Alle inzendingen over bomen OR winter OR natuur

De winter rukt zich los van de bomen. En ik fluit mijn eerste lentemelodie.…

Kale bomen, koude lucht te kille winters ik slaak een zucht en verlang weer naar een warm seizoen de bomen groen een hittegolf de zomer is gekomen en nu het eenmaal zomer is ga ik winterdromen.…

Oktober, wat jaren geleden de bomen begonnen zich uit te kleden de bladeren vielen voor je ook ik viel voor jou er zou geen blad aan de bomen blijven er zou er niet één de winter overleven maar voor ons begon toen een lente die tot de dag van vandaag is gebleven…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

hij spreekt me toe met ruisende woorden ik luister naar mijn oude vriend en laat me door zijn milde stem bekoren zoals een kind nog heimelijk bomen ziet…

onder langgerekte hooggestrekte bomen woon ik in een groot geruis wiegend in de ruimte sta ik boven op mijn lemen huis. als de bomen ben ik langgestrekte ruisvrouw in de wind.…

boom zijn waarom niet nu, je danst De ballerina danst ook mee ze kan niet meer toekijken Het geluid van een motorzaag verstoort het dansende geheel alle bomen verstijven tot hout de ballerina vlucht hinkend -Ga nu- zegt de oude red degenen die je reeds zijn voorgegaan Ik ben op weg naar het geluid van stervende bomen…

De boom pleit net als Nietzsche voor een nette terra-sofie met uitzicht op een parel: moeder Aarde, zo vol magie, een hemel... Als dank hiervoor worden zij in de Amazonedelta massaal vermoord. De longen van de aardbol krimpen in, steeds meer...…

laat me een boom zijn en een boom ervaren Ik heb die ijdele droomwereld niet nodig om me tot leven te wekken Ik wortel in mijn inheemse wijsheid onverschillig voor de leugens van de mensheid ongevoelig voor het falen van een onbepaalde god altijd groeien om energie te geven zuurstof strooien, stoer en stom.…

natuurlijk wil ik liefhebben niet alleen in lentebloesemtijd maar blijvend door mijn eigen winters heen als mijn adem op het raam in een bloem gevangen wordt of buiten overgaat in wolkjes gipskruid…

We worden door winter -langzamerhand- ingesponnen De tuin... een rijk in tover bomen,struik daar... is het de aloude Vorst -blijkbaar- om begonnen.…

In een serene stilte laat koning winter de bomen met een ijsmantel aankleden Langzaam verlicht de ochtendzon het ijsrijp en begint tot het witte landschap toe te treden Het is een wonderlijk schouwspel van ijzige kleuren aan een azuurblauwe lucht die zich wijds uitstrekt De wind laat de bomen zacht kreunen onder de ijsdeken en hierdoor zo nu…

Het is een boom boom in een landschap in een winters landschap Wat ik snap is zijn eenzaamheid alleen,verlaten Weg,noch pad noch straten lopen naar hem toe of af Hij mag er zijn die boom een schitterend silhouet tegen winterhemel de takken,kroon vangnet van dromen Geef mij....…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Winterzon schijnt vol door bladerloze bomen lustig baart natuur.…

Op de dag dat mijn moeder tachtig jaar wordt, lopen we samen in de donkere avond door de straten van mijn jeugd Zoals eens mijn moeder mij bij de hand nam, ondersteun ik nu haar terwijl we teruglopen in de herinnering van de tijd Een winterse hagelbui drijft ons onverwacht in de beschutting van de bomen in het park waar ik haar bescherm…

je streelde 't zonlicht dat kuste lief je wang verleidde je zo de lente dat duurde niet te lang bloemen gingen blozen bomen spontaan in knop je danste en vierde jouw schoonheid daar ten top je omarmde de zomer wat bruinde zij jou verlangend naar de herfst kwam zij toch al gauw daarna volgde de winter ijskoud streek ze neer betoverend…

wind waait boom zwaait ramen, deuren klepperen en laten wat wind binnen komen in mijn kamer herfst in de winter…

een ieder schuift een beetje op de wip spring'rig speels winter verliest grip op natuur en zin in flirt en lentemin wie denkt straks nog aan opgesloten kip?…

Het ijs wil maar niet dooien De sneeuw valt steeds maar weer De winter duurt nog even Dus geniet ik nog een keer Van het mooie witte landschap Dat zo sprookjesachtig is Bestrooid met een laagje mysterie Zo zacht, zo wit en fris Het roodborstje kijkt naar binnen De winter is haar tijd Moeder Natuur heeft het goed gedaan Dit seizoen wil…

Bomen dorren in het laat seizoen wachten roerloos op de winter het is stil doodstil de laatste rozen bloeien tussen het laatste groen.…

kou kust de bomen alvast voor het gewen aan sneeuw en wind verlangend naar de warmte zal de winter een deken leggen op koude verkleumde struikgewassen…

Er lag een brugje met drie bogen het water halfvervroren de hemel open de vijver ingetogen je keek er door de bomen zo doorzichtig kon alleen de winter zijn…

Bladeren verdort door zomer droogte Laven zich aan ochtendmist Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood Wachtend op de winter die komen gaat…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

van tak naar tak van boom naar boom fluistert de wind woorden op blozende wangen nu nog dor en kaal straks ruist het blad vanuit knop ontvouwen schijnt goud de zon vanuit winterse blik heeft de dauw druppels gevangen…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…