Alle inzendingen over bloedstraal OR maan OR spook

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Elektrisch licht heeft alle spoken uitgemoord maar schept geleerden…

als geesten ’s nachts hun wasgoed binnenhalen begint het spoken…

een volle maan op halve kracht verlicht een sprookjesbos witte smog in slierten spoken tussen bladeren twee dieren van de nacht kunnen zich niet bedwingen een wolf huilt zijn serenade de uil doet zijn best om mee te zingen het geritsel van de bladeren, het gekraak van dorre takken met de wind als dirigent en bomen als muzikanten…

Fijne avond lieve Maan en hoop dat je dat je nog heel lang licht mag geven in mijn bestaan.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gebaren onuitgesproken kreten van spoken die jij nog nooit zult hebben genoten…

Hoe lang blijf jij nog door mijn hoofd spoken? Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt ik ben doodmoe.…

Eerst was het nogal donk, toen werd het nog veel donker, de stilte was te snijden, maar plotseling toen klonk er een gil, we schrokken wak, en daarna nog wat wakker, wat was dat voor geluid ? Het werd allengs wat zwakker, verstomde tot een haast onhoorbaar zacht gefluister. Intussen bleef het duist, inktzwart, maar dan nóg duister. Mijn…

Een rookmachine spoot de lichtheid onherkenbaar, maar ik zag ze wel, de op en neer dansende spoken. ik kneep mijn ogen en mijn lichaam dicht. Nu nog pleegt men mij te noemen: zonderling, gesloten. ---------------------------------- uit: 'Het ei in mijzelf', 2005.…

een sproeier met nat licht wuift langs de statige gevel de wind verdraait het zicht heen en weer snel of even in de doorgaans proestige nevel achter sombere ramen bewegen figuren in zwart zijn het weduwen of één persoon op iedere wand apart ik schuil aan de overkant en staar naar binnen zou men daar alvast de spoken wekken kruipen…

Geesten zien alles, ook ons, zoals wij hen zien: wazig aanwezig.…

scherp en zilver gerande wolken, deze stranden zijn vol spoken, de nacht glimmert stil en onuitgesproken, het ruisend riet ritselt geheimen, het ruist, fluistert en flinstert door de nacht, de nieuwe volle maan verlicht al mijn mooie dromen, en koestert een trage lome, nieuwe stille liefde, ik zie de zee de stille maan in zilver spiegelen,…

plannen hoe je dat doet en definitief van het spook af komt…

Een Duitse opa mag nog graag wat stunten, Hij kiest nou eenmaal steeds zijn eigen weg, Al heeft hij daarbij dit keer vette pech, Zijn rijbewijs heeft nu ineens veel punten. Hij ramde alleen auto’s op de derde baan, Dus is hij, net als heel Europa, rechts gegaan.…

Liefde op het eerste gezicht heb ik nooit echt in geloofd maar juist nu ik al te laat ben spook jij steeds door mijn hoofd…

zie ik door de koude straten van de stad zwarte spoken waren, denk ik: het zijn mijn gedachten die penselen en schilderen op het stenen vlak. toch kruist zo'n spook mijn pad nu net iets vaker en denk ik: ík schilder niet die taferelen ík ben niet die in zwart verpak.…

te veel verlang Over honderd jaar komt zij nog ik inmiddels tot stof vergaan maak een dansje in het licht van weer een volle maan zij is hier, zij is weer terug…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

stille nachten waarin de nachtuilen roepen waart het spook van verderf rond voor eeuwig verteerd van spijt…

Water en spoken kunnen door veel dingen heen. Kun je door niets heen kijken? Spoken leven wel en niet. Absent is als je er bent door er niet te zijn. Ik mis je soms ook als je er bent. Soms ben je er zonder te worden zoals ik je mis. Niet elke wolk heeft een naam. ------------------------------- uit: 'Dat ben jij toch', 2013.…

Er was eens een vrouwtje in Drachten Die erg naar een cigaret zat te smachten Ze zei: "Ik stopte met roken Maar nu zie ik 's nachts spoken Wie wil er bij mij overnachten?"…

Laatste oktobernacht: Griezelige monsters en spoken alom. Is het de avond van pangangaluluwa zorg ik ervoor dat ik niet buiten kom.…

Zonovergoten spookmaan boven horizon - onaanraakbaar licht…

De zilveren maan Strijkt 's avonds En 's nachts Als wachter, magneet Nooit geheel onverwacht Over onze planeet Tussen zonsondergang En de komst van de hoeder Der minnaars en maagden Als aanstaande moeder…

drukverschil Nooit lang aanhoudend Oorverdovend of muisstil Probeer huis en haard te ontzien Niets te raken, niets stuk te maken Wil niets of niemand krenken Of dat lukt valt nog te bezien Moet nu echt aan mezelf gaan denken Want om mezelf terug te vinden Zal ik door moeten razen Tot elk opstakel met de grond gelijk gemaakt is En ieder spook…

hoofd gebogen schouders hangend in een diep verdriet armen zwaaiend in een traag bewegen golven zongen droef hun lied het koude water deed je schrikken jij keek op en zag me bij je staan met tranen in de ogen fluisterde je nee ik zou niet verder gaan hand in hand zijn wij rustig terug gelopen over het verlaten strand jouw spoken…

hoe spoken een netvlies bestormen beelden schetsen, onzichtbaar zo zichtbaar dichtbij grijze onverklaarbare tijden laten de mens lijden hoofdzaak is er niet meer bij voeten wankelen door de dagen handen die verlorenheid dragen de duim, de vingers gekromd een mond die wil spreken in een herhaling tot stilte verstomd gedachten van…