Alle inzendingen over Verleden OR Jeugd OR Alzheimer

Hoe raak je mij , "MIJ", in mijn diepste ziel waar transparant de wereld ligt, die mijn glimlach van verdwaasd zijn voor jullie in verborgenheid zingt en mijn kijken zeilt langs wateren van oneindig veel (on)wetendheid ? Het is slechts mijn denkende wereld, die verwarring zaait.. Wanneer mijn gelukzaligheid gespiegeld wordt op mijn…

ze staart naar een punt ver weg hier vandaan stottert woorden in een taal die geen mens kan verstaan ze ziet het licht gefilterd vallen door het getinte glas in lood, het kleurt de man op de kansel in geel en in rood dan zit ze plots op haar bed hoort de stem van haar zusje en haar moeder komt bij haar die geeft haar een kusje ik…

Ik denk maar ik weet niet meer wat ik denk denk ik niet.…

Jij was zo fit ,had zoveel pit Het hoofd waarin die ziekte zit Mist memorie en controle En ik uit onze levensrit Het jeugdige frivole, Het wordt bij ons soms akelig stil Ondanks de cv ook wel kil Herkent niet alle feiten Behoedzaam blijf ik want ik kan Jou, noch iemand iets verwijten. Een beetje fit, een beetje pit Ons simpel medicijn…

nu ze terug zijn in de tijd koffiezetten weer als vroeger wordt en de tijd weer stilgezet en ik geen zoon meer ben maar vraag en ook wel lief bekende geur en stem en wat ik verder dan nog ben stel ik mezelf de vraag over wie ik dan werkelijk ben dan kind en nu ook zelf een opa en zit ik op de warme stoel waarop mijn moeder juist…

Het huis is nu leeg en stil, alleen de eenzaamheid die nu op mij wacht. Wat eens moest komen is nu gebeurd, van de week heb ik jou weggebracht. Soms lijkt het toch even, zoals het vroeger was, dan zit je weer tegenover mij en eet een boterham, of je staat bij de bank, rommelend in jouw tas op zoek naar je bril of naar die bruine kam. Soms…

Je bent nu nog als een verteerd blad, niets is meer over dat bij jou als mens eens zo kostbaar heeft gewogen, nog slechts de lege nerven in een fijn gemaasd patroon. Jouw kostbaar wezen dat nog zoveel te geven had, door de ziekte in de tijd vervlogen, blijf je in mijn herinnering, vervagend, als eens zo dierbaar persoon.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Gesproken, echt, hebben we nooit met elkaar dat was niet gegeven mijn jeugd is daardoor onvoltooid verleden tijd voor mij gebleven. Voltooid wordt die ook nooit meer met mijn jeugd voorbij, mijn vader heengegaan, hij komt me hoezeer ik zou willen ook niet meer nader.…

Was mijn jeugd niet verleden jaar, sprong ik touw speelde verstoppertje, knikkerde ik nog met jou dan heb ik vast verloren net als van mijn leeftijd, en die jaren, komen niet meer terug, die ben ik voorgoed kwijt.…

Een dichte deur naar mijn verleden die ik zolang al had gemeden. Langzaam heb ik hem opengedaan totdat ik ineens binnen kwam te staan. Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

en dan kom ik weer naar je toe je lach in goud vertaald vertelt me duizendvoudig hoezeer ik één was met je jeugd al dronk jij meer van mijn verleden de stilte bevrijdt enkel die begrepen heeft wat sterven is geen onvermogen jij was er één van want de nacht draagt de kleur van je ogen…

ik zie weer de foto's uit het huis van verleden ze staan er goed op in toenmalig zwartwit pas later konden kleuren dat podium ook weer betreden het waren nuances overheersend in grijs de lach die nooit mocht een jeugd die een snelle volwassenheid zocht en zicht op een plaats met gewicht nu zomert lente het winterse grijs snel voorbij…

De opbrengst ervan is niet voor mezelf: Ik hoop dat ik op deze manier een mooi bedrag voor Alzheimer Nederland mag verdienen. De bundel is vanaf vandaag te bestellen via: www.switilobi.nl en na 25 september bij alle boekhandels. Prijs: €24,95 (excl. verzendkosten à €2,50 binnenland). switi lobi…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

Haar wereld was niet meer dan een illusie Ver weg van onze werkelijkheid Haar moederschap uit het verleden naar vandaag Was zij al jaren kwijt Dat alles zonder haar weten Dat alles tot onze spijt Haar wereld was zo donker Zo zonder zon of licht Zo nutteloos en weg van liefde Het leven om te leven alleen nog maar als plicht Zo onvolkomen…

Het is Alzheimers’ bestaan dat de broze leegte vult, die wij voortaan moeten delen.…

het vergeten knaagt een leegte waarin angst je adem neemt bevreesd doorzoek je volle laden haal je oude feiten op die keer op keer terug in diepe gaten vallen nog even en je huis bevreemdt ben jij voorgoed ontheemd het ergste is dat je het weet…

de tafel droeg een lepel, bonen en een bord jouw handen droegen niets slechts leegte tussen vingers een verloren woord hing in je ogen ik droeg jou en wie je was gaf mijn weten opdracht in jouw nood de hand te zijn, die leven bond machteloze happen pap verdwenen in jouw weggedwaalde mond…

de gang leek eindeloos zoveel verder, wrang verloren door het kleine lijf zo breekbaar bij het glas verscholen in het raam zag ze zelfs de hoogte niet of ons de weg was weg; geen deur die houvast bood de klink was slechts een voorwerp onder witte vingers samen glimlachten we wat omdat de stoel wat warmer was dan alle koude muren binnen…

Ze gaat terug, Terug in de tijd. Soms verward, Soms boos. Ook blij, Ook tevreden Verdrietig en klein, Alleen en stil. Praten over vroeger, Praten over Pa. Blij als ik kom, Boos als ik weer ga Dat is mijn Ma.…

Ik wil dood gaan op mijn eigen tijd En ook al klinkt dat arrogant Toch wens ik dat en ik ben bereid om dat uitgebreid uit te leggen want stel nou eens voor, en voel met me mee, dat langzaam gestaag, maar heel gewis mijn denken vertroebelt in een warrig mêlee dat Alzheimer helaas mijn voorland is Ik stel me dan voor, zo heel assertief,…

Hij vergeet soms, waar hij woont, hij vergeet welke sleutel hij moet gebruiken, hij vergeet, welke etage hij moet zijn, en dus is de oplossing snel gevonden, hij stapt in de lift, wacht net zo lang tot iemand anders de lift nodig heeft en gaat met het ding op en neer, tot een buur hem aantreft, en zegt, hier moet je eruit hoor dan…

Goed nieuws, men heeft een medicijn ontdekt om dementie wat beter aan te pakken. Amyloïd-eiwit blijft dan niet plakken, zodat uw levensduur wordt opgerekt. Aducanumab, gaat het middel heten. Een flinke klus om dat niet te vergeten!…

was hij een man wiens naam je wilde dragen? wat heb je in Martkbreit verloren, waar hij geboren is? waarom zou je de weg zoeken, nu de grote ziekte van het vergeten en verdwalen hem op je pad heeft gebracht? wat kan het je schelen dat hij gepromoveerd is op oorsmeer een detail om in een pubquiz punten mee te scoren alsof die vraag ooit…

Zwijgzaam zoek je naar de woorden, gevangen in je eigen hoofd. Gedachten maken vreemde kronkels, gevoelens raken uitgedoofd. Het maakt je bang en heel onzeker, niet snappend hoe dit jou nu raakt. Nooit meer nieuwe herinneringen maken, niet meer weten hoe iets smaakt. Staren naar een lege toekomst, bang voor wat nog komen gaat. Steeds…

Jij warmde mijn handen tegen de kou. Jij maakte mijn staartjes als mama niet wou. Jij leerde mij fietsen bij ons in de straat. We kletsten gezellig tijdens de vaat. Jij hielp me met huiswerk, als dat nodig was, Door jouw wijze woorden begreep ik wat ik las. Jij vertelde verhalen over de zon en de maan. En gaf mij een kusje voor…

In het schemergebied Waarin het altijd nu En gisteren is, drijven Onherkenbare schimmen voorbij, Vage schaduwen van dode En levende wezens die evengoed Allebei onrustig bewegen In mijn hersenschemering - 'k Weet niet precies of Ik nu de heer Parkinson Of toch meneer Alzheimer Voor de deur heb staan - Ik ken ze niet meer uitelkaar…