Alle inzendingen over dementie OR oma OR afscheid

Knopjes Had je maar een knopje Dat bepaalde hoe je dacht Ook voor elk van je gevoelens Nou, dan had ik echt veel macht Want ik zou ze vaak indrukken Echt waar, bijna elke dag Voor een vrolijke gedachte En een hartelijke lach Ook moest er nog een knopje zijn Die aan ging en ook uit Ook eentje nog voor zachter En natuurlijk een voor luid…

Niemand weet waar ze precies is Ze ligt daar wel en ze is nog bij ons Maar verder is het voor ons een grote gis. De ogen in haar oogkassen gaan heen en weer Haar armen slaan in het rond Vol in actie en in het geweer Met haar benen stampt ze op de grond Tegen obstakels Debacles, op haar weg. En toen ze er weer een verslagen had Deed ze…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

Ga maar slapen oma, Maak je geen zorgen. Al je gedachten bij je, In je hoofd geborgen. Ga maar slapen oma, Het is al bijna tijd. Anders zijn al je gedachten, Voorgoed bijna kwijt. Ga maar slapen oma, Er is niets aan de hand. Je kunt me wel vertrouwen, We hebben een goede band.…

Goed nieuws, men heeft een medicijn ontdekt om dementie wat beter aan te pakken. Amyloïd-eiwit blijft dan niet plakken, zodat uw levensduur wordt opgerekt. Aducanumab, gaat het middel heten. Een flinke klus om dat niet te vergeten!…

Kon ik Oma maar even vragen hoe zij mijn ikheid ervaren heeft heb ik haar vroeger pijn gedaan of heeft ze het als normaal beleeft. Zeg Oma, ik heb zo'n schuldgevoel maar ach, U weet wel wat ik bedoel.…

Mijn lieve oma is overleden mijn lieve oma is dood ze is naar de hemel ze is naar de engelen ze is naar de sterren ze is naar haar verleden met dierbaren en oude bekenden. Maar bovenal is ze is naar God, de Vader en Zijn Zoon maar ze blijft in mijn geest mijn lieve Heilige Geest mijn lieve Oma blijft...…

Als de logeerpartij er weer opzat en je moest weer terug naar huis had je altijd even heimwee en verlangde terug naar oma en haar bedstee. Maar het gewone leven stopte niet,oma ook niet want al is ze lang en breed gestorven één ding is me bijgebleven Een oma is onvervangbaar…

Ik zing Bij kleinschalig wonen Mensen Met dementie Ik ga Naast ze zitten En stem me af Wat is de stemming Welk lied Past daarbij Het voelt zo puur Zo verbonden Voor mensen Met dementie Zijn vaak de Gewone dagelijkse Dingen Vervreemd Verwarrend Verdwaald Weten veel niet meer Met het zingen van oude liedjes Gaan ze weer…

Ik streef ernaar dementie te voorkomen En dus heb ik steeds braaf mijn medicijn, Te weten drie maal daags een glaasje wijn En soms nog eentje extra, ingenomen. Ik eis dan ook een wijziging der wet: De drank hoort in het ziekenfondspakket!…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

Voor menigeen valt veel te vroeg het doek Door waanzin, tumor, dementie of gekte. Klop ik straks aan uw deur als collectant, Dan hoop ik dat u geeft met gulle hand.…

Mijn oma in mijn hart. En ik doe opa niet tekort toch besluit ik met dezelfde woorden weer in mijn gedachten: Jij was mijn oma. En dat zul je altijd zijn.…

waar ben je lief, ik kan je niet bereiken ben jij aanwezig in dit schijnbaar dorre lichaam zie ik jou nog als ik in je doffe ogen kijk kan ik je nog vinden in je onverstaanbare taal je bent er nog, ik zie je wel ver weg, maar je bent er nog wel…

Zoveel herinneringen Zoveel meegemaakt Een voor een verdwenen Langzaam weggevaagd. Toch zijn de herinneringen Niet verloren. Volhardend in de strijd Heeft ze uiteindelijk gewonnen En de weg naar haar Herinneringen teruggevonden.…

wellicht duurt ‘t zoeken te lang wanneer het pad om je heen vervaagt, uit je blik verdwijnt en je lijf zo krom en stram tussen verkreukelde lakens gedurig naar geborgenheid tast maar als het verholen huis zich onverhoeds weer vinden laat en er iemand naar je wuift dan besef je in een flits dat zij het is, de vrouw die jou ooit…

in grijs gebied zonder haken en ogen onze verbazing niet gezien en heel misschien niet gelogen zingt een oud lied door haar starre vreemde pogen telkens weer die holle maar blije lach ik mag, ik mag luisteren met een treurig oor iedere week iets minder totdat ik niets meer hoor…

als woorden verstommen tot een zucht als blikken langs me staren naar iets wat ik niet kan zien en je me non-verbaal afwijst mag ik dan van binnen huilen misschien als je knoeit met je eten me wegduwt en van liefkozing niets meer wilt weten mag ik dan van binnen huilen misschien je een ander je man noemt en dreint als een klein…

Langzaam verdwijn je uit je lijf In vage reizen door het verleden beleef je angsten opnieuw Op de wand tegenover je bed zie jij taferelen die voor ons verborgen blijven We zoeken je in een enkel woord dat je af en toe ontglipt En vinden je als een in de tijd verdwaald kind terug…

terwijl de zon nog straalt kruipen schaduwen langzaam uit hoeken verkort een lichte nevel het zicht op de horizon gaan staren en doelloosheid de dag vullen na nachten vergetelheid gebogen vingers plukken aan het kleed in bezig zijn dat gisteren en morgen niet meer weet nog is er licht de hand zwaait goedendag maar op herkenning…

Mijn moeder bracht het vroeger als een feit: ‘Je willetje, dat staat achter de deur’ Bij opvoeding was strengheid de teneur Toch geldt wat zíj zei nog in deze tijd: Een warrig oudje (is dat niet infaam?) Noemt men nu ook al gauw wilsonbekwaam!…

Mijn hoofd en ik wij zijn uit elkaar het is over zingt de zanger alsof ik dat niet weet! We hadden het goed mijn hoofd en ik we bleven bij elkaar dat was immers een uitgemaakte zaak? Jij deed wat ik wou of was het andersom? dat ben ik even vergeten Een briljant stel waren we niet strijd en twijfel vlochten ons samen dreven…

ze weet het niet maar hij heeft geld achtergelaten voor boodschappen vandaag kwam een hulpverlener in een vliegende sneeuwstorm voorbij, noteerde een en ander dementie, tien hoog, maar wel een schitterend uitzicht…

Ik doe mijn best dat is niet altijd genoeg Ik doe mijn best, en ook als je me niks vroeg Doe ik mijn stinkende best En al doe ik mijn best, en is dat niet altijd genoeg Doe ik toch mijn best, ook al omdat je niks vroeg Maar ik ben het zat, dat je me door je dementie Me zo hartgrondig afkat, ik me voorneem Mijn stinkende best maar niet meer…

Wie zal het tij nog kunnen keren van dementie, korsakov en andere gaten die dagelijks in ons denkwezen worden geschoten, -'t is eigenlijk zwaar kloten- als de dingen van de dag passeren, en achteraf pas blijkt dat je vergeten bent je bloedeigenste kind, je dochter te feliciteren?…

Als je herinneringen en het leven dat je kent vervagen Je luisterende oor en troostende woorden zijn verslagen Houd ik je hand vast en zingen we samen Zie ik weer even je stralende ogen en kunnen we de dementie samen dragen…

haar is mijn leven kaal Met haar is het echt leuk Zij is het helemaal Ook lig je wel eens in een deuk Mijn oma is erg lief Ze doet ook nog veel dingen Mijn oma is erg creatief Haar moet je niet dwingen…

Ik ben officieel oma met alles erbij want op visite dan kijkt hij naar mij. Zijn pappa of mam die tellen wel mee maar vandaag is hij enkel met oma tevree. Hij maakt dat ze lacht, hij zorgt dat ze stoeit en dat ze zich vooral maar alleen met hem bemoeit want daarvoor zijn oma's voor aandacht en gein.…

Daar ligt oma achter glas ik wou dat er geen Corona was we schrijven woorden op het glas door Corona sterkte lieve oma.…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…