Alle inzendingen over alles OR bestaan

Is het tij te keren door ons te vaccineren door de intimiteit te weren? Of moeten we leren minder te consumeren minder te begeren de bio industrie af te zweren minder winsten uit te keren aan wellustiger heren Gelijkwaardigheid te waarderen en de natuur te eren. Laten we daarvoor demonstreren…

Wanneer het levenspad ten einde loopt, er geen licht meer is dat begeleid, zelfs de stilte in duisternis verdwijnt, dan is het leven bijna uitgedoofd. Dan blijven er hooguit herinneringen, die al naar gelang het leven, en met een paar uitzonderingen, een last zijn om te dragen en diep met je zijn verweven. Onherroepelijk komt de vraag, wat…

je koos om te zwerven, een triest en zielig bestaan je vrienden, die lieten je maar begaan in je leven van verdoken scherven, geen plaats… om liefdevol te sterven.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Regels die in zichzelf Zijn opgesloten, ontoegankelijk Voor wie ze lezen wil, 't Is geen opzet, Eerder zijn ze het Product van een mens Die met stomheid geslagen is, Die uit pure onmacht Sprakeloos werd…

Ben al jaren op zoek naar de zin van het bestaan is het te vinden in een boek of moet je naar een ziener gaan. Kan eigenlijk niet bevatten dat de wereld nog steeds draait criminelen stelen onze schatten terwijl oorlog onrust zaait.…

Zijn mensen net honden of zijn honden net mensen ? Je zou het bijna wensen. als honden eens praten konden ! Je hebt mijn stok kom hier ermee ! Je bent op mijn terrein scheer je weg ! Reageer je niet snel genoeg, heb je pech. Dit is MIJN mand, wees met je eigen plek tevree ! Zijn honden nu net mensen of zijn mensen nu net honden ? Als…

Je leven is vol eenzaamheid een solo strijd niet te winnen Je wilt wel anders maar het lukt je niet, verdriet. Je ziet de mensen lopen, blijft hopen op aanspraak. Maar ze zien je niet, willen niet kunnen niet. Je blijft alleen in je strijd tegen de eenzaamheid.…

ik zou je willen geven het kleine van het bestaan het echte beleven zonder visioenen van de onbereikbare doodse maan ik zou je willen geven het grootse van het bestaan omvangrijk in bloemen gehuld maar ook het azuurblauwe zilte water van de oceaan of de dauwige weidevelden door dieren begraasd en alles met onvoorwaardelijke…

Eenzaam is het begin dat ik zoek en altijd achterlaat met een hoopvol einde dat me vragend weer nieuwsgierig maakt.…

Ik wil horen, weten en zien waarom de zon voor mij buigt, waarom de hemel lijkt te glanzen, waarom de bomen voor mij dansen. Een bloem die zich ontvouwt is de kennis tot de maan. En ik wil horen, weten en zien waarom de wij hier op aarde staan.…

Men kwam en ging. Men was en bleef die nam en gaf. Die bad en at. Bezat. Bedreef. Men las. Men schreef. Men nam en ging. Vernam. Vergat. Je kwam en ging. Je was en bleef die nam wie nam. Die gaf wie gaf. Het was te geef. Ik las. Ik schreef. Je ging. Je gaf. Gaaf en onaf. --------------------------------- uit: 'In een mum van taal', 2002…

Ik ken een vrouw die eigenlijk een perzik is, met een zoete mond. Het zijn heerlijke nachten. Ik weet een manier om de aandacht te vragen door ergens te gaan staan en doen of je onzichtbaar bent. Dat kan ik je wel leren, als je wilt. Er is ook een meerval die misschien een zanger is, maar dat gaat mis, ben ik bang, want de winter komt eraan…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

Dan ben jij de onderstroom dan is het weer die ander samen dragen wij geschiedenis van het menselijk bestaan. Verdriet en vreugd is onze golfslag waar wij eens aan land gaan komen blijft een open vraag…

liefde ongekend is ontdekken wie je bent ontdek waar liefde is anders grijp je mis in liefde ondergaan is onderdeel van je bestaan…

In mijn ongedurigheid, in mijn verlegenheid Is mijn eigenheid mijn grootste angst dat ik niet ben, Niet besta, niks kan.…

Waar woorden droevig de momenten kiezen en tussen regels niet langer te verhullen vreugdetranen rollen in het onbezonnen leven daar stap ik in het gedicht waar de liefde wordt verricht door letters dansend onder een volle maan naar het totale geluk in een dichtersbestaan. *…

Doelloos liep ze door de stad had huis en haard verlaten haar kleren kwamen uit een voddenzak en zaten vol met gaten Een oude tas met wat spulletjes droeg ze los over haar schouders haar grootste schat daarin was een foto van haar ouders Ze wist dat ze hen pijn had gedaan fouten gemaakt, deed alles verkeerd maar nu na maanden gezworven…

mijn krachten nemen af gekend in voorspoed en aardse tegenslagen toch mag ik zeggen dat ondanks alles waarden van eeuwigheid bouwstenen blijven leggen ook al vertelt de zee mij van komen en gaan het toont in wezen steeds vaker in alles een ondergeschiktheid aan een groter doch onbegrijpelijk bestaan een gewaarwording die groeit…

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

bitsheid hebben afgelegd en het duister zichzelf met zwart fluweel heeft gedrapeerd, waarin een minstreel zijn fluisterwoorden onbelemmerd uit zijn hart en luit laat stromen en in alle toonaarden, na jaren van eenkennigheid kan ik mijn gekozen vrede blindelings componeren om met iedereen te kunnen musiceren, is het of de ring van het bestaan…

Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn. Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette. Ik at het brood in plaats van het te strooien…

werk ik een aan een symfonie, in een wervelende universele ouverture wat onmerkbaar de vervelling van natuur en de verveling van de mensen tegenhoudt, compositie uit de achterkant van mijn repertoire, noten van melancholie, ontsproten uit de couleur locale, een roes waaruit het onmogelijke mogelijk lijkt om vrede te sluiten met het bestaan…

Als je kijkt uit je raam, zie je niets staan Als je iets hebt, laat je het gaan Als je vraagt, komt er een antwoord Als je spreekt, wordt het niet gehoord Als je dit doet, dan doe je dat Als je iets moet, valt daar het gat Hoe zeer je alles lief hebt en alles haat, Alles kan alleen maar zijn Als alles niet bestaat…

Blouse in de warme wind gevuld als bollend zeil, bezeilt de zon , haar maan tussen huid en hemel,de eclips van het bestaan ontstaat de blozing van een omhelzing, kom in de armen van het windekind wat tussen witte donzen en naar naakte wolken voert zich tot een speelse lichtval om de monden spreidt, de bron van oorsprong tot een brede…

Ik word niet vergeten een echo van mijn bestaan zit in jouw hoofd ik zit stilletjes in je hart daar ben ik geborgen. In jouw ogen besta ik en in je lach lach ik mee.…

dat ik zo-even jouw liefde niet verstond, mijn leven verafschuwde in de melaatse ogen van de nacht, de zucht naar wat ik meer had willen zijn drijft deze dag naar de zin van dit bestaan het sterven kent geen namen, het kiest naar de redeloosheid van begrip, vergankelijkheid treft ons allen maar geef mij de ruimte om klein te zijn ik…

wat ik ook vermag te wezen, de tijdlijn scheidt mijn discrepantie en hallucineert zonder het vermogen tot herstel, een treurnis is als een gebroken hart met in het midden een lamgeslagen vleugel het beeld herrijst en herroept de enkelvoudige zich aan te sluiten bij de meute, trendvolgers vertragen hun tred en wankelen bij een linkse tegenwind…

Wat is een mens nu meer Dan een wezen dat slechts Voor één enkel doel wil gaan: Het leven af te sluiten met een Zichtbaar bewijs van zijn bestaan…