Alle inzendingen over eenzaam OR pijn

Je loopt eenzaam door de straten Denkend aan de tijden die geweest zijn. Ooit was het het heden, Nu alleen nog maar het verleden. Ooit was er zoveel geschater en gelach, Dat is overgegaan naar pijn, verdriet en minachting. Als klein meisje had ik een mooie tijd, Genietend van het leven, genietend van iets kleins.…

blik het nieuwe gebeuren wij zijn terug kunnen niet meer over de brug komen om samen te dromen het afstand houden raakt ons tot in het diepst van onze ziel daar waar ieder zijn essenties heeft geborgen tegen grote en kleine zorgen in dat niet meer mogen delen lijkt het alsof de ander ons niet meer kan schelen juist die pijn…

Een eenzaam meisje met pijn, tegenover al die bitches voelt ze zich maar klein. Elke nacht loopt een traan over haar wang, Ze is zo onzeker en zo bang. Het enige wat ze denkt is negatief, geen enkel ding wat ze overzich zelf denkt is positief.…

Ik verdrink Niet in water niet in tranen niet in pijn niet in verdriet ik verdrink in de last van het houden van jou de kracht van de verwachting alles brengt mij in verwarring zwart voor mijn ogen donker en stil ik verdrink in iets, in liefde? misschien.....…

Thuis zet iedereen een masker op, thuis doet iedereen anders wanneer ik er ben. Thuis voelt niet meer vertrouwd aan, thuis is voor mij soms de hel! Ooit ben ik er geliefd, ooit ben ik daar blij geweest. Nu voel ik daar enkel nog verdriet, ‘t is alsof ik er was voor het eerst. Waarom is gebeurd wat er gebeurd is, waarom ik? Waarom?…

Dat deed pijn toen je dat zei over mij Ik verlaat Ik verlaat je nu voordat ik me kan bedenken Het doet nog steeds pijn zoals toen toen je me niet meer aardig vond Maar nu ken ik een ander zonder jou heeft mijn leven geen pijn Weg pijn Weg jij…

Ja, je legt je hoofd tegen mijn schouder, wiegt ogenschijnlijk gedachteloos in het ritme van het tikken van de klok, nauwelijks hoorbaar boven het druppelen van de zondagregen tegen het raam. Nee, er zijn geen woorden op je tong noch in je hoofd, vermoed ik; je ogen staan hol, hoewel niet wezenloos, eerder berustend, aanvaardend omdat wat…

Je moet nu wel gelukkig zijn Een heel jaar zonder mij Je leven terug Gezonde rust En bovenal weer vrij Misschien lukt het gescheiden wel Samen maakten we er niks van Ik haat je niet Wens je geluk Je weet dat ik dat kan En ik, ik raap de scherven op Recht de rug maar weer Met werken aan een nieuwe start Het sloopt me Keer op keer…

Ik ben stil geslagen ik ben op zoek naar woorden die mijn verdriet kunnen dragen en als ze er al zijn trekken ze krom van de helse pijn.…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

Je liet me staan Daar in de regen Uren wachten Op dat plein Ik dacht nog wel Er zit iets tegen Wat tegenviel Bleek ik te zijn Ik was gek genoeg Om te vertrouwen Vreemd genoeg Bleek dat een fout Wat wederzijds Had moeten wezen Bleek achteraf Zo kil en koud Je liet me staan Daar vele uren Verzopen, nat En nagestaard Wat jij toen…

Er is dat lijf, dat mankementen heeft, en ook een lot, dat keihard met jou speelt, dat ronduit kwelt en aftast wat jij veelt … Maar hoe dan ook, wie is daarbij gebaat, een mens die schuilt om hoe het hem vergaat, die wanhoop voelt van onvolmaakt te zijn, alleen wil zijn en tegen water praat … Toe, laat toch zien, geef uiting aan de pijn!…

om en naast je staan al zijn de dagen als de nachten eindeloos lang en eenzaam donker toch zeg ik je bent niet alleen deel met mij en de wereld met iedereen om jou heen de zorgen en de pijnen wacht dus even toch laat je niet gaan het is goed te weten je bent niet alleen…

te zaaien aan ‘t zaaien was toch een oogst verbonden Haar aard moest op eenzaamheid uitdraaien; een treurig oudje werd ze met diepe wonden…

Duizend maal de tijd voorbij denk ik aan jou zonder pijn nu en zonder eenzaamheid Want cirkels van tijd vormen verbondenheid met elkaar en maken grenzen van pijn en verdriet onverwacht vrij.…

die blauwe pijn haar ogen vol met tranen haar zielsverlangen was het samenzijn met jou kon jij wat doen aan al haar domme wanen zij droomde van beschutting tegen kou daar waar zij ging moest jij haar laten gaan jij peilde naar jezelf de diepte van haar pijn wist alles van haar kille eenzaam zijn zij troost zichzelf omdat jij warmen…

Ik laat een traan van verdriet Er is niemand die het ziet Mijn pijn en mijn verdriet Ik voel het een ander niet Ik voel me eenzaam en alleen Ik heb helemaal niemand om mij heen Ik laat een traan van verdriet Er is helemaal niemand die het ziet…

Roepende om hulp heel zacht, in mijn hart een plek van leegte en verdriet door de pijn en wanhoop; verloren in het doolhof van eenzaamheid.…

onder het harde, gevoelloze harnas het harnas van pijn en verdriet schuilt zich een persoonlijkheid die de buitenwereld niet ziet iedereen heeft zijn woorden al gezegd niemand denkt na over hoe het voelt maar het meisje onder haar harnas hoopt dat het niet zo wordt bedoeld ze vult haar pijn met eenzaamheid hopend dat ze niet alleen blijft…

Eenzaam met Parkinson Parkinson met pijn Pijn de hele dag Dag duurt lang Lang en levenslang Levenslang gekregen Gekregen gratis en voor niets Niets waard lijkt het vaak Vaak niet begrepen Begrepen door weinig Dit is enorm zwaar Zwaar zijn de dagen Dagen soms wil ik het niet meer Meer niet dan wel Wel de moeite waard nog Nog voor hoelang…

Herken mij want ik ben je beste stilste vriend armoede, eenzaam zuchten, schrikbewind wanneer mijn nood het grootst is, voel ik maar enkel pijn, gevolgd door mijn gevoelens deel ik mijn eenzaam zijn. Eenzame onaantrekkelijke toekomstgedachten die luide stem die diep van binnen klingt, die raad geeft en eenzamheid verdringt..…

eenzaamheid en onvermogen als een rode draad…

Elk hart zijn eigen pijn, Elk huis zijn eigen strijd;- Tussen òns zal niet zijn Dan weedom en eenzaamheid.…

Mijn kaarten zijn dit jaar op tijd verzonden Nog nooit heb ik zo meesterlijk gedicht Wie na mijn mooie verzen nog niet zwicht Slaat in mijn tere zieltje diepe wonden De eenzaamheid, de pijn en de frustratie Zijn wel een goede bron van inspiratie…

Achter haar masker schreide zij vaak wanneer ze pijn had, of eenzaam was Gespeelde vrolijkheid was noodzaak mede daarom acteerde zij de grapjas ’s Nachts in bed, kon zij zichzelf zijn ‘t masker gleed dan van haar gezicht Dan deed het eenzaam het meest pijn als ze zich rot voelde bij ’t maanlicht Haar masker met ‘t opgewekte gelaat wilde…

Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wie heeft er mij liefgehad? En voor ze 't vernemen…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…

Wat is het moeilijk om alleen te zijn Als je denkt dat niemand om je geeft Geen mens die echt met je meeleeft Dat veroorzaakt veel verdriet en pijn. Niet even een praatje kunnen maken Je voelt je dan zo eenzaam en alleen Stil verdriet, met niemand om je heen Soms kun je helemaal van streek raken.…

Tranen van pijn rollen langs mijn wang. Je bent niet bij mij, die gedachte maakt me zo bang. Jij was degene die me hoop en moed heeft gegeven. Dat alles is voorbij en nu wacht ik weer op liefde in mijn eenzaam leven.…

Ik laat de nacht niet langer domineren hij schonk mij toch al veel te veel pijn Ik weiger die verdrietige atmosfeer en dat eeuwige, zo vreselijk eenzaam zijn Ik laat de nacht niet nu langer regeren want ’t eenzaam vermoordt mijn geest O mijn hart schreeuwt van het zeer en bij het ochtendgloren huilt hij ‘t meest Ik laat de nacht het leven…