7622 resultaten.
Hardvochtig hout
hartenkreet
5.0 met 11 stemmen 633 Kalveren, twee koppen
benen vier
aan de zwier
stelligheid vereeuwigen?
een zomerkoorts!
sotternie
weg dat mes! genoeg
gekwelde schors
pijn pikt het niet
pijn zwiept takken
pijn schiet naalden
pijn roept: pot voor drie!
afgelopen
met Bram luvs Jantje
Jantje hartje Sofie
kalverbast bloedt, goed!
ze druipen
liefde? 't is agonie…
Sprakeloos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 De mond verbiedt het spreken
kostbaar licht het niet verdraagt
de pijnboom waakt over de stam
ontkiemen wordt geweigerd
emoties strelen het gevaar
dwaling zoekt de warme corpus
hoogtepunten dag en nacht
stroomt de hars het wilde kleven
zaad verspilt op droge grond
waar Onan’s scepter heerst.…
kraai op tak
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 de vogel vliegt laag aan
met vleugels zwaar van ijs
in een wiekslag vallen duizend
vlokken van de koude takken
in de bladerloze boom krast
de kraai met schorre keel
de pijnboom gaat gebukt
onder zijn herinneringen
kijk hoe diep zijn takken buigen
geen mens die het ziet
alleen de kraai weet
van de diepe nacht…
Kleurt de ballen vroom
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.194 jij kerststalt mij
in winterse herinnering
ik ezel warme adem over stro
jij hoedt in
nachtelijke weide de
schaapjes op het eigen droog
op het verschieten van
de ster kan je niet wachten
de koningen zijn nog te ver
zingt dennenboom
en kleurt de ballen vroom
voor bethlehemse nachten
ik sneeuw nog steeds
kou heeft mij al jaren…
locked in
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 in het ziekenhuisbed
strijken zijn
gedachten neer
in troebel water
zwom hij de
fuik binnen
gekluisterd nu
aan de geur van
dennenbomen
aan liedjes van het
kindeke en een
Stille Heilige Nacht
hoe houdt de
losgescheurde mens
zichzelf bijeen
niets om zijn hoofd
op te leggen als
hij kopje onder gaat
in de taal van de
dokter…
Winterkoning
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 481 17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren,
dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld,
een kleine winterkoning kleurt de struiken,
ik voel dit tere en slordige hoopje veren
oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld,
kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt,
dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje,
grootste woorden helpen nu niet…
Mijn heide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 229 Als de zon schijnt
over mijn mooie hei
Komen gedachten in mij
en verdwaal ik
in stilte en rust
Geniet van het een zijn
met de natuur
Vergeet ik elk uur
en hoop dat ik niet verdwaal
of de weg kwijt raak
Maar kom altijd op het juiste pad…
winters moment
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 282 kristallen transformeren
op bevroren water…
zonnestralen weerkaatsen licht
op een klein wonderlijk theater
fruitig geel en groen
laten zich vooral gelden…
gekleurde nevel zweeft
verder boven uitgestrekte velden
een moment van schoonheid
die weldra zal wegkwijnen…
wanneer de zon straks
weer volop gaat… schijnen!…
regen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 174 wat donkere wolken drijven samen
de hemel wordt plots hel verlicht
gekraak, gedruis … een bliksemschicht
een foto waard, die luchtopname.
in mum van tijd, wat tellen later
als hemelsluizen opengaan
verlangen akkers drooggestaan...
naar bakken vol met regenwater.
de regen daalt nu heftig neder
het levensvocht voor vele dingen
laat dier…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
kerstsjabloon
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 172 een gedicht maken over de kerst
is putten uit de doos vol clichés
die ik van zolder heb gehaald
weer gaat het over fonkelende sterren
dennenboom en 't kindeke in de kribbe
2 dagenlang sluiten wij de ogen
en gordijnen voor de realiteit
van de wrede wereld buiten
we warmen ons behaaglijk aan het
haardvuur en kijken tevreden
naar boom en…
Een èchte kerst
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.344 Een echte kerst
Betekent voor mij
Krentenbrood met spijs
Het drinken van een glühwein
Napret op sneeuw en ijs
Lichtjes in de dennenboom
Op het bord een kalkoen
Het komt jaarlijks om de hoek
Dat vertrouwde beeld van toen
Dit geschetste sfeerbeeld
Is maar een klein deel
Waar het om draait
Het is veeleer de vriendschap
Die de…
Sta stil en kijk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 203 Ren niet weg,
Ontspan je spieren
In armen en benen,
Sla niet op de vlucht -
Vandaag hoef je geen
Kilometers te vreten,
Sta stil en kijk
Gewoon naar de lucht
Waar de zilveren tortel
Zich zachtjes wiegt
In de kruin van
Je eigen dennenboom
Zij gaat niet weg
Zo lang jij er bent
En in stilte naar haar kijkt,
Zij gaat niet weg…
LIEFSTE
gedicht
3.0 met 265 stemmen 65.166 tussen de klaproos
en de korenbloem
stond ik te wuiven
als graan
gedenk mij
wanneer de halmen rijpen
of als de leeuwerik
ten hoogsten hemel stijgt
aanhoor de elegie
van pijnboom en plataan
denk hoe ik was genegen
het zachte oeverlis
onthou de vuurdoorn
de zonnebloem
de goudenregen
en... liefste...…
Winterlicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 152 hoe nu een flauw blauwig
licht slanke silhouetten van
dennenbomen hard aftekenen
en zwart het geluid van knarsen
van sneeuw onder laarzen geknak
van fijne takken en hoe een smalle
straal uit pakijs ontsnapt er was
het kraken van borstbeen en hoe ze
één voor één je oude ribben braken
ritmisch regelmatig het reflecteren van
zwaailichten…
Sneeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 717 Vlokken, vlokken, vlokken,
gesteven schuim,
met scheuten en schokken
door 't ruim!
Ze zakken
bij pakken,
en, als er wind in zit,
waaien ze, waaien ze,
draaien ze, draaien ze, -
de lucht is donker van wit.
Eenbarelijk buien!
De grond wordt zat;
en dikker kleven de kuien
wat.
Ze leven,
die losse wittigheên!
Ze wervelweven,
ondereen,…
Avondrood brengt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 158 een rode gloed
betovert
een stille avond
na geflirt
tussen
zon en zee
wordt de horizon één
met rustig
kabbelend water
fenomenale kleuren,
weerspiegelingen
van roodoranje
geboren uit liefde
van natuurelementen
drijven eindeloos
mijn geheugen
legt vast
al dit moois
op mijn netvlies
voor eeuwig
gebrand!…
de nevelbrug
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 181 In een landschap wild en onbedwongen,
vloeit een beekje vol verlangen.
een prille lentezon laaghangend,
belicht een brug, in neveldraad gesponnen.
het klare water zo zacht kabbelend,
zocht kronkelend zijn weg naar zee.
zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee,
de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen.
het onbekende van dit woelig…
Het algoritme van het brein
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 130 Het algoritme van het brein
als machinekamer
dendert voort
Nooit was de vernietiging zo groot
De schoonste bloem vermaalt
in rekenkundige modellen
Een mooie wereld ging ten onder
Een starre geest telt onze dagen af…
Ik weet dat jij er bent
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 623 Jij zegt: kop op, als je
eens omhoog keek, jongen:
pijnbomen staan weer in bloei
en uit de rotsen groeit een plant
die hen in spleten breekt,
alles zal vlak worden, ooit.
Ooit alles vlak: het land, de tijd,
maar niet ons hoog, ons laag,
het pieken.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
Natuurlijk is het de natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel
ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…
Droom
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 1.878 in eenzaam verdriet
glinsteren tranensporen
over ingevallen wangen
maar niemand die het ziet
Zoekend, hoop, verwachting
een verloren gewaand gevoel
bestaat er nog vriendschap
of blijft die stille verachting
Smekend, wat nu te doen
hoe ooit opnieuw beginnen
in een huis, schreeuwend
van herinnering, aan toen
De radio speelt 'oh dennenboom…
Kerstboom
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 649 Ik heb elk jaar opnieuw te doen
met al die dennenbomen
die steeds maar weer rond deze tijd
in onze kamers komen.
Zij 'stralen' dan wel eventjes
maar dat is enkel schijn
omdat zij van het glitterwerk
alleen de drager zijn.…
Wiep
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 834 Duizenden dennenbomen wuiven
een prikkelend welkom naar
jouw thuis bedekt door naalden
spiegelt het glas gedachten
ogen durf ik niet te lezen
droge rimpels schrijven allang
de laatste letters van pijn
verborgen achter ritmisch kloppen
haast onhoorbaar vroeg gisteren
of het goed was maar terwijl
vertrouwen zacht zijn handen vouwde
viel…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Als een vredesduif
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 486 ik zag
het boekje met gezangen
heiligen die op hun sokkel
al eeuwen aan pilaren hangen
rook de geur
van dennenbomen
tussen wierook en
de hoogste orgeltonen
bad zonder te denken
de vertrouwde woorden
zat en knielde
naar het ritueel behoren
maar mijn geest
vloog als een vredesduif
de brandhaarden voorbij
waar kerst kapot geschoten…
Hier al op dit aardrijk
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 70 Al vroeg versierd dit jaar de huizen
Rond Sinterklaasfeest al met licht
De mens is moe van nieuwsbericht
Grafiek en ruis, ‘t elkaar verguizen
Bewoners hebben zo hun zorgen
Zo klein was hun planeet nog nooit
Servetten worden mooi geplooid
De vrees voor ziekte weggeborgen
Kristal en Wedgwood op damast
De stalletjes bij dennenbomen
Een zweem…
Vlinderdansje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 508 stil staar ik in het groen
gedachten gaan voorbij
één blijft bij mij:
ultieme vrijheid
woont in alleen zijn
vol overgave
word ik bestoven
door de bloeiende pijnbomen
denkend over liefde
uit het niets
vlindert iets
vlak voor mij
verleidelijk doet ze
een vlinderdansje
fladderend
uit het andere niets
komt een tweede vlinder
vangen…
Opgeheven hand?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 De diepste kern
van steenvruchten
vergroeid met tijdsbeelden
als harde pit te kraken,
ongenietbaar, verdicht
tot hij de ogen sluit
wordt hij uitgespuwd,
op het geopende land
om z’n overwoekering vrij te maken
ontstaan winterharde pijnbomen,
de ziel stijgen boven de kruinen uit,
iconen sluipen het gedroomde binnen,
van de lente,…