Alle inzendingen over dood OR naam OR mens

Nu onze prins-gemaal plots niet meer leeft Haast ieder zich om hem te prijzen Als vader, diplomaat, als wijze Die posthuum zoveel inspiratie geeft Zit het dan toch in onze aard misschien Om pas een dode echt als mens te zien?…

In de zwarte nacht is een mens aangetreden, de zwarte nachtwolken vlogen, de zwarte loofstammen bogen, de wind ging zwaar in zwarte rouwkleden. 't Gezicht was zo bleek in 't zwarte haar, de handen wrongen, de mond borg misbaar, de nek was zwart een hel was 't hart, van daar kwam het zwarte en worgde haar.…

Boven een grafheuvel nog onberoerd hangen oude tijden even stil als mijn gedachten wijlen naar degeen die daarin rust mens uit lang vervlogen tijden waarom wordt mijn ziel geroerd verlost een simpel gebed een versteende geest zijn lijden?…

Waarom is de mens dood Als hij op het oog Drukdoenerig door Het leven gaat Met eelt op Hand en ziel Hij die al tijdens Zijn leven aan De dood ten Slachtoffer viel…

O 't dood-stil graf, dat nooit weet wat geweest Is 't arm mens-lijf, dat kan zo'n grafje vullen.…

verstuurd kilte verdwijnt waar rust verschijnt Gevangen in het licht straal ik als nooit tevoren fluisterend zeg ik nogmaals mijn naam ...…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

de nacht draagt zwarte schoenen jouw bekende liederen zal je nooit meer zingen jouw stem was verwondering en verbazing gestorven in de melodie der versmelting jouw naam nu in de wind van verfluistering…

haar naam geeft een klank kleur geeft een gevoel geur zacht duwend op mijn maag traag glijdend over mijn tong licht rollend op mijn lippen schept zij liefde…

en ik schreef mijn naam in de aarde waarin ik mijn voetafdruk achterliet in het water dat mij meevoerde op de stroom in de ongrijpbare lucht die ik greep met m'n adem in de stralen van de zon die mijn dagen verlichtten en verwarmden in die dagen die kwamen en gingen zich vullend met vrede en verdriet ontmoeting en afscheid droom…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

I. zij wil op bloemen groeien zoals de zon op het zalig onbewolkte zwartvertakte gedachten achterlaten onder het zacht bestreken mos blauw staan op bomen wanneer seringen wuiven naar romige, roze vruchten ver weg van blank beschenen berken die hun kruinen optrekken door het eenzame beven omdat zij niet anders kunnen en…

vragen rennen me achterna en terwijl de stilte tegen me leunt of ben ik in de waan luidt een vlinder de metamorfose van de dood kinderen wisselen land en keren herfst om verplaatsen aarde naar hemel, weer naar aarde en wanneer ik me aan hen bind blijft de weerspiegeling niet onberoerd wij huilen om het afscheid en vinden…

Zeg tegen echt iedereen uit naam van Iemand dit nooit meer te doen...!…

Klos. Kloos. Kous. Couscous. Koers. Kans. Klus. Kras. Kuns'. Close. Eenmaal ben je de klos. Ga je als Kloos door het leven. De kous is nooit af, tenzij je 'm aantrekt: die kans heb je diepgaand beschreven. Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig…

"het zit me tot hier" zei de kip zonder kop, "ik ben zo dood als een pier" en nam nog een slok.…

Achter deze groot openstaande hekken geflankeerd door hoge coniferen loopt een schelpenpad staan zerken liggen grafstenen doden beenderen van mensen voor doden zijn geen geboden hun zielen vieren vrij hier staan namen van doden lopen de levenden lezen namen zien de duur van leven te jong dankbaar oud nutteloos ziek maar hun zielen…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

Van dood in dood gegaan, totdat hij stierf. De namen afgelegd, die hij verwierf. Behoudens deze steen, waarop geschreven: de dichter van het vers, dat niet bedierf. -------------------------------------------- uit 'Osmose'…

Als het leven Plaats maakt voor de dood Is er dan nog hoop? Geen mens ontkomt eraan Als het leven Plaats maakt voor de dood Is de hoop vervaagd Weggevaagd in de mist…

De reden te doden is weg De rede verloren verdronken in bloeddorst Niets telt in de hel van stukgeslagen steden geen vrouw, geen kind is heilig door onschuld, in doeken gehuld schamelt de mens voort, gisteren levend, morgen dood.…

de dood kan afschrikkend zijn soms toch wel enigszins verzachten enwel er staat een nare lijdensweg voor die persoon te wachten zeker niet onze Schepper als schuldige aanwijzen voor jou eindigt het verdere leven met een diepe wrok let op jouw omgeving vast noodlijdende mens of dieren tijdens het rustgevende tikken…

Met de Dood kan ik niet leven, van de Dood word ik doodziek, Maar ieder mens moet zijn leven ééns geven, het is al eeuwen hetzelfde lied, Met de Dood moeten we leren leven, zolang als we bestaan, We zouden eeuwig kunnen leven, als de Dood ook Dood zou gaan.…

Wat is u of mij een naam, Werelds prijs of werelds blaam, Als de ziel de dingen weet en mint Dieper dan hun naam, mijn kind? Elk ding krijgt zijn gouden naam Eens in schoonheids vol verzaam Als al schone dingen zijn Zonneklaar en zonder schijn.…

heb je nou je rust gevonden Mooi mens voor altijd in onze harten gebonden Dit is een gedicht voor een mooi mens genaamd Christiaan, die op 29-7-2010 een ingrijpende beslissing nam om het leven te laten.…

ik aanschouw de dode een mens als voorbode voor mij plots een monument doch hij leefde in de eeuwigheid een moment…

Ik wil geen mens meer zijn in een wereld waarin het menszijn zich uit in wreedheden en moordlust. Ik schaam me om mens te zijn omdat velen zich verrijken aan oorlogsleed of de andere kant uitkijken. Ik verafschuw mijn menszijn waarin ik behoor tot het ras dat levens vernietigt en dood en verderf zaait.…

Die Naam is voor dat volk ontzettend heilig. En dat houdt in: men schopt of schiet dus niet op iets waar men de naam van Allah ziet. Doe daar je voordeel mee, dan blijft het veilig. Schrijf op je uniform Zijn Naam heel groot, dan schiet zo’n Taliban jou echt niet dood.…

een vaste burcht pronkzuchtig de borden wapens aflijvige namen wachters bestaan niet meer amos kan zo hier binnen rondjes lopen in het rondeel huls van voormalige macht het hoofd is een carrousel van namen de naam een open schrijn een hoog vertrek na hoog bezoek ------------------------------------------- zonneleen 33 www.abelstaring.tk…

mens wanneer hij wordt vermoord die naam Jozef mag nooit worden vergeten zal altijd rechtvaardige heten…