Alle inzendingen over appelboom OR appel OR plukken

Wat lees ik nou, Is ze een appelvrouw ? Maar een onderdeeltje, Appeltje zonder steeltje, Zoals de schepper het hebben wou.…

Wat een grote appel zegt opa het moet een taai steeltje geweest zijn om zo een appel te dragen men is nooit te oud om zich te verwonderen…

Een groene belegger uit Horst Spaarde appels voor de dorst. Naar mijn weten Heeft zij ze zelf niet gegeten Maar gedronken, uit volle borst. Een appèl Voor de appel.…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

Er schuilt een gedicht in mij als een trage kanker een koekoeksei dat zich laven wil aan het merg van de vredige avonden Zo weeg ik de dagen in mijn handen en dicht van mijn schamel bestaan, van haar hals die vaag geurde naar viooltjes in haar huis onder de magere maan.. En later op het malse vijvergras at ze pink ladies op mijn schoot,…

Voor ons huis staat, Mijn moeder had haar Immers als meisje Ooit geplant, opgekweekt Uit niet meer dan Een handvol pitten - Ik kijk naar haar, De appelboom van Jaren her, en zie Dat zij dezelfde Boom niet meer is…

Ik wacht tot de appel niet ver van de boom valt of de zwaarte ontstijgt. De appel is rood en hardstelig; hij hecht aan zijn tak, zwelt welbehaaglijk. Ik heb tijd zat. De appel weet niet dat de zwaarte kracht, wet is, dat de tak zijn dracht moe wordt. Het is herfst: appeltijd.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

(in beeld & beweging) stilleven met appels stilleven met één appel... stilleven…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

ik heb de mooiste appels van de boom geplukt voelde ze in handen rijpen jij liet je mooiste kleuren blijken toen ik je zomer at in lente bloeide jij je eerste bloemen ik wist dat dan het mooiste fruit zou groenen omdat het geurde in de warme zon de pluk was louter lust jij hing bijtgraag aan lommerrijke takken gaf mij geen enkele…

Pluk voor mij een bloem op het mooiste middaguur Geen gekweekte uit een winkel maar een bloem uit de natuur Geniet van alles wat je ziet Kijk en hoor en proef en ruik Kijk naar alle mooie kleuren Zoek voor mij de mooiste uit Zoek de bloem die bij mij past met de mooiste vorm en kleur Niet te groot en niet te klein met een zachte zoete…

Pluk plukte de dag met pret maar viel weliswaar met een lach zowaar van de Pettenflat…

Je plukt de woorden van mijn boom zonder schroom Zaai je mijn glimlach…

Hou mijn handen vast als ik aan je denk Hou mijn tenen op de grond als ik zweef Pluk 'n bloem Een spriet of straal Vergeet mij niet…

zo hangt die daar de rijpe vrucht ik ben gaan liggen de eerste druppels geen deren nog lig ik daar natgezeken kom niet overeind de eerste aarzeling hou je bek zo speelt het als gedachtevrucht ik ben gevangen geen ontkomen rotte vrucht nog lig ik er als opgedroogd verlangend zand de vrucht verstrooit in gedroomd fruit.…

‘Opdat uw lied,’ sprak hij, ‘geen logen vier', Opdat uw hand zich niet verleiden laat De Waan te plukken voor het ware Zijn!’…

de terres vinden ze allemaal goed om tot compote op onbekende hoofden te worden geschoten Alleen de guillaume tell die blijft heel en kan bij die eigenheimers niet stuk houden ze in oktober apart bij de pluk voor appelmoes met klokhuis en kaneel…

mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van "nieuwe rijken" voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke die de appels van de pluk…

Omarmd in zwoele zomernacht lagen wij loom in de koelte van een appelboom tot plots bliksemschichten de hemel deden oplichten en onze droom werd vastgelegd in een flits van hartstocht.…

Geurende appelbomen en de jasmijn door zonlicht overgoten vergankelijkheid. Rust en stilte, het heden en verleden samen komen.…

Toen de appelboom bloesemde vruchten ging dragen viel er eentje vanuit de boom een talentvolle dichteres werd appeltje haar naam is Hazen proficiat en alle geluk van de wereld…

De appel spreekt met een Chileens accent, Met Amerikaans accent of met een Argentijnse tongval. De appel is in de lucht ontstaan, uit wind en wolk, Uit regen en zon, uit het roepen van duizenden vogels Die hun schroom hebben afgeworpen. De appel heeft geen weet van zijn ontstaan.…

De dag wil ik plukken elke dag weer Het doet me zeer de roos te plukken De roos die gloeit in laat najaarslicht Alleen in dit gedicht pluk ik haar voor jou En ik hoor: ........AU!…

Dat ik een appel heb laten vallen uit de schaal en vervangen door een ander exemplaar.. Ik denk het niet,als de appel maar de honger stilt en de dorst lest. Niemand zou de andere appel missen, die net een beetje anders smaakt en anders aanvoelt.…

een vaal houten buffet twee laden vol met geschriften een geladen tafereel de appel ligt daar niets vermoedend verzonken in het hout hij ligt daar maar op de gewogen tafel in stilte de geschriften spreken niet ze houden hun gewicht verborgen in de leegte van de kamer de appel weet zich alleen in geladen stilte die de leegte verzacht…

De appel viel Was klaar voor wat hij zo graag wilde Maar door de worm Die in hem zat Werd hij verlaten Gedoemd te verrotten In een diep zwart gat.…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…