Alle inzendingen over depressie OR voorjaar

Ik zag de mediapriester Antoine Bodar laatst hip doen over depressie, in een uitzending van KRO's 'Kruispunt', waarbij hij melancholisch door zijn Amsterdamse huis vol boeken zweefde. Hij vertelde vol melodrama hoe hij als jongeling ooit een grote hoeveelheid slaappillen had geslikt, maar God hield hem godzijdank hier.…

Ogen waarin de glans Ontbreekt, haren Dof van eenzaamheid Sprankeling die al Lang verloren ging aan Oceanen van verdriet Open blik die levens Lang gesloten is Leven gesloten ingericht En stem die alle Leven kwijt is En als hij iets Te zeggen heeft komt Hij niet verder dan Toonloos vertellen - Toon van oneindige Vergankelijkheid…

Leven dat zijn Eigen onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven…

Adem die bijna blokkeert, Longen op zoek naar verse lucht Die er niet is, hier, Op deze hoogte waarin ik Mij tomeloos verlies, Hersens die vocht sturen Naar ogen die droog staan En onmachtig zijn De tranen die ik huilen wil Voor een keer toe te laten…

, Want elke vorm van Dementie wordt steevast Voorafgegaan door een Langdurige, chronische Depressie waar geen Einde aan lijkt te komen En die in veel gevallen Naadloos wordt opgevangen In de onbarmhartige armen van Meneer Alzheimer…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

In mijn vak of sombere kunst Beöefend in de stille nacht Als slechts de maan woedt En de minnaars neerliggen Met al hun pijnen in hun armen, Dan zwoeg ik bij het zingend licht Niet om te streven of voor brood Of voor de steun en hang naar de Bekoring van ivoren podia Maar voor ’t gewone loon Van hun geheimste hart. Niet voor de trotse man…

(voor Chris Cornell) In zijn kindertijd was hij al het doelwit van een zware, langdurige depressie, waar niemand iets van begreep, laat staan een oplossing voor zocht. Hij verschuilde zich in de muziek, verhit door de vele tanden met haar, die hem grof vermaalden en dat is niet te vergezocht.…

U die met ons Door diepten Bent gegaan Verzekert ons dat Wij aan het eind In Uw licht mogen staan Bert, Nuis, 10 juni 2012 Een post-depressie gedicht…

De dag heeft boventonen maar ademt zwaar in mij Ik kan met de thema's spelen en buigen voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag…

Niet in depressie of pijnlijke ellende maar hoogste geluk. Ik moet zo huilen om de ellende en om dat geluksvisioen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

op aaibare dagen kan ze vrolijk zijn doch dikwijls stormt het 's morgens bij het opstaan tegen de voorspelling van de Bilt in heeft een depressie het voor 't zeggen en dan soms zomaar bij opstekende wind drijft het weer over…

Wat komt mij tegemoet als zelfs de wind zich schuil houdt achter zijn depressie en ik voor de zon opkom het is het lichtknopje in de keuken dat ik op de tast vind een boterham smeer en met hagelslag hoogtij vier…

Waarom heeft niemand door dat het best eens zou kunnen komen door: een postnatale depressie?…

Geest die kwetsbaar is Ziel te gauw geraakt Geen weerbaarheid Waar alleen de tegenaanval Lonen zal - Enkel agressie tegen De geest die krassen Maakt in de ziel En alles loopt volgens Een vast patroon dat Telkens meer beschadigingen Achterlaat - er lijkt zelfs Een wetmatigheid te bestaan In het uitrollen van de loper Voor…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Wolvega Noord, des morgens vroeg 2007 -2010 Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn zichtbaar onvermogen En die vertelden Dat zelfs de reis Naar gene zijde Ondanks mijn zondeval Ook voorwaar niet lukken zal…

diep het kommetje dieper uit dan ik dicht schep het vol uit de beelden en de koppen daarin herkent men zeggen ze een depressie wat ik opneem gaat en verdwijnt in een doorgeefluik mij blijft het lepelen naar wat rest tot ook ik ben opgebruikt…

De vleesgeworden vorm van een depressie, Die schijnbaar permanent corona heeft, Die over treur-tv zijn mening geeft. En dat in tijd van lockdown en recessie. Eerst denk je dat je alles hebt gehad - Het kan toch zwarter dan het zwartste gat.…

In wildernissen en plantsoenen Begint het lentelijk geluid Van nestelen, en de blazoenen Van alle bomen hangen uit. ’t Is groen met geluwe schakering In kruinen en vlak langs de grond. En in de tuin en langs de wering Pronkt perk en gras met bloemen bont. De mensen zijn weer jong geworden. Hun stap, gebaren en gelaat, Ook van de droeven…

Gehuil van een klein meisje geprikt door een boze brandnetel. Moeder probeert te troosten en heeft een arm om haar heen geslagen. Fotogenieke brandnetels staan aan de rand van het bouwterrein. Met de natuur valt niet te spotten. De zon overweldigd het jonge gras. Onstelpbaar lijken de tranen nu. Moeder spreekt woorden van troost. De grond…

De zon brak door de barre voorjaarslucht. Plotseling kantelde er een vogelvlucht. Op de aarde smolt de dungezaaide sneeuw. Hart, gij zijt vrij; gij waart om niets beducht.…

Het regent nu, maar dat zegt niets het regent in zoveel gedichten het weerbericht voorspelde weliswaar zacht voorjaarsweer maar ik laat de moed niet varen ik denk aan jou, maar dat zegt niets je duikt zo vaak op in mijn gedachten maar dat betekent niet dat jij bezig bent met mij ook nu het regent dat zegt niets.…

Het leek heel even herfst, maar het is alweer voorbij, Een paar dagen wind en regen, nu lijkt het weer op mei, Na een aantal dagen temperaturen van twaalf graden en meer, Schrok de natuur plotsklaps wakker en ging druk in de weer, Het gras kreeg een kleur van opwinding en begon te groeien, Overal zag je ineens diverse voorjaarsbloemen bloeien,…

Het was een Zondag vreemder vreugde rijk Toen beiden wij door voorjaarslanden gingen langs drassig weiland en begroeiden dijk... Was niet ons min verwondering gelijk Van kinderen wier ogen open gingen? Hoog klonk der merels echotrillend lied, Helblij geluid in het nog winters landschap, Zodat de lente daagde in het verschiet. Hoe voelden…

Don't forget me zei 't tegen Lily till next spring zei 't kleine ding…

Tere voorjaarsbloem op haar fragiele stengel laat beton wijken.…