Alle inzendingen over dalen OR paden OR belofte

Ik haat je, Van Dale (van a tot z) Betweterige kribbenbijter Egoïstische letterzetter Gerangschikte woordenschijter Jij durft “democratie” te verklaren Jouw regime is dictatoriaal Je hebt voorkeuren en steeds bezwaren Jij meedogenloos woordentribunaal Ik zoek je, Van Dale (van a tot z) Gepaternosterde dwingeland Vermaledijde taalpuritein…

Een onzichtbare wereld van oorzaken en motieven de waarheid slechts een idee als een dagroom bij wijle die gedachten beheerst Wijlend in het trage dal blijf ik kijken naar de zon die zich nu en dan laat zien tussen overhellende rotsen wat is het klam hier benee geen warmte om te klampen Maar oponthoud voedt de twijfel verloren woorden…

raak me aan sla me er door geen kans geen gehoor de vlam zwakt af slaap door de dag niemand weet waar heen niemand geeft laat het maar met rust genadeloos is de kus kus van eenzaamheid niet op voorbereid bergen verzetten de geesten gezelschap geven geef me een berg om af te dalen dalen naar het dal het dal van eenzaam verval…

Zie 't wijde dal, in zachte sluimering verzonken, omsluierd van het dikkend duister, - eindloos ver, geruisloos, lichtloos, als van d'avondwijn nog dronken. Ginds pinkt, verdooft, pinkt weer één pinkelende ster.…

een rijpe vrucht gevuld met de puurste nectar van liefde het landschap ademde regenbogen en nu met zijn nieuwe heersers: razernij en wanhoop is er van de levendige stilte en schoonheid nog weinig over hier en daar een bloem die ik met al mijn kracht losruk uit protest tegen de vrije wil een reis van leven op dood van bergen en dalen…

Ik loop door een dal, verlaten alleen rondom mij zijn de heuvels zo hoog ik vraag me af: hoe kwam ik hierheen en hoe stijg ik ooit weer omhoog? Steil is het pad, broos de houvast en mistig lijkt me ieder uitzicht. Boven mij hangt een loodzware last waarvan ik niet kan schatten 't gewicht.…

Wij zijn geen dominees maar handelsgeest Wij vragen niet hoe 't vroeger is geweest Op zondag trekt men er en masse op uit De Scheveningse bosjes in Den Haag De lommer van het bos, Haarlemmer hout En Planken Wambuis - 't is er berekoud Of 't ook in Rotjeknor is, is de vraag Want enkel 's nachts maakt men haardblokken buit In de…

Ik roep zo hard dat de doven hoofdpijn krijgen dat de woorden je bedreigen maar je hoort me niet Ik schud de boom totdat zijn wortels krullen het kraken je oren zal vullen zolang je mij maar ziet Ik spreid gedachten over ellenlange, vochtige paden tot ze in eigen zweet baden maar wat heeft het voor zin?…

dank u allen geliefde paddenredders heel veelal gered zoniet overgereden PET eenmaal per jaar zijn de paddencharmeurs klaar om te paren langzaam kruipend naar de spannende overkant wij mogen hen nooit vergeten deze dierenredders hoera wat zijn zij toch charmant…

Het lege veld ligt voor de dichter in mij spreekt het aan nog zó ver om te gaan de paden moeten uitgezet maar welk leidt naar het doel?…

Lichten van de boten flonkeren en de hemel is een zee vol sterren een wolk schuift voor de maan doorkruist het pad van maanlicht aan de randen van de stilte waait de wind mijn gedachten over zee er is geen weg terug je kunt alleen nog maar vooruit…

Op mijn pad groeien aldoor prachtige bloemen. Maar soms zit ik gevangen in een storm en weet niet wat ik er mee aan moet. Op zo’n moment verdwijnen al mijn mooie ideeën, is mijn hart bedroefd en omgeven met een sluier van vervelende emoties.…

Op mijn pad groeien aldoor prachtige bloemen. Maar soms zit ik gevangen in een storm en weet niet wat ik er mee aan moet. Op zo’n moment verdwijnen al mijn mooie ideeën, is mijn hart bedroeft en omgeven met een sluier van vervelende emoties.…

Gedurende de hele dag vergezeld ze me bij al mijn bezigheden op mijn donkere én lichtende pad zonder dat ze maar iets van haar schoonheid verliest.…

Ik veegde het pad voor je verliefde voeten en de parkeerplaats. Nu kun je komen om samen te genieten van nu en van dan. Het terras is schoon tussen de wilde bloemen die hoog oprijzen. Ik zend mijn geest uit naar jou en ieder ander om te genieten.…

Op het pad dat leven' heet kan een mens soms flink verdwalen...…

Is het vreemd als ik toezeg, dat ik het hobbelige pad genomen heb?…

Ik ben een pad Wie doet me wat Ik spring op en neer op mijn gat En als jij mij wilt pakken Dan zet ik jou te kakken Want ik ben sneller dan de wind Dus denk niet dat je mij ooit vindt!…

Volg je eigen pad onderzoek en verwonder leef heb lief geniet en wees blij vergeet nooit je eigen ik en doe ook eens aan wij dan krijg je nooit gedonder...…

hand in hand zijn we gaan lopen samen weer op weg het heuvelland een pad omhoog waar uitzicht was beloofd een verte vol met glooiingen de diepte van het dal warme herfstkleuren in verval maar wij genoten boven op die heuveltop bloeide onze liefde als lente op…

schrok en zag het pad dat bergopwaarts lag met mij al in het diepste dal hoe ik ooit ben thuis gekomen is een van mijn slechtste dromen wilde wandelend op meer gezondheid hopen maar ben tegen een burn-out aangelopen…

Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op. En ja hoor, daar was mijn pad, Beneden in het dal. Mensen liepen er zonder tal. Ik keek, en zocht mijn man. Ik zag hem niet.…

op een pad een pad op een pad…

Achter de heuvel ligt de tijd in de stonde van de toekomst daar waar het pad slingerend sluipt langs verlaten verleden liggen antwoorden her en der verspreid in het dal van vragen verankerd en geworteld in de struiken van alledag helpt snoeien zinnen weven waardoor groeien weer vermag…

als je je weg in de eigen Melkweg niet meer weet als je bent verdwaald op zoek naar de waarheid die jou heeft achterhaald als je het juiste pad vergeet en niet meer weet hoe kom ik uit dit dal waar het toch ooit eindigen zal nestel je dan tussen de sterren overzie net als hun alles van verre en ervaar samen dan de ware bedoeling…

Als een tinteling doortrekt verstuurde energie langs onverkende paden en maakt voelbaar het verlangen in de trilling van de lucht. Vlieg vogel waar jouw hart wil dalen.…

de bloementuin in lentegeur de eerste oogopslag was zon je lach een warme rode kleur met voorjaar in verschiet maar ik zag horizonnen dwalen achter donkere frons scherpe kammen diepe dalen onbegaanbaar voor elk van ons jij hebt je pad te gaan ik kan enkel zwaaien wil je nog even blijven staan…

BELOFTE ze worden vaak gedaan geven hoop en licht in de duisternis worden geloofd ook al blijken ze loos maar nauwelijks nagekomen maken schuld soms zelfs boos stranden in vervlogen dromen telkens weer…

De regenboog hoog verheven tussen onweerswolken en stralende zon geweven adembenemend in immense schoonheid Gods belofte van trouw en goedheid aan het begin van schitterende kleuren herinnert Hij de oorsprong van dit gebeuren watermassa’s die alle leven deed verdwijnen doch in een ark redde Hij Noach en de zijnen een gezworen belofte: in…

de nacht belooft haar tranen het ontwaken van de dag waar duisternis moet wijken in de zoektocht naar een lach haar droom raakt de sterren voor even breekt de pijn het huilen van een kind kon haar toekomst zijn waar wensen verhult verborgen vragen haar leven in hoop engelen raakt en regenboogkleuren haar traan weerspiegelt geschilderd…