Netgedichten

netgedicht (nr. 41.793):

Oplichtend wit

heb je gezien
over de grens
een donker gezicht
ontsnapte voor even
in oplichtend wit

hoorde je spreken
in oudere talen
kon je verstaan
in ogen verhalen
jij liet me niet gaan

greep mijn hand
ik voelde slechts kou
door tocht van
de andere kant
in vochtig passeren

ik wilde terug
voelde in raken
hoe zij probeerden
zich meester te maken
van lichaam en ziel

viel zonder wil
in peilloze diepte
die zong al ontvangen
godzijdank bleef ik hangen
werd wakker door eigen gegil