Alle inzendingen over bruid OR prauw OR schilfers

Maar de tranen van een bruid, Dat is een ander geluid.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het vernedert hun gebeuren, verzaakt aan de korst, vergiftigt vergiffenis, en schilfers nijd vergrijzen wat het maakt tot een geschiedenis waar zij niet is: tot zij zichzelf hervinden in gemis, regent het pek op lust, en leegte klaart hen uit tot schande die hun leed vergaart.…

Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Als ze haar ogen even sluit Wat dageraad en merelzang Wat voorjaarswind, betraande wang Wat tijd met rijpend pennenfruit Wat flarden passie, nesteldrang Wat groen en geel en paars, een bruid Herinneringen, nachtenlang Een nieuwe loot van babyhuid Een schedelplaats, dag in…

nog even en dan zullen ze zich als bruiden weer tooien met voile en ragfijne tule van inwitte sneeuw ze laten zich niet over het hoofd zien…

Schreew en ween als je moet sla en schop, als het dat is wat je voelt, maar laat mij nooit verdwijnen met de schilfers van jouw blik, een kinderhand vol spijt, die telkens weer verkwijnt. Laat mij toch thuiskomen in jouw wanhoopsdromen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

als je straks het smaken proeft van liefde, op wat wittebrood bedenk me dan in natte dromen en de zachte bruid die jou haar allermooiste hartslag bood…

Zoals een vader schrijdend zijn dochter begeleidt naar haar wachtende bruidegom zo begeleidt de Vader Zijn smachtende bruid totdat de Bruidegom komt.…

Kalken schilfers vallen door mij. Hij beitelt spreuken in mijn schedel. Pijnscheut. Ik hoop, smeek: O beul, leid me niet naakt en kaal naar jouw schandpaal.…

Schilfers dwarrelen op mijn vloer, en af en toe vallen grote stukken tegelijk. Oude lagen "ik" uit vervlogen tijden leg jij bloot, ook kleuren die ik niet meer kan waarderen. Maar om iets op te knappen moet je met een kaal geraamte opnieuw beginnen.…

nu dooft het licht voor altijd uit in de late lente van een verzwakte bruid die zeker naar het verleden ziet waarin men het laatste leven aan de lage luchten liet…

't Vuur is al Aardig gedoofd, Zei de voormalige Vrijer tegen zijn Ooit beoogde bruid En terwijl het Haardvuur doofde Maakte hij De relatie uit…

Wanneer in mijn dorp vroeger de kerkklokken luidden was dat of voor de doden of voor de bruiden tegenwoordig hullen zij zich in stilzwijgen men rust liever uit dan zo'n tijding te krijgen.…

als Iemand Zijn bruid nu wil halen, zal zij klaarstaan, zal zij stralen?…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

ellebogen als verweerde krijtrotsen erosie van huid en psyche schilfers dwarrelend op de grond slagveld waar nagels constant pulken celdeling onverstoorbaar doorgaat op mismaakte knieën aangetaste enkels en steeds die nagels laten bloedsporen na op ellebogen verweerd als krijtrotsen mismaakt ik kijk ernaar en voel de plekken op mijn…

straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai de schilfers, de kale plekken worden me teveel uw stank is niet meer te harden en praten doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…

wit schuim in op stenen bruiden in aflopend tij eindelijk is de conceptie weer voorbij…

Uit een omslag, die het jonge paar op hun trouwreceptie kregen, haalde de bruid volgende bon: ‘Gratis bon, ter waarde van € 10,00, voor bezoek aan ‘echtscheidingsbeurs’…

Langs lanen met schilferige platanen flaneert men heel mooi. Hotels ruiken naar boenwas; je krijgt er badschuim en shampoo en in je nachtkastje het evangelie. Nu ben ik nog niet in zo'n stad, maar volgende week lekker wel. ------------------------------------------- Uit: 'In handen', 1997.…

In het watermerk het punt gegrift van grafiet en schilfers klei. Ze arceerden samen houtskooletsen, veegden met de bal van hun hand zachter vlekken. De lijnen in almaar dichter parallel nu bruusk uiteen, lichter. En krast hij met inkt de naam in het blad, in de palm.…

muren spuwen 't vocht uit dat zich schuilhield achter schilderijen en honderdjarige spiegels zij is zich bewust van het vreemde geluid het kan niet voorkomen worden dat weet ze, ze woont hier al zo lang in deze kamer waar alles sterft woorden die op haar gekromde rug wachtlopen verdrinken in schimmel en schilfers met nagels bekrast…

bruid ik zal u gedenken Uw grootsheid en intimiteit Gij zult mij altijd vreugde schenken Door uw warmte wordt ik bevrijd…

Mijn oom vond mijn tante De bekoorlijkste vrouw En angstig dacht hij aan later Bevreesd dat hij haar ooit verliezen zou Zette hij zijn geliefde bruid Reeds spoedig op sterk water…

in een equivalent moreel Tracht een baby niet te laten huilen als een ziel vragen sterfelijk te zijn En je hart te verschuilen in een camouflage van satijn Want soms denk je zwart als zilver en de trots erkent verval Poetst goud na een schilfer zonder toeval,het gouden lotgeval…

Mijn tanden ontmaagden haar wellustige hals Een gelofte van trouw voor mijn donkere bruid. Haar bloed smelt als ijs op mijn dorstige lippen Als de zegen van eeuwigheid zich voor ons ontsluit. Het maanlicht ontwaakt mij uit diepgaande dromen Als haar foto mij aankijkt uit een levenloos blad.…

de ochtendnevel sluiert een nieuwe dag hierachter vaag verscholen de prille, groene bruid ze lacht nu nog verholen haar aarzelende lach maar straks wanneer de zon deze dag zal breken is al haar schroom plotseling geweken…

'Je bedreigt me niet meer,' denkt de kersverse bruid en ze zegt binnensmonds: 'Dat is dat.' Triomfantelijk roept ze: 'Het spel is nu uit!' Hij beaamt het. Z'n koning staat mat.…

haar hart geschonken streeft zij ernaar hem, sterkte van haar wezen, oprecht te behagen in alle dagen goed of slecht of zelfs gewoon vermoedt zij de wereld achteloos in geven en nemen niet bij machte te zijn hen ooit uiteen te drijven ongeacht geweten grenzen aan elk mogelijk bestaan want zij zijn liefde als geluk en voedsel en waar…