Alle inzendingen over dromen OR angst

het afschrikwekkende wezen gaat stil zijn eigen gang vleugellam geboeid sla ik zijn bewegingen die niets aan het toeval overlaten naarstig gade met vaste hand stopt de verschijning alle lichaamsgaten dicht de mond krijgt een prop watten in de neus tampons de ogen afgeplakt de oren tot de rand gevuld met een snel hard wordende substantie…

voorbij de wind waaide mijn gedachte buiten bereik van mijn hart en in het nu ademde ik winter waar lente was beloofd ijsbloemen op mij ziel verkilden de dagen zo breekbaar als het dunne glas van een kerstbal die schitterend wacht op zijn moment van stralen ligt de toekomst in mijn nog warme handen en beslaat voorbij de dag droomde ik de…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…

Verjaarde dromen Komen soms toch weer terug Nog indringender…

Ik keek of het waar was Maar toen merkte ik het pas, Dat ik aan het dromen was.…

zag paarden in gestrekte draf van donker naar het licht verleden ging de toekomst aan waarbij zwart werd gewit tijd sloeg vuur uit hoeven die sleten op waarheid en geweten proefde de hel in verbrande luchten een droom die niet vluchtte zij rondden de horizon kwamen galopperend weerom sloten licht met volmaakte duisternis…

Voorland van hem, De kwade droom die hij verveeld en Snel uittrekt en weggooit. Niet gewikt En steeds meer draden los. De accuklem Is van literatuur, veroordeeld en Verroest. Of ze gedrukt staat.…

maan De mensen zochten in de stegen Hun heil, want collectief de waan: De weerwolf raast over de wegen Ik rende mee met mijn kompaan Ontredderd zijn we neergezegen In ’t huis ons na aan‘t hart gelegen Was het de meute dan ontgaan Dat vanuit zee enorme dieren Koers zetten naar ons aller strand Zo sterk dat één duw van hun snuiten De angst…

dromen draaien door de mallemolen van mijn geest zij kleuren echt lijken op wat is geweest een enkeling kijkt ver vooruit in beelden die nog niet bestaan ik laat ze gaan of haal ze in angstig in een kring waaruit ik enkel kan ontsnappen als ik zwetend wakker word door de gil die ik hoor net voordat ik zal worden vermoord…

Bij 'n beekje met veel volle varens en 'n omgevallen oude dikke boom biggelen dik en nat mijn tranen om het uitspatten van mijn droom:: "Nu je echt voor die ander hebt gekozen wil ik al mijn zoute tranen lozen en laten meevoeren zwaar en loom in die troebele treurige beekse stroom" Ik schrik op en knipper met mijn ogen m'n liefde…

heb je gezien over de grens een donker gezicht ontsnapte voor even in oplichtend wit hoorde je spreken in oudere talen kon je verstaan in ogen verhalen jij liet me niet gaan greep mijn hand ik voelde slechts kou door tocht van de andere kant in vochtig passeren ik wilde terug voelde in raken hoe zij probeerden zich meester…

droomde dat ik verloren liep in een levensgroot gebouw waar niemand was en ik vergeefs van lokaal naar lokaal zwierf in deze oneindige eenzaamheid waar je jezelf eenvoudig kwijtraakt ontdekte ik de ledigheid... er waren daar slechts deuren die toegang gaven tot ander deuren doch geen enkel vertrek was werkelijk een echt vertrek…

Het is een droom? Nee echt. Wiens vader? Al mijn vrienden leven in geluk. Het is geen droom. Onecht. Slaafse woorden dienden. Mijn ziel ging stuk.…

zag je bloemen rapen de zwarte van de nacht een boeketje maken zonder kleur met een lint van schaduw zonder geur maar als de zon jouw bloemen ziet ontwaken ze in roze rood zonder verdriet kleurt zwart tot nieuwe dag waarin pril groen zich eindelijk openen mag…

zag rode kolen en pompoenen vrolijke vrouwen om te zoenen brachten je listig van de wijs ongrijpbaar enge visioenen tartten meedogenloos je geest prikkelden je met miljoenen je werd behandeld als een beest het was een lange, enge zware nacht ‘k had dit niet van m’n geest verwacht ik zeg het eerlijk zonder schroom ik had een vreselijke droom…

nieuwe wereld Maar wat als ik het niet kan Daarheen ga en weer terug wil Mijn stippelpaadjes niet kan volgen Help Oh god wat heb ik gedaan Het moment dat je dromen uitkomen Is het moment dat je heel even stikt Kan ik weer ademen, of zink ik?…

het is nooit stil er is er altijd iets dat zich wil laten horen wil laten weten dat het geboren is stilte is gemis schraap een gat in het spinrag van de nacht verbaas het duister met geluiden fluistert kom erbij we willen jou omdat jij ons kunt laten weten dat we leven het spiegelt in mijn ogen paradeert in mijn zicht wil mijn…

gaan boeien de kamer is te klein de deur moet open blijven mijn ontsnappingskans verkleint als de ramen zijn gesloten ik wil wel met je praten maar je mag niets voor me zijn ik ben te vaak verlaten als je me aanraakt doet het pijn zo gauw ik weg bent heb ik spijt dat ik niet langer bent gebleven ik wilde je nog zoveel geven maar angst…

voorbij de deur die we uit angst steeds sluiten omdat daarbuiten alles anders is waar ogen niet meer kijken omdat ze zien en dus begrijpen waar geloven zeker weten is en hopen dus verkrijgen waar liefde alles is wat handen kunnen geven verweven met het leven voorbij de deur die we uit angst steeds sluiten…

Vliegend in het rond vlinders om me heen blauwe lucht, de zon zo fel geen haat of verdriet geen jaloezie of angst alleen liefde waar bevind ik me? in mijn dromen een plek alleen voor mij…

zij weet van toeten en blazen zij rookt omdat longen moeten zij drinkt maar niet uit glazen zij staat op, net als u en ik uit de droom die slapen heet zij leeft in constante angst omdat zij van dat vlekje weet stadium…

Ga maar slapen kleintje Droom maar zacht Wees niet bang Hier in het donker Vannacht hou ik voor jou de wacht Laat je dromen tot je komen Laat je wereld zachter zijn Beleef het mooie Warm en teder Zonder angsten Zonder pijn Ga maar slapen kleintje Ga maar slapen Droom maar zacht Dat is genoeg Pieker niet Van wat gaat komen Daarvoor is…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

voor hen fladderde ik van bloem tot bloem bij hen verdronk ik een stille dood ogen vol liefde koestering terwijl mijn hart schrijdde ongehoorde noodkreten mijn lippen koesterden een droom angst pijn verlangen smachten zoekend naar onrealiseerbare droom toen verdronk ik radeloosheid onbegrip pijn en schaamte wanneer stopt het niet niet…

de donkerte vlindert in onze schemering donkerrood gekleurd haar gefladder zoetig gegeurd maakt de duisternis op donkerblauw en zwart voor haar eindige nacht ze geeft me onze droom ik droom hem zacht en wacht niet lang laat mijmeringen en herinneringen dichter komen tot de angst verschijnt hij overvalt te lang het donkerrode,…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

dat alles duidelijk wordt val nu toch in slaap maar droom dan ook nare dromen nachtmerries zijn het ik wil niet slapen...nooit meer…

Dan komen alle dromen terug. Boze dromen van honger zullen weer terugkomen. Er komen weer bloemen van lente en angst voor de winter. ------------------------- uit: Vrijgezel', 2003.…

droom mij tot tevredenheid droom mij zoals ik werkelijk ben…

de nacht is donker van mijn dromen maak me wakker voor vandaag geef me licht dan kan ik bij je komen want ik verdwaal ook als ik waak ik besta alleen uit kleuren angst krijgt geen gezicht ben alleen met al dat licht ik wil het leven vaak niet weten droom liever in mijn eigen kleur als ik het licht niet meer kan weven sluit…