Alle inzendingen over eetstoornis OR lijmen OR verscheurd

bepaalden van stukjes leven die ik nogmaals wilde lezen uit de laatste jaren van mijn jeugd waarin normen en waarden deugd gingen geven vol verbazing las ik hoe de tekst een eigen leven was gaan leiden in de praktijk hoe woord en daad uit elkaar waren gegroeid en hemelsbreed verschilden dus zonder pijnen de waarheid lijmen…

Jouw woorden Als een zoete adem Liggen ze op mijn lippen Het is jouw pijn Die ik voel Jouw pijn voor haar Is mijn pijn Voor jou Lijm mijn hart Alsjeblieft……

maar langzaam krabbel ik weer op en je liefde en mooie woorden lijmen mijn hart ik mis je zo..…

muren absorberen al wat binnenskamers leeft pas als de spiegel breekt geven ze woorden vrij waarbij vertrokken gezichten in niet te lijmen scherven achterblijven…

Het gedicht had zich doodgeschrokken bij het zien van het moois van een ander de plinten probeerde de woorden nog te lokken door zich totaal te ontbloten maar het gedicht was zo vastgegrift dat zich de lust als lijm in hem had vastgegoten.…

Laat mij maar een vogel zijn, lijm mij vleugels aan en gooi me in de wind. Tegen de wolken geplakt als een ver zicht, klapwiekend op niets dan lucht, waarop ik zwevend aan de einder verdwijn.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een brief vol woorden die ik niet begrijp een zakdoek vol tranen is het enigste wat overblijft een verscheurde foto op de tafel een verscheurd gevoel in mijn hart alle blaadjes van de roos alleen de doorns nog over die me keer op keer in mijn hart prikken een gevoel dat geen gevoel is verdoofd van de pijn huilend door de gedachte…

Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

Ik droom de dagen van de kalender scheur de uren van de nacht blader de woorden naar de ochtend waar het zonlicht stralend wacht ik besta en proef een toekomst voel een samen, nooit verwacht wel verscheurd maar toch behouden wat ons ooit bij elkander bracht ik leef minuten in het heden tel de seconden stil en zacht loop door de paden van…

Verbroken woorden Bestaan alleen uit letters Geen herinnering…

ik voel het scheuren van de lucht in elke vezel van mijn lijf het lijkt alsof ik zinnen schrijf zonder lust naar pennenvrucht het broeit in fluisterend gezucht geen enkel woord staat buiten kijf slechts het allerlaatste bedrijf behoedt me voor een klucht want gedonder schudt me wakker en een lichtflits opent ogen ineens toont alles zoveel…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

Mijn bloed met inkt vergoten Het beeld voor eeuwig verwoest Niets is meer zoals het ooit was En zal ook nooit meer zo zijn De wereld is aan diggelen De breuken zijn goed zichtbaar Geen lijm die dit kan helen Het zicht voor altijd stuk…

Terwijl deze praktijken niet langer hoeven: Je kunt ook gewoon lijmen of schroeven.…

Zijn donkere kijkers tranen heel duidelijk. Aan de rand van het zwembad. Ongezonde vette buik. Levensechte waarheid. Realiteit. Omliggende ogen zien het niet. Een bijna naakt zongebruind lijf straalt. Enkel een kleine zwembroek. Zwart. Sierende natte druppels glinsteren zijn slanke rank. Tepeltjes als druifjes. Realiteit. Zijn doortrokken…

De voordeur wagenwijd open De kokosmat schreeuwt je welkom Zo een, die knus je voeten kriebelt Grote mannen passen, je komt binnen lopen Het gangpad waar ik je met mijn eau de toilette bemin Ik hang ik je jas op het haakje vol aandacht verlegen lachend ontwijk ik je handen maar streel je met mijn blik de woonkamer in De bank, ik kus je…

Mijn spiegel is heus geen leugenaar of zie ik werkelijk alles zo verkeerd Mijn lichaam is rijp voor ’t abattoir dat is wat die spiegel altijd beweert Mijn spiegel ziet, wat niemand ziet een dik en vet meisje dat daar staat Tja wat mijn spiegel mij dan gebiedt is strenger worden in mijn zelfhaat Mijn spiegel ziet een meisje met pijn het…

Lichaam, Dankjewel. Ik heb je laten vallen, Samen zijn we opgestaan. Lichaam dankjewel, Ik heb je bedrogen, Tegen je gelogen. Jij liet me de waarheid zien. Dankjewel, Voor herstellen keer op keer. Ik heb je pijn gedaan, Maar jij heelt alle wonden. Lichaam, Dankjewel. Toen liever zonder jou, Nu lief ik jou het meest.…

Wat is Leegte is Een geluid dat langzaam afsterft Een holle galm Een herinnering aan een geur Voortvluchtig en kort Een pijnlijke kramp In je bed, in het donker Een zachtjes geritsel Achter je ogen Een timide gezoem Dat uitgroeit tot een geraas In mijn hoofd, in mijn handen, Die sluiten om lucht Die snakken naar lucht Leegte…

soms breekt stilte scherven uit de tijd kartelen de randen gevoelig tot onenigheid in samen lijmen blijft het schrijnen waar is stilte wie geef jij verloren tijd…

Daar zit je dan, te zweten in je huis Een snelsonnet moet vrolijk zijn, jawel In deze hitte is dat echt een hel mijn dichtersader is vandaag mijn kruis dus lijm ik maar wat woorden aan elkaar - heel freudiaans en duivels - en ben klaar…

Mijn ruisende rokken, jouw diepblauwe ogen, onze lichamen aan elkaar geplakt met lijm van zoetgeurende karamel.…

en naaien Maar de kapotte stukjes komen weer samen De tijd heelt alle wonden De stiksels van het samen naaien zullen verdwijnen De lijm resten zullen verdampen De littekens zullen blijven maar ik ben niet kapot te krijgen…

je brak in glas de tranen kwamen later een barst nog niet gezien maar ons kristal hoorde de tonen al en nee niet vals geen scherven om te lijmen jij blijft gewoon de mijne omdat ik je niet barsten laat…

elkaar vinden En het geheel vormen Dat eerst zo verscheurd was…

Zij zingt haar klanken zijn verscheurd van overvloed aan verlangen zij zingt. Hij zingt zijn klanken doen melodieën omfloersen met verleden hij zingt.…

Staatsieportret in zwart-wit Verscheurd, regel nummer vijf Voor wie het graag heeft Met fikse korting tegen elke prijs Op hun best…

Verscheurd is mijn hart Vastgehouden ik hier een zoon Vastgehouden jij daar een man Uit de boksen klinkt verscheurde Alex verscheurende Alex gebeten door de liefde verscheurt hij mij zoals ik verscheurd door jou door mij door die geliefde die net zijn mijn cd door de post zo Aards liet bezorgen met een lief briefje met de…