Alle inzendingen over ergens OR parelsnoer

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Vandaag geef ik mijn vaas terug aan het kleurenpalet van de zomer. Schoon en leeg van binnen schijnt een nieuw seizoen mijn kamer in. Er ligt weemoed in de vensterbank maar dankt de stille aandacht.…

De polder verschuilt zich onder een dikke laag sneeuw het ondiepe meer dat vroege vlokken spiegelde is niet meer zichtbaar in de ijzigste kou van maart breekt het ijs we spreken af na de sneeuw als de klei weer water draagt vol rimpelingen in de wind…

We lieten ons overzetten in boten van licht gingen wij van land. Voor ons het water, waarvan wij niet wisten wanneer. Bij iedere golfbeweging dachten wij aan dat wat straks voorbij. De zon verblindde ons kijken, ons zien. Zo voeren wij niet wetende waarheen, niet beseffende waartoe.…

het onwelgekomen inzicht wentelt zich telkens een nieuw beeld zich aandient met het genot van een knorrend varken in het eigen kleine slijkgelijk overboord, die oude gedachten dat was maar 'Spielerei' naar de gaskamers ermee hier is 'die neue Armee' de rest, weg ermee, away want is hij niet meertalig? intern brandt het dof en ook…

ik heb wind contouren gevraagd van het land waarover hij net heeft geraasd hij dwarrelde wat ergens in de luwte sprak ik met hem af benieuwd naar ontmoeten hij streek neer in een vlaag onverwacht maar ik wist dat hij het was hij bulderde niet vloog nauwelijks op maar was heel bedaard zo dicht bij aard hij omvatte mij liet zijn…

Toch wisten wij het, ergens vandaan.…

Ergens in Rusland leest nog een dame. Zij ademt (zoals wij allen ademen moeten) of luistert ademloos naar haar hartslag. Zij kan maar niet geloven dat zij werkelijk leeft. - Ik ben, Godzijdank, een figuur in een boek ik moet er toch niet aan denken echt te bestaan.- Zij ventileert alsmaar meer en haar hart slaat af en toe af.…

ik neem liever de lift ik ben zo lui, trap lopen komt mij zo overdreven voor, nee ik neem liever de lift, zeker wanneer het een toren, kerk, wolkenkrabber of de eiffeltoren betreft nee, ik neem liever de lift, de moeite die ik neem om dit op te schrijven kost me, denken, ademen zelfs kost me al genoeg, en ik hou niet van een…

En daar, die man, die zit daar al een héle tijd met onverzettelijke moed te schrijven hij legt de laatste hand aan een gedicht waarin hij, ergens aan het einde -als het meezit zal proberen niets op niets te laten rijmen.…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in…

Ergens in huis slaat hard een deur dicht en even wankelt de kleine giraffe van vrolijk oranje plastic. Geschenk van een 6-jarig jongetje dat pendelend tussen ontredderde ouders zijn lot onbegrijpelijk blijmoedig draagt. ------------------------------------ uit: ' Verzamelde gedichten', 1996.…

Ergens anders is het leven goedkoper, ergens anders is het leven duurder. Ergens ver weg is het leven gevaarlijk, maar hier is het veilig. Ik leef mijn leven vanuit mijn hart en wist mij altijd gestimuleerd door jouw vrede. Jij leefde mijn leven op, gaf me kracht om op te krabbelen als ik ingestort dacht te zijn.…

Er zal altijd een oorlog zijn, woedt ie niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd gevochten worden, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd sprake zijn van onderlinge consternatie, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd een dader zijn, is het niet hier, dan is het wel daar, er zal altijd iets zijn, wat de…

het bewegen is zo breekbaar als de aarde rommelt en vlinders uit hun cocon verjaagd worden , het refrein wacht op een snelle doorgang in broze gesteente geld met afdrukken van het isobaar warmt de leegte met afschriften van het leed, betrokkenheid heelt niet maar is de slang des duivels stedenverheerlijking en gesmolten dorpskernen…

ze speelde buiten toen haar huis getroffen werd door een verdwaalde bom met as tekent zij een grote moeder op de grond trekt schoentjes uit genesteld binnen veilige lijnen zal zij slapen in de stad huilt een sirene op weg naar slachtoffers…

hoe water mijn woorden noemt herhaalt, herinnert, wast mijn woorden, golven, dingen simpel rollend water, voortdurend zonder geheugen het verleden eender in toekomst een begin van misschien einde van steen gehard door vluchtig denken ergens wel, sluimert zeurpijn in doolzeeën strandt met zandig tij, ginds schootmosselen, zandplaten…

Zo maar even zomer gauw de wollen wintertrui in de wasmand en snel in je korte broek naar het strand je moet je haasten dit is jouw land korte zomers, weinig zon je wou soms dat je ergens anders wonen kon maar hier leef je in vrijheid die wil je toch voor geen zonnestraal kwijt?…

Het was ergens feest, er ligt braaksel in de goot – feest voor de spreeuwen.…

Stil strijkt de oostenwind over vlakte, bos en water door ruisend bladergroen en over wuivende halmen, verspreidt rust tot de horizon ontspant kabbelend, golvend, strijkend door de haren en dromend van een vredesrijk sta ik hier stil te staren. Zacht strijkt de oostenwind nog steeds over de aarde vertelt over een eenzaam kind dat niemand…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

Stil, er ruist een zachte wind door de kruinen Stil, een roep van ver laat zich horen Stil, hoor je de zee bruisen achter de duinen Stil, luister naar dat carillon in een toren Ergens zingt een vogel in de bomen Ergens klinkt een vrolijke kinderlach Ergens zit een paartje op een bank te dromen Ergens, zomaar op een mooie pinksterdag.…

Hier wil je even niet zijn hier wil je even niet blijven Vreemd... is je de plek die altijd zo 'eigen' is als het bed beslapen Je wilt naar 'elders' naar daar, anderszins: 'n stip op de kaart vlek op onze aardbol 'n te gekke plek Waar woorden als: stilzwijgen op hun plek mogen vallen.…

Weet niet of ik een lach moeten laten vallen in mijn tranendal van diepe stilte wanneer jij er straks niet meer bent ik jouw gedichten niet meer durf te lezen halverwege de vergeten planeet ergens in een trein op weg naar niemand.…

hier moet het ergens zijn klepperende lepelaars onderbraken even de hebzuchtige koortsige verlangens hier moet het ergens liggen hier zouden ze op dat machtige Zuidland botsen zo zuidelijk had nog nooit iemand gevaren de kaartenmakers lieten hun verbeelding spreken het Zuidland werd een getekende werkelijkheid hebzucht voedt…

Ergens in een val getrapt van losgelegen takken en bedekt met dode bladeren. Ergens ben ik misgestapt, heb ik niet goed uitgekeken, toen in een kuil gevallen. Ergens ben ik ingestort, neergestort vanaf boven. Ik weet niet meer hoe ik eruit moet komen.…

Diepte van gedachten niet uitgesproken met woorden of door blikken van ver gekend ingekeerd wezen achter gesloten deuren afgewend uit zicht geopende luiken ook al is de poort dicht.…

Er wordt nu dagelijks gedebatteerd Waarbij politici hun stem verspillen Door telkens weer te duiden op verschillen Zo wordt hun zeteltal gelimiteerd Om straks voldoende winst te kunnen boeken Moet men nu overeenkomsten gaan zoeken…