Alle inzendingen over borsten OR dorsten OR zinderen

met je hoofd op mijn borst…

met je hoofd op mijn borst…

ivoor en schudt haar borsten bloot.…

Lang geleden keek ik naar benee en zag ze zitten met zijn twee heel rustig en voldaan zag ik die twee er volop voor gaan. Wat later bleef ik ze zien, elke keer weer werden ze gebruikt, maar telkens weer keek ik naar benee ze waren er steeds telkens met zijn twee. Tijd verstreek steeds zag ik die twee daar zitten heel gedwee, saampjes…

Wie zingt er mee van mooie vrouwen oerlelijk of overheerlijk dom met volle borsten lege hoofden welke echte man maalt daar nou om Wat bedoel jij dat jij dit niet weet sterf jij dan nooit 'es van de dorst vul de glazen schraap de kelen diepe teugen en zing mee uit volle borst Hèt leven smaakt altijd naar meer Hèt leven smaakt altijd naar…

Met zinderende zonnestralen een blauwe lucht een strelende wind op het strand een zilte zee die eindigt in een zwoele avond met gouden glans in een koele serene nacht en er weer een zinderende zomerdag op ons wacht…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

een woordje reppen dorst.…

Rozen om 't dode haar, rozen op armen en borsten Vallen met zacht gebaar, of zij niet vallen dorsten. Rozen voor ieder, die met lachen, of kussen, of groeten, of schone melodie Mijn leven wou verzoeten. Rozen voor mij slechts niet, voor mij geen bloemen, die geuren, voor mij mijn eenzaam lied En wat stil treuren...…

Zij zwerft tussen borst en streek verkent de nacht in elke stad maar geen die het heft in eigen hand zoals het zwaard dat trillend in het been – verwijst naar andere tijden Het harnas dorst de zwijgende op een draf naar oneindigheid, vrede schuilt om iedere hoek maar geen die het heft in eigen hand zo is het bloed tot ijs gestold…

mijn vingers glijden zacht over orgeltoetsen speel in gedachten met vragende borsten die bij iedere toon aanzwellen; naar nog meer aanraking dorsten mijn tenen strelen de houten pedalen alsof zij jouw voeten willen zoeken en jou op mijn liefde willen verhalen mijn lijf speelt een onvoltooide serenade gezeten op een kussen zo…

dorst en verdrinkt mijn zorgen ik vang het op uit de hemel en hijs het uit putten…

Een keppel op zijn kop, medailles pronken op zijn borst, ze zeiden bij de marine al: een adelborst met forse dorst. En later in het onderwijs tussen hooggeleerde heren had hij zo zijn eigen prijs. Als pensionado is hij een Ruurd die we hogelijk waarderen, want deze Ruurd is zeker niet verzuurd.…

naar het grote dorsten met vier handen op één buik kan de wereld weer een generatielang vooruit…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Met mijn dorst trap ik op jouw hielen, hijgend in de kraag. Mijn tongpunt proeft een romige dij. Wijn en brood vegen we van tafel, ik hap naar jou: de geur van nat zand en een zucht bereikt me. Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel: de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval.…

nippend aan jouw beker drink ik als elixer je liefde en les mijn dorst in de meest radeloze momenten waarin ik vrees mezelf te verliezen enkel gekleed in eenzaamheid…

Een dichter zocht een opener, Hij had trek in een biertje. Eindelijk vond hij dat ding Na zo’n klein kwartiertje. En toen hij het biertje op had Zei hij met blij gezicht: “Ik heb een fles geopend, En een gedicht gedicht”.…

sluisdeuren drinken dorstig allerlei boten met wijd open keel…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

in mijn droom was het zomer we liepen door de hoofdstraat van een slaperig dorpje in het zuiden van Frankrijk waar 's morgens een vide-grenier was geweest het was er doodstil en aan de zonkant van de straat trilde de huizen in de hitte laten we wat gaan drinken stelde ik voor maar toen ik ontwaakte had ik nog dorst…

Met mij is er geheel niks aan de hand, Alleen, ik heb van dorst héél veel verstand.…

Vervolgen de druppels hun weg naar het zuiden, over je volle borsten, je tepels, je navel gegleden. Een seconde uitgestrekt tot een eeuwigheid, je lichaam gespannen en vol verwachting. De druppels ontmoeten, en smelten tot één, een siddering, een zucht, tenslotte .... ontspanning.…

Lippen die als vleugels vlinderen in het vlees van woorden zinderen. De hals is ranker dan een giraf draait mij ermee om in het graf. Pronte borsten volmaakte natuur heerlijk te boetseren in liefdesvuur. Statige rug van bijzondere klasse windt zich steil om wervelassen.…

Haar boezemmaatje is een matig A-tje; dat beetje maakt haar treurig en soms kwaad. Ze hoort van de methode Knight en gaat naar hem toe voor een goed gevuld behaatje. En op haar vraag “Komt het echt voor elkaar?” is zijn ontboezeming: “Dat dénk je maar…”…

Adem in, adem uit het doet pijn op m'n borst het is de adem waarnaar ik snak het is de lucht waar ik naar dorst. De ene keer gaat het goed een andere keer gaat het slecht het ademen, in en uit is soms een (z)waar gevecht.…

Doolde jarenlang Over dorre wegen Verkoolde gronden Verschroeide aarde Met de drang Naar een zegen Die boeide Warmte baarde Zonder te verzengen Die groeide Als goede wijn Zonder die met water Aan te hoeven lengen Les mijn dorst Druk me aan je borst Deze tocht Door de woestijn Met te weinig vocht Deed pijn Ben mijn oase Der dwaze…