15468 resultaten.
sporen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 137 het strakke vel is weg en
het glanzende vakantiebruin
heeft plaats gemaakt voor
ouderdomsvlekken, oudbruin
ik ben verouderd,
zegt mijn kind,
geen handzalf
dicht die kloof
de spiegel trekt voren,
gelaten laat ik
een leven achter mij…
sporen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 445 mijn lichaam
bewaart
de herinnering
aan wat
geweest is
attendeert
op wat
vergeten leek
de sporen
volgend
verteer ik
het onverwerkte…
Spoor
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 zijn leven was een
slijmspoor
van goedertierenheid
en
liefde tot de medemens
van
wat staat je dat toch leuk
en
nienand kan toch koken zoals jij
en
op zijn sterfbed
zei hij
ik dank jullie wel
en
dacht hij
tevergeefs
nu komt mijn tijd
denk ik…
Spoor
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 652 Kleine jongen,
liever zag ik je ontsporen:
met piercings, tatoeage en tentenpak
naar lowlands gaan.
Of met gitaar
en drugs op zak
in een schimmig café staan,
zwarte kleding
en zwarte lijnen om de ogen.
Liever dat.
Vandaag heb je de trein gepakt,
naar een witte wolkenplek
waar bloemen metershoog
samen met kittens en paarden zingen…
Sporen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 976 Sporen die restten zijn de
uitgekotste prooien;
al geven ze blijk van een man
die de bewoners van deze plaats
niet kenden.…
SPOREN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 241 Ik wil effe
sporen met je
je ontmoeten
praten en luisteren
en als we
wissels tegenkomen
dan zetten we
ze om of niet
dan staan
we even stil
bij elkaar
op die plaats
op dat moment
van ons reisleven
om te bezien
om te bespreken
of we samen
of ieder alleen
z'n eigen weg
vervolgt!!
voel je voor
die wisselwerking??…
Sporen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 371 Het leven heeft zijn sporen achter
gelaten met het tikken van de klok
verglijdt de tijd en berust hij in een
vaag weten van zijn hulpeloosheid.
Elke morgen ziet hij weer het licht
als hij doelloos kijkt door het raam
tijd in overvloed met ogen waarin
de eenzaamheid te lezen staat.…
Sporen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Sporen leiden ons weg van het vergaan.
Maar in de zomer,
wacht maar,
in de zomer komt de warme grond tot leven.
En toont mijn lijf zijn gebreken,
wacht maar,
het duurt maar even.…
Zonder sporen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 256 schreef een
vlucht meeuwen
op zwart papier
nu zijn ze
weer hier als
raven in de sneeuw
zonder sporen
geland weg van
zee en het strand
maar ik wil ze
zien vliegen nog ongelijnd
op een blanco a-vier…
Sporen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Zo ga jij langs
Je nieuw gekregen
Dag, met de dood
In de hand van
Je soortgenoten
Die zojuist het
Leven verloren, ben jij
Vandaag opnieuw geboren,
In een prachtig kleed gehuld
Van rood met witte stippen
Toon jij je aan 's Heren wegen
Als toonbeeld van schoonheid
Met eindeloos geduld…
SPOOR.....
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 154 De trein
voerde ons
naar de stad
Maastricht
Aan Boxmeer,
Venlo,Roermond
gingen we
-in boemelvaart-
voorbij
Het was
'n zondag
van regels geen maat
van sores vrij
We lieten ze
links of rechts
liggen
zoals 'n gedicht:
in grote lijnen
nog
niet uitgewerkt
....onafgemaakt
Maar wel
op het spoor.…
Niet Sporen
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 237 “Ik trek er met de trein wàt graag op uit,
Maar door de jarenlang gestegen prijzen,
Koop ik bij voorkeur geen vervoersbewijzen.
Wel pech, dat Rotterdam de poortjes sluit.
Uit angst dat ik straks nergens meer kan komen,
Heb ik onlangs wat hoogspringles genomen.”…
Sporen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Als reeënsporen in de sneeuw
als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw
zo staan je zolen en je tenen door de olie
bij een schijnsel op mijn laminaat
dat ik zo nog even zitten laat
om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige,
van de aanblik te genieten
tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…
Sporen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 667 We laten onze sporen achter
in de vorm van letters
en het bos laat zijn sporen achter
in onze ziel
tekent op het netvlies
sporen die niet uitgewist mogen worden.…
Sporen
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 76 De rimpelingen en de sporen,
de verten in de horizon verloren
het steeds veranderende
van 't strand, de zee,
dat neemt het oog,
de lens voortdurend mee
Ze zijn daarom zo blij
als 't zand er vers en eventjes
gaaf uitziet
dat laaft het oog,
biedt rust,
een overvloed van vree…
Sporen van toen
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 41 gezien tegen
de blauwe
achtergrond
bevallig
fladderend
voorzichtig
landend in
de warme zon
waar jij mij
sprietend
verkende vleugels
sierlijk schikte
en in de rust
die wij elkaar
bekenden
hebben wij met
stilte gesproken
die ons had
verbroken
jij weggevlogen
en ik langzaam
teruggelopen
teleurgesteld
alleen in de
nagelaten
sporen…
Ik heb je genoemd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 207 Namen laten sporen
na, van hen die werden
genoemd.
Luchtig dromen zij
voorbij, wanneer
je 't niet verwacht,
en wordt overvallen door
heimwee naar een ziel
die mist.
Vrees dan niet de nacht,
zij brengt ons nader
tot elkaar.
Zoek mij in de schaduw,
ik ben niet dood,
je vind me daar.…
De dood is hun metgezel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 Haat vergrijpt zich
als een kind van God
en doodt uit zijn naam
maar wie één mens doodt
heeft de gehele mensheid
gedood
de giftige slang kruipt
ook waar hij gaan kan
opzoek naar dezelfde intentie
de dood is metgezel
varen blind op onschuldige sporen
naar adelaars van dood metaal
die hun naam kunnen afspelen
als vrije vogels van…
Protesto
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 609 de kwelling ondraaglijk
node plannen vertroebelen
het zicht op hun licentia
gesmoorde smeekbeden
teniet gedaan door ouderlijk gezag
liep vertrouwen op 'n dood spoor
eeneiig verbonden voor het leven
kozen gezamenlijk hun eigen weg
ze vlogen uit…
Ik liep in een straat
gedicht
2.0 met 15 stemmen 4.337 Ik liep in een straat
die doodliep,
op het spoor van iemand
die hier gelopen had
maar die nu dood was.…
Milieu nog maar een keer
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 103 Dood. Hoelang nog?
Tot Sint Juttemis? Nee. Veel eerder. Als
we zo door gaan. De lul. De mens. gezond-
heid. Schadelijk. Niet leuk. Voor gene-
raties na ons. En nu al. Verschrikkelijk.
Dood. Dood. Dood. En de mens op het
verkeerde spoor, zo vaak. Als een trein
richting een ravijn.…
impasse
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 2.482 deze tijd van frivole rijmelarij
maakt de dichter juist neerslachtig
het teveel aan letters van banket
heeft hem voor enkele dagen
op dood spoor gezet…
Voor Ronald (mijn broer, waar je ook moge zijn)
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.078 Met een triest gevoel op dood spoor,
kreeg je bij "vrienden" geen gehoor.
Blind voor de toekomst, doof voor de reden,
besloot je toen maar uit het leven te treden.
Het was je teveel, te zwaar, het was genoeg!
Je koos voor de dood, al was het te vroeg.
Wat was er van je geworden als je er nog was?…
Hoefslag
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.800 likt zich in de wonden
een hoefslag trekt zijn sporen diep…
restafval
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 niets gooit zich weg
en bewaren is geen optie
plastic en blik op maandag
verzameld werk
in een spoor van achterlaten;
lege dozen
een notitieblok zonder aantekeningen
een gedicht aan de rand van taal
twee helften
van hetzelfde potlood
bossen zonder uitgang
een huis dat zich ruimt
voor een dood die wacht…
het ontelbare
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 265 we tellen de daden
de dagen de doden
de sporen de wonden
in het landschap tot
mouches volantes zich
als zwarte dansende
sneeuwvlokken ontvouwen
en het uitzicht verblinden
we tellen tot tien en terug
werpen een kleurrijke lap
over het land zwijgend
bedekken we het ontelbare…
Uitval
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 552 als stilte
is ingenesteld
of ongedwongen blind
blijft ingemetseld
is de voortduwende beweging
op dood spoor gekomen
zijn wissels bevroren
en is stroom alleen nog
gewikkeld in verleden dromen
de stoppen
blijken weer
uit steen gebakken
doch wat mij,
teneinde,
meer zorgen baart
is, dat naar het schijnt
de verbinding
niet meer…
"Voor een vriend..."
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 1.063 Je veerman houdt zich in
en nog steeds de wacht,
heeft het meertouw nog
niet losgelaten, gelaten
lopen in het laatste spoor
op het jaagpad van de nacht,
wat reeds z'n oude glans verloor
en een milde dood je wacht, al
vertrouwd met de tocht, misschien
wacht mij hetzelde veer, om
je aan de overkant weer
in de ogen te kunnen zien.…
Bewustwording
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 265 De straat bezoedeld met sporen die nooit
Hun doel bereiken.
Want zoals zal blijken zijn zij slechts
Bestemd voor de vergetelheid.
Nooit is het hoogste doel bereikt
Wanneer men vlak voor de dood
Terugkijkt en ziet dat alles niets
Meer is dan een in alle kleuren van de
Regenboog geblazen zeepbel.…
doorkijkjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 88 zijn gebroken hoofd draagt nochtans
toch standvastig
duizend sporen van verraad
hoeveel kwaad er was geschied
verkwanselt en besmuikt
waar vrijheid naar de rotting ruikt
van duizenden verdoemden
ach daar binnen
ruist zijn frase langs de schotten van de dood
en in zijn nood verkleurt zijn
blikveld niet- daar achter glas
het houdt zijn…