Alle inzendingen over cadans

Zoveel hartenbloed hier uit pennen vloeide zulk een verfijnd weven van de geest op de cadans van pulserend bewustzijn.…

(aanzwellende marsmuziek) De drom marcheert bruut en massief gesloten in kreeftengang zeer langzaam links - en rechts - en weer terug immer de stenen blik naar voren - nimmer omlaag waar het vertrappen verstard in de cadans der voeten verplettert elk die valt onder die stamp harder dan ijzer wordt aarde stof steen gruis blinde…

Tijd vliegt niet maar gaat aan mensen voorbij als het goed gaat te snel wanneer het tegenzit zit het ook echt tegen tegen elkaar weggestreept is tijd altijd in balans, in perfecte cadans.…

Want het leven is leven; soms stopt het heel even, maar al snel gaat het verder in haar oude cadans. En toch......... Zijn er mensen die lachen, terwijl hun harten nog treuren. Zijn er mensen die zingen, omdat de stilte hun kwelt.…

ik zag de muziek hoorde in de verte kleuren tonen componeren tot een harmonische melodie trompetten schoven blauw schetterend het vooruitzicht op een heldere cadans voor zich uit witte wolkjes streken langs fijnbesnaarde luchten waar zij de zonnewarmte zelf opklarend kusten diep rakend trommelden slagwerkers hun intrigerend spel…

Dus wiebelend en wankel van cadans schreef ik er massa’s; sluw en slim – geslepen! Voor nop helaas; geen prentjes ooit voor mij. Maar wacht, vannacht als ik een groots sonnet zet… dan komt daar vast een illustratie bij! Petrarca schreef ook weleens een sonnet.…

Tijd vliegt niet maar gaat aan mensen voorbij als het goed gaat te snel wanneer het tegenzit zit het ook echt tegen tegen elkaar weggestreept is tijd altijd in balans in perfecte cadans weten en vergeten wanneer het hart stopt tikken gedachten aan wat was, weg niet voor niets beginnen sprookjes met 'Er was eens...' nergens lees je 'er…

Voor Coby Wij musiceren oude woorden op cadans en slotakkoorden naar een opus zonder eind Hier dirigeren soepele walsen als een preluderend balsem in een opmaat naar ’t refrein Het allegro stemt staccato Op klavier en sopranino zweven noten orkestraal Compositie als gegeven voor ’n barokker, hoger streven maakt het denken lateraal…

telkens als ik wolken veradem smaakt lucht naar grondig water klinkt tijd tussen vroeger en later in cadans van lijdzaam metrum dan voel ik weemoed wellen fijne druppels door poriën gaan blijf ik achter alle bomen staan om drentelloos te versnellen tranen keren tot condens weerom met zilveren sluiers die 't gezicht verhullen, want alleen…

Samenpakkende wolken Mijn spiegelbeeld aan mijn zij Me overgevend aan de cadans Glijdt het landschap aan me voorbij Een landschap vol herinneringen Schaamte waar ik nooit aan wen Dagdromend over vroeger En wie ik uiteindelijk geworden ben Mijn eindstation is onbekend En ik wil het ook niet weten Maar waar ik ooit vandaan kwam…

Het schip waarop wij stonden zocht cadans in storm en branding en het slaagde niet dan door dwars op de golven te gaan staan. Hevig schommelde het gevaarte, liet zich dan toch in het lichtend noodweer gaan vol overgave aan de boogbalans.…

bleef ik aan je lippen hangen om het poëtisch spel waarin ik was beland Ik zoog de virtuoze draagkracht van je woorden tot in het diepste van mijn eigen dichtersziel Ervoer je pijn, intensiteit die me zo bekoorde of was het je wondere klankenspel waarvoor ik viel Je bespeelde oeverloos dit hart met je klaterende zinnen vingervlug toetste je cadans…

de steeds luider tikkende klok en wacht - het gras is te hoog - op de man die komt maaien samen met Maarten - zijn broer - rookt hij een ontevreden pijp Ah, daar zul je hem hebben 'k zag hem net de hoek omgaan brult Hein - zijn andere broer - door het keukenraam Jan ziet enkel een zwerm kraaien die stijgen en dalen in een macabere cadans…

vluchtig zijn de akkoorden het leven davert voort door de cadans van de hartslag wijzigt het ritme keer op keer eeuwigheid, oh eeuwigheid schaal mij in naar behoefte geef mij de woorden ter nagedachtenis!!!…

Tijd is altijd in balans in perfecte cadans. Weten en vergeten. Wanneer het hart stopt tikken gedachten aan wat was weg. Niet voor niets beginnen sprookjes met 'Er was eens ...' Nergens lees je 'er zal eens zijn'. Tijd en wat ze meevoert is ongrijpbaar. Een klok die tikt, nooit liegt. De factor tijd, de onmetelijke traagheid.…

je nam de donkere tonen je lijf voelde het ritme aan wiegde loom in de cadans en zacht pakte je stem haar kans ze klom omhoog uit het meeslepend gaan van drum en sax die iedereen zijn eigen weg aangaf vibreerde mee met de trompet die juist een hoge c had neergezet en rustte in de altviool je lichaam was hun melodie je…

waterverf, uitlopende beweging op het vergeelde doek van ongebleekte canvas maskeert het onbevangen lichaam, alles afgewogen, verlaat als laatste passagier een voortdenderende trein op een onbenoemd station met een te nauw valies met niet gelabelde dromen retour-adres onbekend als ik die verlies het perspectief in de cadans…

Verse zo pure sappen borrelen op in stijgend cadans Cellen worden verbeterd ook vernieuwd; belofte op sprankelende hoop Pas geboren Leven laat nog even op zich wachten Prachtig zwanger van geweldige onvervulde verlangens en passies; is dat niet schoon?…

Kan ik vergeten Maar waar ik ook zijn zal Na deze mooie reis Trots kan ik zeggen Ik kom van het Paradijs Ik zal op je wachten In mijn sterrenstof dromen Tot zich voegt, lief, Jouw en mijn atomen Slechts dan hernieuwt zich De eeuw’ge cadans En komt het heelal weer Perfect in balans Uit mijn bundel: Zomaar uit het niets ... iets…

Zoals zij het formuleren wordt elke dialoog een dans door deze swingende cadans melodieus te larderen eloquente argumenten walsen wervelend in het rond ze overtuigen elk terstond stollend in de documenten ‘t parlement wordt dan een balzaal waar men vrijheden echt goed viert als men het landsbelang bestiert democratisch en muzikaal…

Gezeten aan de waterkant verzink ik in diepe dromen met een lach om de mond omdat ik stil luisterend de rivier hoorde zeggen dat zij mijn woorden verstond In dezelfde cadans als haar voortstuwend vloeien neemt ze de fluistering mee door het water gedragen kabbelend bejubeld stromend uit haar mond in de onmetelijke zee Eens, mijn liefste…

liggen krullen als een pauwencanto gestreept over zucht en rondingen gesleept tussen ademsnood door laverende lichten die wazige ogen niets meer ziend vertellen - bewogen achter wilde tochten verdiepen - van en in de overgave waar ze pas in sliepen huiveren als de tintelende waaier blijft kwellen krullen glansen in het zacht fluisterend cadans…

plooien in zijige glans dat lieflijk deint als ‘t getij in haar dans waarmee ze golvend de zeeën bemint Zo lijkt het de jonge moeder althans die amper bewust waar zij zich bevindt haar starende blik aan ‘t beeld verbindt als houvast voor haar wank’le balans Schijnbaar stoïcijns loopt ze over ’t grint haar hart klopt fel in een razend cadans…

De taal die met sommen werkt, werkt mij op de zenuwen het tellen met zinnen, en zinnen met lettergrepen en ook nog een vorm van cadans vinden in het geheel. Het doet mijn spontaniteit bewust langzaam verdwijnen het nadenken over wat je schrijft zonder echt gevoel dat is heel anders, maar ergens zie ik de humor wel.…

ben ingestapt een gele streep op een donker vaag station fel licht opent de nacht ik wist niet waar ik aan begon het zachte razen in dezelfde cadans geeft slapen een goede kans maar ik ben wakkerder dan ooit en mijn bestemming is nog onbekend ik wil sporen maar de lege coupé werkt niet echt mee debacles heb ik al genoeg beleefd…

bloed Onbewaakt ogenblik waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen als een gulzige bij op zoek naar bloemen ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt en thuis in zijn korf geurig besuikert en berijmt Als uit een schacht, vanuit de diepte worstelen de woorden zich omhoog tot hier aan de rand van het strand zij razen in de cadans…

Waar is die trotse man in jou gebleven die zijn wandelstok zwierig en ritmisch liet meetikken op de cadans van zijn voetstappen? De herinnering, zo dierbaar, in mij zo diep gegrift in hoofd en hart. Het lot maakte van jou een kind, van mij een dochter die in jouw ogen steeds zal blijven zoeken naar de vader uit haar jeugd.…

Zinnen oplaaiend door minnende zon Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief…

Vanuit diepste van jouw stiltes, hoor ik nog steeds je breekbare-en-kwetsbare kloppen Ik ken het geluid van haar cadans, zij is opgegroeid in mijn buik. Het is ook al een hele lange tijd dat jij haar draagt maar op een dag vliegt zij weg zodat ik achter de deur wacht op haar terugkeer zonder enige vorm van spijt.…

Vanuit diepste van jouw stiltes, hoor ik nog steeds je breekbare-en-kwetsbare kloppen Ik ken het geluid van haar cadans, zij is opgegroeid in mijn buik. Het is ook al een hele lange tijd dat jij haar draagt maar op een dag vliegt zij weg zodat ik achter de deur wacht op haar terugkeer zonder enige vorm van spijt.…