Alle inzendingen over ZEE OR VLIEGEN OR SCHUIM

ze murmelen hun verhalen rollen om verdwalen maar komen terug schuim op de kam wind in de rug in eb en vloed doet deze monoloog het eindeloos goed ik luister naar hun samenzang fluister mee in samenhang deel in wereldwijd herinneringen uit de zee van eeuwigheid…

Onmiskenbaar zijn zij een paar Vliegen op van zee uit eb of vloed Dalen neer op het strand de reep van zee Hij neemt haar als op vleugels mee Doet zich met haar tegoed tafeltje-dek-je voor dit paar.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

soms in mijn dromen vlieg ik hoog door de lucht niemand houd mij tegen op zoek naar hemels geluk door wind gedragen zweef ik als een vogel vrij van alle zorgen zoals een doelgerichte kogel zweef ik over steile bergen, duik in diepste dalen, vlieg over blauwe zeeën, niet bang te verdwalen in hogere sferen komende wil mijn…

Als een bruid in de morgen ligt de zee in al haar uitgestrektheid kalm, bijna sereen in volle schoonheid te wachten op haar prooi De golven spelen het spel der verleiding lokkend, fluisterend water haar golvende rondingen, getooid met sneeuwwit schuim wenken je naderbij De wind wakkert aan en de zee die zich haar prooi ziet ontgaan zweept…

Storm aan de horizon laatste stralen door de wolken het razend huilen, dat met vlagen begon wakkert kabbel tot verraderlijke kolken woeste golven slepen schepen mee en nu de krakend lucht het schuim verlicht zie ik, in dit patrijspoort, met die zee de spiegeling van jouw gezicht…

als zand in de wind ben ik hoog opstuivend met het schuim van de zee bij volle maan ik dwarrel in het rond tot aan de luchtgevulde wolken onbewust van tijd ongekend de vrees voor vallen ik buitel en draai zweef als een korrel door de lucht zie jou beneden als een obelisk die niet als zand verwaaide…

neem me mee naar de ruimte van de zee en hun zilte luchten waarin wind en water in golvend samengaan hun bestaan uitrollen jouw helder verenwit geeft een schitterend tegenlicht als jij scheert over opspattend schuim en ik verborgen zit wij raken aan water en duinenrand waar stukjes strand met riet en groene helm zijn beplant…

Zandbank wordt zee, en schepen varen uit het oog, het hart, van wie hen uitzwaait aan de rede, tot zij ook aan elkaar verloren raken Waar is zij, kapitein, is dit wel onze zee? Is dit opspattend schuim ons samen?…

vandaag sta ik aan zee en zie hoe golven doen alsof de wereld niet veranderd is nu ik door mij en jou verlaten ben blijf toch... smeek ik de zee die zachtjes uitwaaiert over het strand waar krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist…

PUR-schuim En ik maak er een dikke dame van PUR-schuim…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

ik wacht op het kerende tij en vers gevangen garnalen de resten verdriet verdrink ik in de zee ooit stond ik hier nog niet echt zolang geleden in de golven te bijten het schuim op de lippen totaal uitgeput tot het zand bezit van me nam ik werd herboren met de passie van zout en zeus als vriend…

een hand in de golven de arm gebogen vingers gespreid een wenk zonder lichaam en ogen schuim tart het zicht diffuus is het licht onvoorspelbaar er zijn geen passanten die mijn angst kunnen delen ik spring wil die hand vingers gespreid duik tot mijn longen gaan barsten adem zee maar haar ben ik kwijt…

Witte zon op zee en zeilen. 't Water ruist en meeuwen keilen. Gevleugeld schuim, de baar onttrokken, vliegen ze in 't ruim, en vlokken. Een tuimelvlucht!…

Haar lange haren liggen verweven omstuimig met de golven als één met de zee onder de zachte stralen van de maan kijkt dit kindergezicht mij aan geen mond zal spreken haar taal de taal van het manekind gedachten reiken naar gevoel beneveld in het zilte schuim waar zij voortleeft elke nacht, stralend zacht…

Schimmige nevel boven zand dempt het geluid van verheven gangen op het door mens verlaten strand stilt mijn drang naar ongeremd verlangen Op de grens van zee en land glanzende manen als met parels behangen vloeit schuim als grof geweven kant word ik door rijkdom bevangen…

ik vond haar op strand ontgroeid aan het zand en zout van de zee rankte in onstuimig vallende golven met wit bloeiend schuim ik nam haar mee maar zij brak schoonheid in vertakte broosheid stalde haar uit op de scheidingsmuur tussen duin en tuin maar zij verdween slechts een spoortje zand dwarrelde nog op de rand…

ben ik verdwaald in golven van de zee als duinen naar me wuiven mijn schaduw langer wordt en wegspoelt in het schuimen zand onder mijn voeten voel verdwijnen als strand de vloed weerstaat niemand ziet hoe ik te gronde ga iedereen ontkent dat ik besta ben gegaan heb geen banden door te snijden daaraan lijden was mijn enige bestaan…

Het zal de liefde zijn geweest met indringende geuren en kleuren in verlangende lente zoals seringenbloesem op jouw bed nabij de zee en ik hoorde walvissen roepen, kilometers ver ga je mee hou je van me in geluiden van de branding alsof ik in de schaduw was van alles en het woeste schuim die voortdurende herfstnacht in de schemer…

schelp van zee ronde richels kalk spoelt aan land geruisloos over het nat patroon stroomdraden zand traag tij korrels voetschreden rimpels gedachte is een vorm gebleven zweven zeepwolken in de diepe hemel zee is een natte jurk opgeschort schuim verlangende schrijvers van eenregelige confetti bewegen papieren naar de kustlijn een onbesproken…

dit zijn jullie vleugels , vlieg vogelvrij! plus est en vous! laat je door niemand knechten. weet dat voor jullie the sky is everywhere dank voor dat ontzettend vertrouwen ! vader en moeder allebei.…

Het regent namelijk dat het giet en echt: dan zie je de vogels niet, laat staan dat je ze ze vliegen ziet!…

vogels vliegen voorbij in een liefdevolle lucht laten ze mijn adem wiegen als een kalme zee hun zilveren vlucht neemt mijn verdriet om liefde mee wie zou niet geloven in de hemel die ze beloven ach, kijk toch goed zie je dan niet in jouw hemelse ruimte vliegen deze vogels niet…

neemt daarna zorgen en verdriet mee naar zee onder schuim bedolven zoete woorden blijven drijven mijn hart houdt enkel vreugde vast hoor het geluid van schuimende golven tegen het hemelblauw een meeuw die krast…

Moeder sprak met de rivier en wees ook de golven een weg naar de zee. Ze was ons zo nabij als het water dat haar nazong en door haar handen ook de vissen in een school dwong. Nu ze weg is lijkt zelfs het schuim niet meer te spelevaren, dragen bomen herfst, en vluchten vogels van de baren.…

verder kan ik niet gaan in achtergelaten land ben ik hier gestrand gevoelig golft de branding ik schuim in witte koppen de vraag, ga ik naar de knoppen of ben ik de wederopstanding drukkend laag hangt boven het zoute water een loden lucht verzuchtend de zee opluchtend geeft de zon een gouden streep mee…