9362 resultaten.
Vlakke streep
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 113 onafwendbare
Gang zou gaan -
Hoge pieken verraadt
Mijn levenslijn, met
Daarnaast uitsluitend
Diepe dalen,
Te hoog, te diep
Voor een eenvoudig
Mens die zo graag
Streven wil naar
Gelijkmatigheid
Zo kijk ik nu naar
Mijn eigen levensscherm
Dat naast mijn sterfbed
Staat opgesteld en zie
Ik geen leven meer,
Alleen nog een
Vlakke…
Hellend vlak
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 189 Een jaar geleden zag je uit naar woorden
die je opwaarts konden beuren
ruimschoots werden zij met je gedeeld
je lachte weer, je tanden bloot
gelijk de zon doet na het duister
stralen van vreugde over wat herwonnen was
het voelde als een warme deken
maar ging teloor in zeven weken
de zware dagen keerden weer
opnieuw de vraag; hoe je te…
het vlakke land
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 118 ik kan slechts
traag verhalen
over de vlaktes
waar ik was
over de
grootsheid van
het hemeldak
over winden die
ononderbroken
aanrolden over
eindeloze
oceanen hoe
de leegte me
ruimhartig adem bood
hoe het vlakke
land het hart
uit mijn lichaam
tilde
daarover kan
ik slechts
traag verhalen…
Zo vlak na de Eindstreep
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 294 zo vlak na de eindstreep
als je hebt verloren of gewonnen
doet men een greep
naar de voor jou
klaar staande blommen
je hebt je tocht uitgelopen
en nu je hier staat in het heden
is de cirkel rond mag je hopen
komt het nu weer samen
met het verleden
en als je denkt O God
het was me wat
wat een tocht en wat mooi
die prachtige bos bloemen…
Gewijde stilte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 65 ik zag in
kleuren al
het verhaal van
de stukjes puzzel
op het grote bord
heb ze bij
elkaar gelegd
met de rechte
delen apart voor
de lijn rond het hart
in gewijde stilte
zocht ik de
realiteit van het vlak
waarbij alleen de
vorm volmaakt past
zonder woorden
groeide het verhaal
onder mijn handen
een vergezicht met
boten en…
een reiger wiekte traag
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 339 zacht gleed vlak
de wereld mij voorbij
rust en stilte brachten
in de lichte lentewind
het ultiem geluksgevoel
steeds dichterbij
een reiger wiekte traag
en zelfs de meerkoeten
hadden nu geen haast
poetsten veren terwijl
wat eenden hun kroost
de mooiste plekjes leerden
een bankje lonkte met
een warm uitzicht op
de plas…
In veilige haven
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 Dan maar een niemendal,
vlak en simpel voorspeld.
Zonder kuil of val,
niet boven het maaiveld.
Geen lange zinnen,
dat leidt maar af.
Niet denken, beginnen.
En rijmen voor straf.
Van een dichtershand,
luchtig en licht.
Het vlakke land
biedt toch geen vergezicht.…
Hoezee het is weer dodenherdenking
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 220 die te vaak gestoken en slachtoffert
zichzelf in stilte waar bloemen en kransen
de stuivelingen zijn die uit de lucht zijn
komen vallen…
Als het rumoer verdwenen is
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 192 OUDJAAR 2012
Het helse kabaal
Achter ons gelaten
Pijlen die zinloos de
Hemel hebben bestormd -
Als uiteind'lijk al het
Nutteloze rumoer verdwenen is,
En het ogenblik van de
Stilte aangebroken is,
Die zo weldadig over ons
Gevallen is - stilte,
Vallende stilte die zwanger
Is van tijd die open staat
Voor een ieder die wacht…
In mijn eenzaam uur
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 467 In eigen stilte en eenzaamheid
nam ik me voor
hield ik het bord
goed voor me uit, waarop dan wel stond:
"de diepgang der dingen".
Ik moest hier enig graafwerk
voor verrichten.
Het zou me van mijn strijd verlichten.
Voor velen nam dit proces
het zonlicht tijdelijk weg.…
Vrolijke vogels
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Twee minuten waren we stil, zelfs geen mens liep door
Twee minuten waren we stil, normaal zoals het hoort
Dan ineens klinkt er gejubel, gevolgd door een heus koor
Alle vogels fluiten, bij alle herdenkingen gaat de stilte teloor
Een vogel laat zich horen, alsof ie zeggen wil:
Wat is het hier toch vreeslijk stil.…
wording
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 je laat iets
dansen vlak
onder de wolken
een plek waar
je zelf niet bij
kunt waar
onbekende
gebieden worden
verkend tekens
overgebracht
je stamelt
het hoogst haalbare
voor woorden
die je niet hebt
je laat iets
dansen vlak
onder de wolken
een plek
waar je nog niet
bij kunt…
Nieuwjaarsboodschappen
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen 163 Kim zegt: “Ik heb een knop vlak voor mijn neus.
Geregeld zit ik me wat te vervelen,
maar met die rode knop kan ik leuk spelen.
Ik aai of druk...het is aan hem de keus.”
Trump zegt: “kijk maar eens naar mijn rode knop?”
Kim zegt: “die plaat vlak voor je grote kop?”…
doorheen de dag
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 102 ik slijp mijn dagen
aan botte stenen
vlak en nauwelijks door te zagen
het is geen tijd om te wagen
het is van binnen in stilte wenen
de lente is vals gestart
ondergesneeuwd met wit en zwart
een vleugel is al vallend gebroken
lijmen ligt niet voor de hand
ik heb mijn pols nabij mijn hart gestoken
zal moeten wachten op het licht dat landt…
Natuurlijke stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 grint knarste
sprak luid zijn
onvermogen uit mij
ongestoord te laten gaan
ook wind
deelde dit decor
waaide strak tegen
op het zelf bemeten pad
jij zat op een bankje
vlak bij het water
te midden van druk
snaterende eenden
die natuurlijke stilte
wel een heel eigen
invulling verleenden
met hun hongerig gekwek
toen ook de boom…
Laten gaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 213 twee jaar, vierentwintig maanden, zevenhonderddertig dagen
rooit ze het nu zonder jou
ofschoon stilte kouder is, leegte dieper lijkt geworden
voelt de zee aan tranen onophoudelijk zout
intense ontplooiing op velerlei vlak
maakt alledag dragelijker, dan toen
toen ze los moest laten, met volle tegenzin
op de rand van de einder
rooit…
Aubade
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 Je slaat verrast een zonsopkomst gade
boven een vlakke en diep blauwe zee,
je geniet van zo'n prachtige aubade
en die muzikale stilte, sleept je mee.
Niets van dat feest is mij teloor gegaan
en dat bracht bij mij heel wat teweeg,
de horizon leek volop in brand te staan
terwijl de zon dit hellevuur langzaam ontsteeg.…
Ammoniet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 dit duurt nog voort, deze lijn
de cyclus, de spiraal
van adem en herhaling
zolang het weke weefsel
zich haastig versteent
tot fossiel met vlakke facetten
de verse stilte moet nog verkalken
avondlicht moet nog doven
we moeten ons verliezen, onwrikbaar
vergruizen, langs bospaden en
melkwegen verdwalen, thuiskomen
bij nacht, roerloos verstillen…
Vreugde- en verdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Vlak naast elkander liggen ze
vreugde- naast verdriet
de traan die biggelt
verraadt het antwoord niet.
Of je verdriet, verlost
door een traan te laten vloeien
of een lachbui die hetzelfde kost
vlak naast elkander
't Is de emotie die 't 'm doet.…
tekenend
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 157 het Hollands landschap
eindeloos vlak vergezicht
een molshoop breekt al…
Knal
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.870 Een enorme knal
vlak voor het avondeten.
Nee, hè! Een plofkip.…
[ De haven: kades ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 49 De haven: kades
een vlakke zee, de schepen --
ijzeren muren.…
Weeralarm weer
gedicht
4.0 met 96 stemmen 13.776 Mijn vlakke lage hogeland
wordt, nu gerust, in slaap gesust.
waarna opeens adembenemend, stilte!
De westnoordwester wacht en lacht van binnen
de schaamteloze luwte is slechts opmaat
om opnieuw nog sterker te beginnen.…
Die ene man...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 228 Die ene man in mijn leven
deed en doet zoveel veranderen.
Die eenvoudige priester sprak
met simpel handgebaar, maar voor mij
in mijn geloof in en bij hem
was en is er veel meer te leren.
Die strenge, doch uiterst goede man
met zijn stijl en integere sfeer,
kon en kan mij leren dichten en meer:
geloven in mijn wensen en dromen!
Zijn voortdurende…
Stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 Luister, dit is
stilte.…
Projectie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 647 Tijdloos
projecteer ik
de ruimte als vlak
het vlak als lijn
de lijn als punt
onvoorstelbaar klein
zonder begin ook eindeloos
het oneindige zijn
waarin ik ben binnengestapt
in de kern van mijn bestaan
waarin ik kan toeven
als ik dreig mis te gaan
waar ik de horizon snij
ligt mijn verdwijnpunt
buiten de tijd…
reik mij je hand
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 3.896 gewillige vacht
zonder te schromen
zullen ze nader
tot je komen
ik zal niets zeggen
slechts de stilte zwijgen
laten we ze elkaar schenken
wensen dat een tederheid
zal mogen zijgen…
ik had je zee beloofd
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.076 zee
we zijn naar huis gelopen
aan het einde van de dag
stilte heeft niet meer gesproken
toen zij onze eerste liefde zag…
abstract
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 241 vlakken verdelen
kleuren passend binnen zwart
vormend een geheel…
IJsselmeer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 zilver na zilver
vindt het pad
hellen zeilen
liggen vast
op zonlicht
van de dag
vlak op vlak
water lucht
rusten op een
klein gerucht
een golf spoelt
aan de kust
vlag na vlag
zeilen aan de mast
bewegen stil
naar de einder
groot gestaag
één volmaakt.…