Alle inzendingen over duiven OR duivenprieel OR tijd

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gedachten vliegen als geringde duiven in vrije luchten hebben geen of weinig gevaren te duchten sommige zijn wispelturig en worden ervaren als niet fijn zo ook zullen er in een vlucht duiven altijd zieken zijn de meesten blijven dicht bij huis waar ze hun voer ontvangen en ze veilig weten terug te keren zo ook gedachten die retourneren…

Oorlog zonder uitzicht hoop raakt de tel kwijt gevaar loert overal. Bommen uit de lucht mensen op de vlucht er is geen weg terug. Woorden lopen gevaar het woord 'oorlog' kost je vijftien jaar.…

somber wolkende aasvogels als vlokken roet boven slagvelden niemand op de aarde ziet de vlucht van witte duiven…

Een lijster twee meesjes een winterkoninkje minimale kostbaarheden in mijn tuin twee duiven op het dak en op mijn raam daar kleeft een slak…

je groene ogen werden grijs nu hang ik aan je voeten wil niet dat je vleugels krijgt en met de duiven en de wind je spiegelbeeld verlaat…

Achter glas zingen duiven in de regen, wassen kroonblaadjes zich in stilte.…

De getuigen zijn weer in gewone doen Rijst door de duiven opgegeten De witte broodsweken voorbij En wij Wij gaan verder met ons geluk te vieren…

De duiven gingen met haar mee, en zij met de duiven. Ze beloofde haar vrijheid te schenken voor uiteindelijk alle vrijheid voor de mensen der aarde. Haar lot evenaarde niemand. Ze leefde in haar eigen land. Geluk en ongeluk in dichtershand.…

Het zijn net vogels duiven of zo. Je wimpers zijn vleugels die even bewegen. Je vliegt bij me binnen als ik naar je kijk en jij kijkt naar mij tegelijk…

Binnenin haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekoer van witte duiven Buitenom haar hoofd alle vogelgeluiden overstemd door gekras van zwarte raven…

De eerste glans van de eeuwigheid dwarrelt over winterland en onbuigzame wezens zoals schurken, dichters en duiven die straffeloos regels breken. *** *** ***…

ik heb ze weer gezien de spaans sprekende duiven hun ruiven vol middagzon in verlaten siësta tijd een balkonnetje op het zuiden en het voorzichtig luiden van de klokjes in de ijle morgenstond waar landarbeiders al uren bezig zijn met de aardbeioogst waarvan smaak en geur het knapperig stokbrood feestelijk rood kleurt hier…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

gek word ik van die duiven roekeloos vertrappen zij de russen geen nesten op mijn balkon ik wil het niet hebben ik wil rust ik wil dromen over mijn eigen doffer die met me komt vogelen zich nestelt en het uitkoert van genot…

Een groenteman uit de plaats Duiven Kreeg laatst duizend kisten vol druiven Men vroeg aan zijn vrouw: Wat moet uw man nou? Toen zei ze: ach, laat hem maar schuiven…

Bevolkten eens straat en plein, bevlogen de stad, waren bekenden, gevleugelde vrienden voor groot en klein: de duiven... Stil is het nu op straat en plein, als bewijs slechts een veer hier en daar, beslissing van het stadsbestuur: God spelen in het klein...…

vingers, open, wijzen naar stenen fundamenten, waar, stil , duiven in spelonken leven. ik vergeet het water tergend langzaam.…

Begonia's in 't felste rood twee duiven baden in de goot 't is net alsof het regent een merel kiest de hoogste noot aan inspiratie nog geen nood…

Het was met recht een prachtig huwelijksfeest; de bitterballen, de champagneglazen, de duiven, het buffet, de varkenshazen. Echt iedereen was blij, het paar het meest. Tevreden lagen zij op hun matras. Ze vonden dat het ‘onbetaalbaar’ was.…

Een duif had in 't begin een simpel baantje Hij nam gewoon een twijgje in de bek Begon zijn grote wereldvredetrek En als-ie oud was streek-ie stil het vaantje Nu doemt de rugzakduif op uit de mist Als was hij luchtvervuilingsterrorist…

Verliefde duiven koeren in de bloemen: "Broeders en zusters, wie is nu de bruid, Die als Jehovah met geen naam te noemen, Slechts in vertedering wordt aangeduid?" En in het hoog gewirwar van de palmen Vlechten zij haastig en bedeesd het bed, Uit een gevonden keur van zachte halmen En gouden spijlen in elkaar gezet.…

Twee duiven op ons dak trippen voorzichtig heen en weer. Ze groeten met hoofse buigingen of 'kopknikken' plechtig zoals een heer. Ze toeren met opgeblazen krop en maken zich breed. Dan buigen ze deftig, de staart omhoog en slepen statig hun verenkleed. De opgedofte doffer schuift met imponerend koeren driftig heen en weer.…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

Je weet nooit zeker wat het is dat door de lucht beweegt zo ver weg ook zoveel hoger je kan alleen maar hopen dat het iets is onderweg naar een mooi plekje een oude duif naar zijn duiven ---------------------------- uit: 'De twijfelaar', 1989.…

Dit landschap lijst ik in: gras en bloemen een weelderig palet daarbovenuit de jonge struiken en de sombere bomen hoog in de lijst zweeft een wolk het blauw voorbij wees niet gehaast neem nog wat tijd op de rand van bos en wei staat wellicht een ree aandachtig of een vlucht duiven zwenkt de omlijsting binnen verdwijnt naar het…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Er zit een wormgat in ons tijdsgewricht Een vredesduif heeft zich daar klem gevlogen De weg verloren langs de regenbogen Geen ark of Ararat meer in het zicht De boodschapbrenger is de boodschap niet Besef dat wel voordat u duiven schiet…