Alle inzendingen over dode OR graf OR kerkhof

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Een kerkhof straalt toch altijd rust hoe somber het vaak ook lijkt en menig graf wordt opgesierd waar hier en daar een bloemstuk prijkt.…

Het werd verstopt of weggestopt kwam pas tevoorschijn wanneer men de dode naar het kerkhof bracht in het openbaar! Maar als de persoon net overleden was, zaten de gordijnen tot aan het verlaten van het huis hermetisch gesloten!…

op het oude joodse kerkhof als het graf Praagse lente heeft de zomer tot het bot toe uitgeknepen en met enkel klatergoud behangen en in oude trieste ogen vind ik plots het onbegrepen en het machteloze terugverlangen…

Doorgebogen berken treuren samen met wilgen over letters in het marmer die vervaagd spreken over zacht rustende geliefden Maar zwaarte omhult ons als een stenen mantel wanneer wij hen zoeken bezwaard sluipen we op loden tenen weg We zoeken jullie wel op je geliefde plaatsen daar vinden we zelf ook meer de rust…

Je gaat stil zitten op een dode boom, Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom. Dan komen wij en worden even oud.…

Woest liggen de graven, de grendelen der aarde sluiten de doden van 't leven af, zij zinken al dieper, een weeldrige gaarde bloeit, hoog als de hemel, boven hun graf en de wagenmenner, in 't beeld van de sterren ziet ernstig peinzend omlaag, ver ligt al de aarde, een stip, zo verre en zijn paarden gaan zo traag.…

Op het zwijgend erf der doden Moet de treurwilg zijn gezet Maar de popel ruise er nevens: Bij de rouw het stil gebed. Op het zwijgend erf der doden Sta de donk're beuk in de aard; Maar de meidoorn sta er nevens: Aan de weemoed hoop gepaard.…

Jaren vluchtig aan het leven staan hier vast gebeiteld, alle seizoenen komt hij zich warmen aan de late middagzon, met gesloten ogen een wereld van verschil bij een gedenksteen even stil, ruimte en tijd doen er alleen toe te vergezellen verder van hier.. doorbreken een dunne scheidslijn, wegdoezelend verbinden deze lanen meer dan…

ging langs hagen de kraag weer op stilzwijgend zwart herinnering betrad de paden waar zijn steen in ruste lag voelde hoe hij woelde in de donkere grond wist dat hij zijn rust nog steeds niet vond de bloemen uit mijn hart zijn nu voor samen en nooit meer apart…

Een stoet in zwart traag tussen rijen grijze stenen. Wijwatervogels kijken druipend toe hoe het leven prevelend afscheid neemt. In een kale boom zit een grafparkiet; een windvlaag blaast speels door zijn veren.…

Wie ligt er in dit ondiepe graf waarop ik zit terwijl de maden over mijn been gaan en wellicht op zoek naar vers nieuw vlees, doch ze vinden geen ingang en blazen de aftocht door de kieren van het graf naar benee Maar wie ligt er nou?…

"Die liggen onzichtbaar op het kerkhof" zoekende naar nieuwe slachtoffers Dag lieve jongen, dag lief kind, dag lieve zoon dat Koninkrijk van jou is veel dichterbij gekomen!…

Kruisen op het koude kerkhof, chrysanthemen op de graszoden mensen denken nu aan de doden aan pijn, lijden, as en stof Een akker als tranenaarde van tijd en dood ontdaan, maar de eeuwigheidswaarde blijft hier voortbestaan. De oude treurwilgboom, haar dunne blaadjes beven. Zie hoe de levensdroom hier is voorbij gedreven.…

Hier ligt Jochem de Edammer in het graf, Die, toen hij leefde, niets om de dood gaf; En hij is zijn eigen gelijk gebleven want nou geeft hij niets om het leven.…

eeuwen oud, bomen omzomen het graf de dood heeft mij mijn leven ontnomen voor straf geen woorden vuil daar lig ik dan ongerijmd…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Van harte welkom fluisterde het steen zie het tot mij komen dus niet als straf Ik wachtte al even; het voelde alleen nu jij er bent zeg ik, welkom in je graf Ik had jou beslist heel lang verwacht op een kerkhof lig je eenzaam, alleen; En absoluut op zo’n december nacht voelt het eenzaam, als ijskoud steen Als kille wind door al de bomen…

Want de doden zijn hun vrienden.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Gestorven mensen zullen vergaan tot stof, achterblijvers rouwend op elk kerkhof Was je nog maar hier,of als 't moet ik bij jou, daar staan ze,iemands Moeder,kind,vrouw Ontelbare tranen op al die gevallen scherven, wie deze dood wil overleven zal moeten sterven..…

Laat mij dus maar teruggaan ook al ga ik dood van angst, naar het graf van de gelofte, waar geloof nu opgestaan is, dat ooit pijn en rouw verwaaien.…

Door zand omgeven Kerkhof van woestijnrozen Een vredige rust…

Hij liegt en bedriegt zonder blozen, zijn waarheid ligt op het kerkhof…

ik zoek niet de rust van het graf wel het wiegen van lange halmen en bloemen in het gras zij hebben dood zien passeren in droefheid en rouw konden zich pas profileren in lente na verdwijnende kou samen zien wij bekenden zij ordenen het groen tot weer een keurig graf waarvan de inhoud op de eeuwigheid wacht in dit schisma van leven…

opstandig zijn we allemaal alleen wie rolt de steen weg van zijn graf durft stilte en de knusheid van het dode leven te doorbreken ieder heeft zijn kruis van spot verraad en pijniging te dragen naar de heuvels van calvarië de vierentwintig staties te doorlopen die leven van de dood doet scheiden na de kruisiging sta op maak korte…

Wie ik liefheb wil ik niet verliezen liefde is mijn levens grootste schat daarom ging ik voor zij die mij verlieten kamers bouwen vele kamers en geen graf. vele kamers en geen graf daar wou ik niet voor kiezen omdat ik zoveel om hen gaf. wie ik liefheb bestaat niet in de dood.…

op je graf plaats ik een pompoen met waxinelichtje ik drink met jou op leven en dood scheiding is nu ijl ik neem een slok de andere giet ik uit op de aarde…