Alle inzendingen over Woede OR Uitbarsting OR Ruzie

woede verengt tot rode draad bepaalt woord en daad handelen in eendracht laat onmacht kantelen het evenwicht is zoek de schaal die doorslaat balanceert onhandig gedoe houdt de voeten paraat vluchten kan niet zonder plan gaat in rook op vuur negerend woede, verengd tot rode draad…

Woeste golven overspoelen verstand schuimende koppen hoofd in brand Gevoelens op en neer golvend door lijf en geest 't stormt in mij het maakt me bevreesd Geknepen vingers klauwende hand waarom neemt emotie toch telkens de overhand ? Ik wil gewoon rust niet denken, niet doen terug naar wat ? misschien terug naar toen ?…

Woede vliegt er door me heen zo ga je niet met mensen om verbaal mep je in het rond mij krijg je niet verwond Je opmerkingen raken kant nog wal ze slaan echt helemaal nergens op 't is wel gezegd en dus gemeld al is het rustig en doordacht verteld Ik leer wel om er boven te staan al duurt het heel erg lang toch blijven die zinnen hangen…

Zwart voor mijn ogen Een kolkende brij in mijn maag Adrenaline stijgt gestaag Ik voel me bedrogen Wie heeft het lef om buiten mijn vertrouwen om mijn ziel te verscheuren tot op het bot? Zonder schuldgevoel, zonder pijn Probeer ik moedig te zijn, innerlijk zo klein Want mijn hart is zwaargewond. Maar ooit komt de dag waarop ik dan…

Het vlies spant zich strak, tegen je liefde niet bestand de vlammen zoeken zich een weg door mijn lijf, ze stuwen mijn woede naar buiten. Een explosie van woorden, geluid, mijn vlies trilt na. Voel me leeggehuild, van binnen koud. Mijn vuur is gedoofd.…

Stampend en schreeuwend Ontstekend in een woedevlam Zo herinner ik me jou Toen ik je laatste biertje nam…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

Woede heeft zijn nut... God wordt ook boos maar alleen als uiting van liefde...…

Je bonkt met een bord op het aanrecht en neemt een glas teveel. Je sluit de gordijnen, steekt er een teveel op en legt zonder wat te zeggen de hoorn op de haak. Het spookt in de nacht en slaapt in de dag. Je speelt met je leven en toch ga je door. Is het de kat op je kussen of het verkeerde lied waardoor je hart klopt? Ze vertelde…

na het woeden van de stormen wil ik je omringen met stilte waar je binnenin kunt schuilen met jou alleen maar kijken naar de spiegelende regendruppels rollend langs het raam onze oren alleen maar afgestemd op de taal van de regen die de aarde beroert in de stilgevallen tijd…

Als haar vader haar nadert om haar daar zogezegd te plagen laat ze hem maar stil begaan tot hij op de rand staat van haar veilige kring, ze blaast hij wankelt op z'n benen draait om zijn smalle as, en valt hij rolt naar binnen, raakt haar benen aan een moment is heel het huis en heel de aarde vol van haar boze adem vol adrenaline stampend…

Wees maar eens goed boos, Een hele storm die in je woedt. Maar wees morgen afgekoeld, Enkel nog een herinnering aan de hete storm. Wees morgen afgekoeld, Door de liefde en steun die je van anderen voelt. Wees afgekoeld, Geen bliksemende ogen meer, Geen zee van vloeken meer. Wees afgekoeld, En zeg Sorry, Dan zal iedereens jouw storm vergeten…

Met denderend geraas rolt de traan als een druppel van een blad via een stromend beekje door het dal. Langs rotsblokken golft het op en neer het lot van een vrije val bergafwaarts tijdens een bulderende waterval. Geruisloos volgt de laatste traan de rivier introvert gevuld met het souvenir van een klevend heimelijk icoon. Beeld…

Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

Wat als mijn hart huilt als een uitbarstend onweer? Wat als mijn hart pijn doet als door een mes doorboord? Wat als mijn hart verward is als een compas dat het noorden niet vindt? Geen inhoudloze woorden kunnen mijn tranen drogen.…

Ik zou sommige mensen, lieden Wel eens een harde klap willen verkopen Op d’r kont, op d’r bek Of op d’r smoel willen slaan Of erger d’r nek langzaam breken Zelfs morsdood willen schieten Maar ik beperk me tot die gedachten Alhoewel ik mentaal, zeer samenhangend sterk verbaal en langdurig tekeer kan gaan Ik schreeuw, gil, ik tier Het snot…

ruzie, de snelste vorm van communicatie duidelijk, woorden…

Een slaande ruzie in de lucht kraaien krijsen huiveringwekkend…

Alcohol werkt op de tonus van je beperking van je zijn van je kunnen: “maakt meer kapot dan je lief is” wat je pas merkt als het stuk is Als je het zeker op die momenten niet meer kan herstellen niet meer kan terugdraaien: je woede-uitbarsting je tomeloze moeheid je onsamenhangende praten je laveloos vervallen je gillen, krijsen, kotsen…

alsjeblieft zet de tijd in z'n achteruit doe de deur maar weer open pak je koffers maar weer uit laten we dat gesprek nog een keer overdoen en dan niet schreeuwen en slaan zoals toen waardoor jij van binnen bent gebroken de deur slaat, de laatste keer dat wij elkaar hebben gesproken…

terwijl hij zijn woorden over haar uitkotst kijkt zij vol ongeloof dwars door hem heen ogen die priemen maar stuiten op datgene wat hem ooit zo week maakte ze knipoogde en lachte gemeen *…

Ieder mens heeft goede kanten niemand is alleen maar slecht Hij die schrijft om enkel kwetsen -niemand is daar van gediend- mijn pen zal altijd met hem strijden Maar hij die “goed” ziet in de mensen weet mij steeds op zijn pad als Vriend.…

Krachtermen springen wild rond in een grote wolk -- van bekvechterij.…

De warmte van jouw hand, niet meer maar ook niet minder. Zeg maar niets, ik doe er ook het zwijgen toe. Alleen de warmte spreekt. Waarom nieuwe woorden als alles al gezegd is? Genoeg, niet nu – de tranen zijn op. Ik geef jou de warmte van mijn hand.…

waar kussens elkaar raken liggen hoofden afgewend er slaapt een ruzie tussen zijn poot stijf die van haar niet minder het is de nacht die hen omsluit wacht op wat de ochtend brengt wie het eerst buigt ik denk hij zij heeft het buigen afgeleerd…

We timmerden jaren aan het kader waarin we elkaar te lijf zouden gaan en zoals het hitsige katers past werd de de arena netjes afgeplast Was jij de Grote oorlog en strooide je kwistig met Yperiet dan was ik minstens Zuid-Vietnam en schuwde de napalm niet Zo vochten we als dolle honden reeuws en destructief Hoe vreemd, want op de…

de klap was onverwacht echo's joegen vluchtend door de nacht ramen trilden kinderen rilden in hun slaap gewekt nog niet gebekt vlogen vogels van hun nachtelijke stek stilte eiste duidelijkheid voor pijn die volgde op geslagen zijn de andere wang kwam snel nu davert het geweld van openlijke ruzie en de hel maar met die hitte…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…