Alle inzendingen over Woord OR Eenvoud

Misschien laat jouw leven de stille schaduwkant zien wat ooit zo diep verlangde en is liefde ingewikkeld om met eenvoudige woorden te omschrijven maar als ik je vergelijk met de zoete vrucht van droeve eenzaamheid ben jij misschien meer tijdelijk en ik mezelf in stilte vergeten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

voor een witgekalkte muur het vogeltje van verf een kettinkje aan zijn pootje de witte muur leidt onze ogen naar het puttertje vogeltje op de voorgrond distelvinkje in losse zichtbare penseelstreken vastgelegd vogeltje met een verhaal het put zowat zijn eigen water bijna kwetterend tinkelend ook in vlucht…

We spreken woorden die we willen horen in ruimte alleen bestemd voor deze tijden die ons daarin brengen extase tussen harten en adem luisterend naar elkanders liefde brengend ons gevoel tot zinderend verlangen in eenvoud slechts enkel woord gedreven door hartstocht hunkerend om weerzien wat wij waren voor elkaar in jonge…

waren het zomaar woorden die ik uit sympathie schreef was het een dwaling van mijn eenvoud niets meer dan de gedachte van een gelijkgestemdheid was het de schreeuw van een eenzelvige pauw die in zijn pracht van veren enkel regen naar me riep ~ ik maak me geen illusie de juiste toon te treffen zeg me, raak ik de sterrenglans…

Soms, zoals nu, denk ik mezelf aan een avondmeer, golfslag eenvoudig zonder sprookjes, een wereld waarin nacht valt met overgebleven lichten, oranje, likkend aan het water een auto in de verte en ik alleen aan de oever onder de bomen met gedachten die niets vinden geen zinnen uit losse woorden niets dan woorden die haar zoeken in vergane…

Soms weeet ik echt niet meer wat ik zou zeggen omdat het leven zo eenvoudig lijkt, omdat een glimlach zoveel uit kan leggen, veel meer dan ooit uit dure woorden blijkt, maar zonder woorden is het ook vlug donker, we zijn toch mensen met een taal, een lied, en sterren met hun hemelsbreed geflonker zij kennen toch de mensenwoorden niet.…

zoveel kiezen moeten het maakt mij boos zoals het mij aanraken mij ook vreselijk kan zijn zeg dus wat u zegt eenvoudig en duidelijk ik begrijp alleen precies wat ik hoor als ik de juiste woorden niet vinden kan om jou te antwoorden kijk dan wat ik doe al die woorden staan mij in de weg ik leer het beste door steeds weer…

Ik schrijf een gedicht voor jou Zoekend tussen alle woorden, probeer ik te vinden wat ik zoek Geen woorden van liefde, Die heeft iedereen Gewone woorden Die iedereen begrijpt Eenvoudig maar wel raak Hoeveel woorden zullen er zijn Ik zoek en zoek steeds dieper en dieper Mijn ogen branden En mijn hoofd loopt om Wanhopig wroet ik dieper…

Een kribbe was Zijn “huis” Maar toch was Hij God gelijk Was bij de eenvoudigen thuis En vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk Maar toch almachtig groot Hij deed Zijn verlossend werk En redde mensen uit de dood.…

in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou…

ik vraag me af waar onze weg is anders gegaan op zoek naar wat ooit zo eenvoudig mooi was de smaak al lang vervreemd nooit opgevend alle krachten voorbij elk moeilijk woord is er een te veel ik wil je niet kwetsen machteloos weent het van binnen gewoon, wil je beminnen…

de bedrieglijke eenvoud van kabbelende woorden korte kale zinnen en gaten in spaarzame verhalen zetten onze verbeelding dik in de verf de dagen van melk en honing bijten zich vast in een zwijgende symbiose verkruimeld bungelen we onder aan de tijdsboog tot het hemelwater ons verlost…

Dichter is dit nu dichterbij of dichter meer gesloten of is het de dichter die dichterbij brengt contacten legt door versmelting van woorden in cadans van de eenvoud dus de dichter is de middenman die gedachten dichterbij brengt die door aaneengesloten woorden het samengaan van denken in gedichten overzet dus ga ik dichterbij in zinnen…

van ieders seksuele oriëntatie in het aangezicht van God Wielie's God, onze God waarvan hij Wielie de door Hem aangereikte LHTB-drinkbeker niet schuwt door Wielie's eenvoudige doch doeltreffende bevestiging met de woorden: Uw 'Wielie' geschiedde!…

mijn lief, het is fijn te horen wanneer je zegt : ik kan je niet missen mijn lief, het is fijn te voelen wanneer je streelt : ik vind je zo zacht mijn lief, die woorden zijn zo eenvoudig dat ze mijn ziel beroeren het is vooral die (h)eerlijke klank die in die zinnen ligt die mij zo treft, mijn lief maar vergeef me wanneer ik…

en eenvoudig gewoon....dat houden van....…

Geschreven woorden van dichters maken je vaak blij! Het is een gave als je gedichten mag schrijven, zeker als je er mensen blij mee kunt maken. Waardeer de woorden in alle eenvoud, dichters schrijven heel vaak uit hun hart.…

Hun glimlach verbindt de barstjes uit een lang en liefdevol bestaan Toch worden banden losser dan tevoren overeenstemming is een eigen weg gegaan hoeft niet te worden uitgesproken Lichte gebreken worden niet meer opgelapt met woorden of met eenvoudige gebaren een aanraking, het krullen van een neus Zij rouwen in het geheim over de jaren over…

not to go’ Mijn persoonlijke maximale opdracht is dan ook Te minimaliseren, te leren de eenvoud van het ‘goed’…

Laat daarom uw woorden vriendelijk zijn Dat wordt door iedereen op prijs gesteld Het is zo eenvoudig en het kost geen geld Ook veroorzaakt het geen verdriet en pijn.…

Laat daarom uw woorden vriendelijk zijn Dat wordt door iedereen op prijs gesteld Het is zo eenvoudig en kost geen geld Ook veroorzaakt het geen verdriet en pijn.…

Het is allemaal eenvoudig als de lucht in september die niet goed weet wat ze wil: regen of zon doorlaten en straks alweer het tegendeel.…

een knuffel voor jou, mijn lief een troostend woord en een arm om jou heen wil je even laten weten, laat je nooit alleen samen moeten we het verwerken dit imense verdriet en eenvoudig is dat niet... ik geef je een knuffel en hou je stevig vast ik zou zo graag de pijn verzachten maar dat kan ik niet...…

." mogen deze woorden steeds rondom mensen zweven om helend door het bloed te stromen van de nuchtere geest vol eenvoud de ruwe geharde landloper de hoogleraar der wijsbegeerte en godgeleerdheid.…

Die nimmer naar zijn materie gemeten de eenvoud van de menselijke tongval overwon. Eenvoud kan soms sprakeloos zijn; maar tegelijkertijd effectief. Het heeft niet nodig wat aan grootspraak lijdt. Het heeft woordeloos het leven lief.…

Ik kan het zelf nauwelijks geloven, maar die simpele waarheid heeft, de macht van mijn woorden gebroken. Dat eenvoudige inzicht heeft me, beter laat dan nooit, van een onnozel waanidee bevrijd. Alleen bloemen en vrije woorden weten. Wat bloeien is en wat gedichten worden.…

nagelaten vergeten in nuchtere eenvoud subliem geschreven ieder woord moet goed zijn…

Eenvoudig als ons handen zijn bij vaal verdriet en gulden feest, zo zijn wij, lieve, met elkaar zelden geweest. Tussen der woorden hovaardig spel, ons handen, zij alleen, die wisten van elkander wel ’t geheim van ons getween.…