Alle inzendingen over draaikolk OR vrouwenschoot OR pervers

luchten verbergen soms onverwacht een wervelwind oceanen bezitten onpeilbare diepten en draaikolken er zijn bergen met verborgen grotten die niemand kent soms is er een moeder die onverwacht bevalt van een kind of een oerwoud met nog niet ontdekte dieren en volken en soms zijn er mensen met duivelse gedachten die te laat worden herkend…

voor onze eigen gulzige, meestal perverse, pleziertjes. wereldproblemen? nooit van gehoord! de gemoedsrust van velen door anderen verstoord? kunnen we ons zelf vermaken als wij door onze spot anderen blijven kraken? we leven maar eens! dus zuigen we 't uit! geven we zo niet sartre nu nog dagelijks gelijk?…

Hoeveel boeken moest ik lezen, hoeveel harten moest ik breken om het licht te zien dat vrolijk en pervers mijn ziel bevrijdt? Ik zag met eigen ogen wat mijn handen deden en hoe ik ook mijn spijt met inkt beklaag: geen hond die twee keer om een klaaglied vraagt. Ik hang vijf zomermaanden voor mijn raam.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Hoofd in de wolken Handen in m'n zak Negeer ik valkuilen en draaikolken Daaraan heb ik lak Koude handen, warm hart Zweef ik op haar af Misschien niet de juiste start Maar ik ben alweer niet laf Alsof ik 't echt nooit leer Helemaal in haar ban Vraag ik 'r voor de zoveelste keer: "Ken ik jou niet ergens van?"…

Een draaikolk Trekt me onverbiddelijk omlaag Draaiend en draaiend Rond en rond Weerstand bieden is zinloos Zoet water in m’n mond Sneller en sneller Omlaag en omlaag ‘k Zie ’t oppervlak verdwijnen En alles wordt snel vaag Totdat ik, dronken en hulpeloos, Maar eindeloos gelukkig verdrink In de prachtige poelen van haar ogen…

de spiraal van eeuwig leven tekent het centrum van mijn groei in elke cel van mijn bestaan en in de adem van geschiedenis zoals de opgerolde slang de conisch gevormde schelp hemelse galaxieen draaikolken en wervelwind voert mijn adem mij terug naar de kern van mijn cyclisch bestaan waar hemel en aarde elkaar ontmoeten in verheffende…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Mijn vrouw heeft donderdag haar heup gebroken, Zij lijdt al jarenlang aan Parkinson. De vogel die die ‘valboete’ verzon Had ik graag eventjes alleen gesproken… Gelukkig is haar toestand niet kritiek, Maar wie is hier het meeste hersenziek?…

Ze versmelt met haar intimiteit om het hart te openen voor de stilte en stopt de draaikolk van gedachten om de tedere beroering van het huidige moment te beleven vallend als een druppel in de eeuwigheid.…

Mijn brein zoekt naarstig naar het hoe en waarom, in de trage, draaikolkende rivier van mijn gedachtestroom, waarin mijn flexibiliteit schijnt te zijn verdronken. Kalmte kan me redden, dus ontknoop ik de knoop in de hoop de vage herinnering alsnog opnieuw te activeren.…

Eén traan, rolt langzaam langs haar gezicht omlaag, ze voelt zich, als in een draaikolk, wat is 't ook weer voor dág vandaag? Soms wetend, vaak ook niet, maar wanneer ze 't wél beseft, heeft ze, nét als nu immens verdriet. De dagen rijgen zich aaneen, worden weken, maanden, wie weet járen.…

Een vloedgolf van emoties Overspoelt mij Na ieder verwijt Na iedere snauw Ik dreig te verdrinken In een draaikolk van woede En teleurstelling Na iedere schreeuw Of duistere blik Maar zelfs als ik denk Dat ik niet verder meer zinken kan Kijk ik naar boven En zie ik door een waas van tranen Een onbewolkte hemel Ik vecht mezelf weer…

Gehuld in het eenzame schuim ik door straten in een schulp verborgen voel ik jou kijken nat voelt het vocht wat van wimpers glijdt een lint van vlinders houdt kermis in mijn ziel in een draaikolk tolt de liefde in stilte rond mij heen zonder jouw warmte Voelt het hart als steen Misschien herken je In sier mijn geschrift Stuur je…

Mijn lijden schenkt hem een pervers genot. De massa, brullend in zijn haat en spot, een hydra, een veelkoppig monster, wacht in spanning op het marktplein. Het is nacht. Dan flitst het staal. Een sleutel in het slot. Wat denkt een rollend hoofd nadat het tot een bloederig object is teruggebracht?…

wanneer licht geluidloos over een bloedrode einder klimt is de nacht verslagen en het hoofd ligt eenzaam in een lijkbleek bed ogen houden het duister vast koesteren nog de zoete draaikolk van de droom maar het hoofd herkent het lichaam dat zich strekt en haar nacht tuimelt in de afgrond van de tijd en de mond hervindt de woorden…

Hoor je mijn stil gefluister wel in de wervelwind van extase hoor je mijn schrille kreten lied als de razernij je voedt Heb je genoeg aan een simpel spel als een bron in de oase of zijn de ogen die je ziet dat wat je smelten doet Hoor je het ruisen van de wind in de draaikolk van begeren voel je de adem van het licht die langs je lichaam…

Ik dweep met mijn lief, het lijf streelt het verleden als ruwe zijde, hunkering in evenbeeld, waar ze mijn droom in deelt en de schroom en eindigheid weet te ontwijken, verdiept de draaikolk zich in weelde, om de kern te bereiken, is verdriet niet te vermijden, in dat licht blijft niets gelijk, waar de rede haar bijt en ook weer…

In een onrijpe kleur rust de oceaan uit van eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke…

Och volk dat u beroemd uit Izaäks nageslacht te zijn geboren Van u wil ik protesten horen Om een vervolgd een etnisch volk Dat in de draaikolk van de macht Naar beneden is gezogen Dat u deze macht niet langer zult gedogen Hij die doet alsof zijn neus bloedt ‘t onrecht Weg werpt met een nonchalant gebaar Daarvan zijn ook u en ik…

voor hij vertwijfeld naast me zinkt mijn blik wordt troebel en verdrinkt moedeloos als ik mijn ogen sluit Het is te laat, je drijft de nevel in nog eenmaal kijk je treurig om woorden steken en ik staar stom vanaf mijn einde naar jouw begin dan slaat de duisternis me blind en zoek ik spartelend naar houvast maar niets dat de draaikolk…

mijn hoofd als een maalstroom De gedachten keren en wenden, steeds dieper Oneindige draaiingen naar een diepte dieper dan het zwarte gat Zoals ik mij voel, zoals ik mij draag Van buiten kalm en koel Maar van binnen verschroeid door de maalstroom van lava Een hitte die warmer is dan de kern van de aarde veroorzaakt door deze samenkomst van draaikolken…

Ze zijn niet meer dan in hoogheid gezeten lapzwansen U mag invullen wie… want het zijn er vele - Maar ook lapzwansen zijn mensen die we het goede wensen Ook al weten we dat het eenrichtingsverkeer is naar ons willen ze niet horen Want wie niet meegaat in hun perverse eigengerechtigde denkwijze - waar met name het kind de…

Tussen de oude eiken ruist het middenin een draaikolk van blaadjes zwijgt opeens het Herfstkind en luistert Kom, het is weer tijd voor verandering is wat deze herfstwind haar fluistert ik blaas muziek dus dans en zing Voorzichtig danst ze de bomen kaal haar zang brengt paddestoelen tot leven en de herfstwind blaast, hij blaast zich schraal…

Hier sta ik dan: entre deux mers midden in de draaikolk van het leven. Entre deux mers: de dode bloedeloze en de rode van het leven. Tussen de moedeloze en de eindeloze. Ecce mater. Mater nostra. Zie haar. Hunkeren naar het vuur, smeken om het water. Vliegen in het luchtledige. Bijten in het zand. Zie haar. Zie hen.…

Als de blik van haar ogen de weerslag vormt van haar ziel, wat heerlijk is het dan dat ik in deze draaikolk opgaan kan en sprakeloos de woorden spreken mag ondersteboven te zijn van haar lach. Als drenkeling weet ik mij in haar ban, waart zij als schip rond in mijn hersenpan: redding gehuld in nevels van de dag.…

De wind is ijzig het beneemt me de adem laat de tranen over mijn wangen rollen terwijl ik tegen de stroom op moet roeien rondom vissen strooi ik het brood boven de donkere golven de blauwe hemel de hongerige meeuwen maken herinnering wakker het gekrijs de pijn in tweeën verscheurd te zijn ik kijk naar de draaikolk…

Hij domineert, hij is pervers en commandeert. Hij, die weer eens een zogenaamde meeting heeft en zich met smoezen in het nachtcircuit begeeft, terwijl zij uren wacht tot hij weer huiswaarts keert. Ze is hem meer dan zat, en heeft een plan gesmeed. De rollen omgekeerd, ze neemt het heft in handen.…

Liefste ik bood geen weerstand, gehuichelde liefste waarom spreid je je vingers niet over de draaikolken, de opspattende kermisvissen in mijn armen. ------------------------------- uit: 'Lilian Sugar Baby', 1990.…