn in je zijn... pijn maakt verdrietig hoe verklaar ik dit nietig?…

Als ik god was Dan was jij er niet Jij bezorgt pijn En zaait verdriet Als ik god was Was jij er niet Als ik toveren kon Dan herschiep ik jou Van strenge winter In zachte lente In dampende warmte In plaats van die kille kou Al was ik god En jij er niet was Dan nog die pijn En het verdriet Jou ijzige kou Klinkt door In het oneindige…

Ongeloof, verbijstering, verdriet, welke emotie eigenlijk niet? Waarom? Pijn, ongelofelijke pijn waarom, waarom moet dit zo zijn? Ongeloof verbijstering verdriet het enige wat er zeker niet komen zal is, jij. Ons ongeboren kind, 36 weken is overleden in mijn buik verbijstering, verdriet want: mijn geliefde baby komt er niet.…

Een traan een zoute traan van verdriet rolt over een wang Ook zonder de traan is het aanwezige verdriet voelbaar Het verdriet in de ogen Het verdriet in het hart Zelfs in een lach hoor je verdriet en de pijn is voelbaar Zelfs de niet gewonden zijn gewond Aangetast door het verdriet dat ongeneeslijk is…

Het ziek zijn dat heeft me, het zieke dat lacht. Het triomfantelijk gevoel is weg. Ik doe zo mijn best, het voelde net echt. Wat zou ik doen als ik helemaal gezond zou zijn? Een leven zonder ziek zijn..een leven zonder pijn. Ik hou zo van het leven, ik ben het niet zat, maar het leven is heftig en ik wordt afgemat.…

Zwemmend in de pijn van mijn verdriet Het maakt niets uit waar je bent Want er is toch niemand die je ziet Die pijn zit zo diep van binnen Eten heel mij troost mij laat het genot mij troosten Opdat het voor heel even van mijn verdriet mag winnen…

zo veel emotie te veel verdriet hangt hier rond en er is veel pijn…

ik heb pijn en verdriet maar niemand die het ziet de pijn is moeilijk te verdragen en lastig om kwijt te raken ik zit nu in het heden, maar ik wil terug naar het verleden ik kan de pijn niet meer aan maar ik moet het laten gaan…

't Weten van het verliezen het terughalen van een gebaar het bekijken van een foto 't verdriet is weer daar 't Koesteren van een herinnering de glimlach bij een stukje muziek de herkenning bij een verteld verhaal al die gedachten maken me ziek Jouw jas, vergeten op de kapstok 'n paar schoenen nog in de gang een boek van je favoriete…