Alle inzendingen over avond OR voorbij OR sterven

één woord in liefde zou de dag moeten dragen van dag naar avond, avond naar nacht nacht naar een woord tot op de dag dat ik sterf wij sterven in de ochtend, als het goed gaat met het dagelijks spreken in een doosje zo'n klein doosje dat nauwelijks groter is dan een woord dan mijn pink, pinkroze zoals glasparels die breekbaarheid…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

ik rek de avond nog wat uit tot voorbij het droomniveau en schrijf je een brief bij het licht van een maan het wordt vroeger nu ik draai de aarde een slag zorg dat er een andere ochtend komt er is geen droom meer in nood…

wanneer de donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst…

wanneer de donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Wanneer de avond voorbij is als een heel leven, de schemering geeft nog te zien wat net nog was, zonovergoten terras, een half glas wijn nog op tafel. Ze zijn naar huis en het licht gaat aan.…

van geboren en vergaan verlaten om nietgevangen vis en van alleengebleven zielen voorbij het sterven van onbekend en jong hoe schuld en onschuld samengingen zij hebben daar een thuis nu zonder kinderen voorbij ik immer had kunnen vinden die hazelip jou niet zo mooi gestaan en ik van kwetsbaar moest gaan weten maar toen niet…

Die avond zag ik buiten de maan mistroostig staan werd ik door vrees bevangen, voelde zorg en verlangen. Voelde tekens en iets van loodzwaar gewicht bijna gezwicht, ervoer ‘n strak gedicht en opkomende rimpels in dat gezicht. Ik zag een zwart-witfoto van kinderen nog zonder leed nog niet hoe de dood haar de toekomstdas om deed.…

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

In de omheining van het zijn sterven we iedere dag een beetje meer. Of het nu woorden of kleren zijn we trekken niet alles uit de kast. Laat ons de avond zijn waarin het kind mag verdwalen. Laat ons lachen als we huilen leer ons zeggen het komt goed. Leer ons met sterke armen dragen kijk daar is de werkelijkheid al.…

woorden zeggen niets splijten slechts de stilte na de storm weerlichten sterven in de gezwollen lucht wassend water stroomt langs verlaten gezichten flinterdun hangen de laatste stemmen aan de wind voorbij het witte kind…

Hij heeft vergezichten gezien, die voorbij ons sterven gaan. Een dichter heeft zich bevrijd, van aardse zwaartekrachten. Hij gelooft in hemelse liefde, op vleugels van vertrouwen. Machtiger dan angsten zijn. Sterker dan verdriet.…

Prachtige avonden van formaat indien geen tentamen op me wacht. Proberen de volgende dag te vergeten, de middag voorbij te slapen. Verdoofd door Koning Alcohol - slechts de lol die telt - word ik gapend wakker en zie weer de Avond me lachend verleiden.…

Misschien vind ik ooit nog de woorden die het stille gordijn openschuiven tot voorbij het morgenlicht, tot voorbij de rust van de avond. Misschien vind ik ooit nog de woorden die meer zeggen dan gebaren, meer dan het huilen van ongeziene tranen.…

Daar waar geboren worden, sterven is en andersom. Waar einde verandert, in ongekend begin. Voorbij de horizon, begint de horizin.…

Ze sterven in mij nog voordat ze sterven en ik draag hen met me mee als rampzalige engelen liefdevolle godenkinderen.…

In verloren oorden, ver voorbij een demarcatielijn van uitgesproken woorden, zoekt men veilig samenzijn. Doden zijn er levend en levenden gaan er dood, gewoon. Voor hen die vrezen in angstige dromen te worden gekwetst en verlaten. Immers, de doden kwetsen niet de doden verlaten niet de doden sterven niet.…

Sprakeloos Niet te bevatten De controle kwijt Wat doe je dan Is er ergens hulp Hoe lang wachten Een warme blik Medeleven vol begrip Liefdevol word je benaderd Ook door je buurman Zijn dochter en zijn zoon Maar dan weer alleen In de woestijn van eenzaamheid Je glijdt weg Zinkend in drijfzand Het geeft verdriet Ze zien het bijna niet…

Er is geen zekerheid Niets is de enige zekerheid die eens komen zal Wanneer het Zijn er niet meer is…

Een kleine Noordse Stern poogt wiekend los te komen van het asfalt waar hij stervend ligt de kleine jongen hem over `t angstig kopje strijkend kan de aanval ternauwernood ontwijken ons vertelde deze vogel tussen jou en mij is het op sterven na voorbij…

mijn toekomst wordt begrensd door mijn sterven. ik zit opgesloten tussen dood en verleden. mijn verantwoordelijkheid is afgenomen. ik wacht op een teken dat ik voorbij ben, de sleutel die mijn gezichtsveld ontsluit. uit:symp.stervensbegeleiding Nijmegen 1973.…

de kluizenaar vergaart korsten losgekrabd uit voorbije dagdelen de meesten van middagen met vader zijn dadeldromen verbergt hij in zijn schuurpapieren handpalmen ook gevoel hangt hier nog dat bestrijdt zijn verlangen de avond valt zwaar vandaag…

Ik tel de uren dat ze voorbij gaan en de avond weer valt. Plooi ze voor de nacht strijk ze dan glad voor weer een nieuwe dag.…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

voorbij het kruispunt naar lager wal zwerft over de stoep zijn schaduw hij neemt hem mee tot hij sterven zal…