Alle inzendingen over eindpunt OR optimist OR terrminaal

Het is geen punt voor haar, dat zij bezwijkt, wanneer ze ooit d'r eindpunt heeft bereikt.…

plaats komma’s vóór een eindpunt trek lijnen vóór de grenzen van barbarij overwin ravijnen van schaamte kijk de angstaanjagende zwarte zwaan in de ogen ontmoet in open velden anderen voel door hen je menselijkheid…

Gewoon een lege dag Een mistroostig gevoel Omdat ik weet en besef Dat jij niet meer leeft Jij zo vol van kracht Glimlach op je gezicht Altijd weer de redder De eeuwige optimist Zo jong vol levenslust Maar je niet gegund Je lichaam was je voor Tot het uiterste gegaan Gedachten hopen zich op Een traan over mijn wang Voor jou en voor…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Je was een optimist in hart en nieren, zong, altijd opgewekt, het hoogste lied, nu sta je voor de laatste brug, je bent er en je bent er niet. Al bijna uit het leven weggesneden door een ziekte die niemand ontziet, wat moet ik met die tegnstrijdige gevoelens, je bent er en je bent er niet.…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

het meisje op het perron kijkt naar de rijdende trein waar komt hij vandaan wat zal het eindpunt zijn komt hij uit de hemel rijdend naar de aarde misschien met een engel die het kerstgeheim bewaarde het meisje op het perron kijkt stil naar de trein zal hij wel voor haar stoppen want anders zal ze te laat zijn…

Het is letterlijk stilte voor de storm spookachtige straten bijna verlaten op een enkeling na optimist of niet in staat vastgelopen in meters file motoren oververhit vingers trommelen chaos en paniek wachtend op het oog angst zweet voor de monsterlijke kracht deuren en ramen dicht gespijkerd lijdelijk wachtend tot de tornado losbarst…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Nee, het is niet altijd gemakkelijk een mens te zijn soms roept het angst op soms doet het pijn Nee, het is niet altijd gemakkelijk een ander te doorgronden er zijn al zoveel mensen geweest die zichzelf niet eens verstonden Nee, het is ook niet gemakkelijk heel de tijd gelukkig te zijn de wereld is nu eenmaal niet altijd een festijn…

'k Droog je af!, zo sprak Foek, d'oude keizer En sloeg den heer Z. tot oud ijzer Maar ik hád kunnen winnen Hoorde men hem nog spinnen Tsja, sommigen worden nóóit wijzer…

Hoe vrolijk horen wij de rotjes knallen De oliebol kwijnt naast de appelflap Verpieterd kijk ik naar mijn koffiedrab Wat kunnen dronken buren prachtig brallen Wat hebben we ’t gezellig met elkaar Maar ik krijg weer een treurig klerejaar…

Wind blijkt heer en meester Rukt en trekt aan boom en tak Meester en heer gehuld in somber wolken Een schrale zon zoekt zich een wak aan blauwe randen van schuchter lente De optimist in het jongetje laat z'n vlieger op Wind rukt en trekt vlieger met touw uit bei z'n handen.…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Vol vuur en vlam verhit in 't spel vol liefde dan spetterend, knetterend verzengend heet eindpunt bereikend ontladende kreet uitrustend in veilige armen uitgeput, gelukkig in dromenland verdwijnend zonder dat je het zelf weet verzadigd, tevree... het spel tussen twee.…

onder het water weerspiegelt de hemel - vissen in vogels dagen ploeteren door minachting gegrepen het andere mens lemmerse griffier gaat per koninklijk besluit naar sint nicolaasga er staat een bloem op het perron van forum en hij heet just het trammetje dat naar het eindpunt rijdt - belemmerd en gekaapt…

Die onoplosbare problemen zoeken, die optimisten kunnen oplossen, of dat moedig trachten te doen. Van die dingen, ja. Van die dingen. En wel hierom.…

prinselijke ruiker rozen die hij liet bezorgen voor haar verjaardag volgde slechts stilte de mededeling "bloemen noch kransen" in de doodsbrief las zij wellicht letterlijk of misschien belandde hij -ongeopend- in de schuif bij de brieven die hij moeizaam spelde in de lange weken ziekenhuisverblijf, wachtend op het eindelijke eindpunt…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

fel steekt hij af tegen de witte hemel een wolk van rood omkranst door zilveren slangen als een druppel langs het raam glijdt de rode cel gedreven door de zwaartekracht langzaam naar beneden het eindpunt nadert snel vol ingehouden vreugde brengt hij nieuw leven in het oude lijf…

De tijd die het zal vergen De ademhaling zal het tergen Voeten wroetend in het mulle zand Spieren die je aanspant Uitkijkend naar de top Het mooiste punt is bovenop Je wilt beloond worden voor het zwoegen Het zand wil je schoenen telkens onderploegen Je wilskracht en doorzettingsvermogen Sjokkend heb je voortbewogen Het eindpunt is de…

Ik ken geen andere weg dan die ik ingeslagen heb op een keerpunt heb ik nooit gestaan ben altijd rechtdoor gegaan het eindpunt komt in zicht ik ga door ik kijk niet wat achter mij ligt daar liggen zeker onze scherven mijn nalatenschap is een ivoren toren jij zult hem erven een echo van mijn dichterschap zul je horen bij de beklimming…

Als ik levensmoe wordt mijn leven is voltooid ga ik eerst nog treinen reizen met de NS, 1e klas van Den Helder naar Maastricht van Roodeschool naar Vlissingen en op de terugreis ga ik op het knooppunt Utrecht in het hart van Nederland op de rails liggen zonder enige vertraging languit op het spoor liggen: eindpunt van mijn leven…

we stopten het eindpunt mijn laatste station jij was een schim op het verste perron herkende en zwaaide in kleuren ik kom handen en lippen vochtig en klaar maar het tochtte verleden ook daar we lachten en huilden het jaar van de scheiding die nacht bij elkaar ik ben ontwaakt jou in mijn armen vraag niet naar hoe…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

langzaam hoop naar binnen een klein pareltje met nieuw leven de wens om opnieuw te beginnen wordt heel voorzichtig ingeweven Waar ooit onherstelbaar letsel zat ontstaat nu een geborgen gevoel alle wanhoop die ik destijds had treft niet langer open doel Mijn denkwijze wordt opgefrist door jouw eenvoud en schoonheid mijn hart is zowaar een optimist…

Een reis zonder begin, een eindpunt evenmin. Dolend door het leven... een reis van binnenin.…

Het gebaande pad hou ik voor gezien ik zag het eindpunt... in m'n dromen.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Kom doe als Weemoedt: dans in het rond de kamer door met kat en hond. Vraag ook de hamster eens een keer, spring met de goudvis op en neer. Strooi eens wat licht in kier en scheuren en laat de bladluis niet vertreuren. Maak toch plezier en zing een lied: het leven is zo eenzaam niet als je eens denkt aan hen die varen of bung'len aan een straatlanteren…